The howling (1981)


Ελληνικός τίτλος: Το ουρλιαχτό

Ταινία τρόμου της AVCO Embassy σε σκηνοθεσία Τζο Ντάντε, με τους Ντη Γουάλας, Πάτρικ Μακνή, Ντένις Ντάγκαν, Κρίστοφερ Στόουν, Μπελίντα Μπαλάσκι, Τζων Κάραντάιν.

Η παρουσιάστρια του δελτίου ειδήσεων ενός δημοφιλούς τηλεοπτικού δικτύου αναλαμβάνει να ξεσκεπάσει έναν κατά συρροή δολοφόνο, ο οποίος μάλιστα έχει εστιάσει την προσχή του επάνω της. Καθώς προσπαθεί να τον παρασύρει σε παγίδα, με την αστυνομία στο κατόπι της, η κατάσταση φεύγει εκτός ελέγχου και τελικά ο Έντι Κουίστ πέφτει νεκρός από τα πυρά των αστυνομικών, όμως το σοκ για την Κάρεν Γουάιτ ήταν ήδη ασήκωτο. Με την ψυχολογική της κατάσταση ιδιαίτερα βεβαρημένη, αδυνατεί να επιστρέψει στην δουλειά της, οπότε ο διάσημος ψυχοθεραπευτής και εξωτερικός συνεργάτης του καναλιού, Τζωρτζ Βάγκνερ, της προτείνει να πάει να ξεκουραστεί μαζί με τον άντρα της στην "Αποικία", ένα απομονωμένο θέρετρο ανάπαυσης που ο ίδιος έχει στήσει στην εξοχή, ειδικά για τους ασθενείς του που χρειάζονται χαλάρωση και ηρεμία.

Για όλους εμάς που ζούσαμε την εφηβεία μας στα χρόνια του '80, το "Ουρλιαχτό" μαζί τον "Λυκάνθρωπο στο Λονδίνο" που παίχτηκαν με λίγους μήνες διαφορά στο σινεμά, υπήρξαν ταινίες που μας έμειναν αξέχαστες, για τον εφιαλτικό ρεαλισμό του τρόμου που απεικόνιζαν αλλά και γιατί ήταν αυτές που έφερναν τον μύθο του λυκανθρώπου στη σύγχρονη εποχή. Μπορεί στα 15 μας να μην το καταλαβαίναμε τόσο εμπεριστατωμένα, όμως νιώθαμε πολύ απλά πως αυτά που βλέπαμε στην οθόνη αφορούσαν το σήμερα, και όχι κάποιον ξεχασμένο πύργο των αρχών του αιώνα στη βρετανική ύπαιθρο. Οι λυκάνθρωποι στο "Ουρλιαχτό" βγήκαν παγανιά στην πόλη, κυνηγούσαν γυναίκες σε τσοντάδικα και στο τέλος φτάνουν να βγουν στην τηλεόραση. Ο μύθος εκσυγχρονίζεται και ,χάρη στο βιβλίο του Γκάρυ Μπράντνερ, αφορά το σήμερα, άρα ο τρόμος γίνεται ακόμη πιο απτός. Με εξαιρετικά για την εποχή τους εφφέ, ένα σενάριο που δεν φοβάται το χιούμορ, αλλά μπαίνει και σε μονοπάτια σχολιασμού των Media και της τηλεοπτικής ειδησεογραφίας, η ταινία του Τζο Ντάντε, ο οποίος μας είχε ήδη ταράξει με τα "Πιράνχα, τα σαρκοφάγα", παντρεύει τον λυκανθρωπισμό με τη σεξουαλική βία και τον ανεξέλεγκτο πόθο, σφαγιάζει αθώους, λούζει την οθόνη στο αίμα και τις τρίχες και μετατρέπει τους λυκανθρώπους σε νοήμονα κτήνη που διψούν για βία και θάνατο. Ειρωνικά μελωδική η μουσική του Πίνο Ντονάτζιο.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις σειρών και κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τα θρίλερ και το μυστήριο, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ.

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Fourmi (2019)

Θέατρο - Ρουά ματ (2024)

Θέατρο - The Big Game (2024)

Θέατρο - Τζούλια (2024)

Το αγοροκόριτσο (1959) (Α/Μ)