Kingsman: The Golden Circle (2017)

Ελληνικός τίτλος: Kingsman -Ο Χρυσός Κύκλος

Περιπέτεια της Fox, σε σκηνοθεσία Μάθιου Βων, με τους Τάρον Έτζερτον, Έντουαρντ Χόλκροφτ, Μαρκ Στρονγκ, Τζούλιαν Μουρ, Κόλιν Φερθ, Χάλε Μπέρρυ, Τσάννινγκ Τέιτουμ, Τζεφ Μπρίτζες, Χάννα Άλστρομ, Πέντρο Πασκάλ, Έλτον Τζων. 

Μια μεγαλέμπορος ναρκωτικών ετοιμάζεται να βάλει μπροστά το μεγάλο της σχέδιο για να νομιμοποιήσει τις ουσίες. Για να το καταφέρει όμως αυτό, πρέπει να εξολοθρεύσει την ομάδα των Kingsman. Με μια στοχευμένη επίθεση εξολοθρεύει πράκτορες και εγκαταστάσεις, με μοναδικούς επιζήσαντες τον Έγκσυ και τον Μέρλιν, οι οποίοι πλέον αναζητούν βοήθεια στα "συνεταιράκι" από το Αμέρικα, την οργάνωση Statesman. 

Η πρώτη ταινία υπήρξε μια άκρως ευχάριστη έκπληξη, με πολλούς από εμάς να μιλάμε για μια άλλη ματιά σε ταινίες με πράκτορες τύπου 007, μυστικές υπηρεσίες γκάτζετ και υπερόπλα. Είχε χιούμορ και ολοκληρωμένη ματιά εκείνο το φιλμ, η επιτυχία του οποίου οδηγούσε αναμφισβήτητα στο σήκουελ. Προφανώς, οι δημιουργοί της δεύτερης ταινίας είχαν προαποφασίσει να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και να την κάνουν μεγαλύτερη, εντυπωσιακότερη, καλύτερη. Μεγαλύτερη την έκαναν, τόσο σε καστ, με ένα μεγάλο επιτελείο πολλών αστέρων, όσο και σε διάρκεια. Εντυπωσιακότερη την έκαναν, με οπτικά εφφέ, γκάτζετ, όπλα, εκρήξεις και ρομπότ να δίνουν και να παίρνουν διαρκώς και με τη δράση να μοιάζει ασταμάτητη. Καλύτερη την έκαναν, όμως; 

Εδώ τα πράγματα είναι απλά: έχουμε να κάνουμε με μια χορταστική, εντυπωσιακή και με κάμποσο χιούμορ περιπέτεια, γεμάτη σεκάνς δράσης, ηθοποιούς πρώτης τάξης, ωραίες φάτσες, μια ενδιαφέρουσα κακιά, ανατροπούλες και αγωνία. Το παράδοξο είναι πως σε όλα αυτά τα θετικά της ταινίας συνοψίζονται και τα όποια αρνητικά της. Η δράση είναι χορταστική και εντυπωσιακή, όντως, αλλά κάποιες φορές νιώθεις πως καπελώνει την ιστορία. Οι ηθοποιοί είναι όλοι πρώτης τάξης και πάρα πολλοί, αλλά μοιάζουν να μην "χωράνε" στο σενάριο, με μια πλήρως ανεκμετάλλευτη Χάλε Μπέρρυ, έναν περαστικό Τσάνινγκ Τέιτουμ και -στο Θεό σας- μια εξαιρετική Τζούλιαν Μουρ που γουστάρει αφάνταστα τον ρόλο της κακιάς Πόπυ που της έδωσαν, χωρίς όμως ο ρόλος αυτός να την αβαντάρει ούτε σε κείμενο ούτε σε διάρκεια.  Αντίστοιχα το χιούμορ της πρώτης ταινίας είναι παρόν, όχι όμως και του ίδιου επιπέδου, ενώ σε αρκετές σκηνές οι ήρωες μοιάζουν να έχουν ξεχάσει το παρελθόν τους, ως προς τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις τους, ενώ ανεκμετάλλευτο βρήκα και το εύρημα του "όμηρου" Έλτον Τζων. 

Σαφέστατα περνάς καλά, το διασκεδάζεις και το απολαμβάνεις από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς να βαριέσαι λεπτό (πώς θα μπορούσες άλλωστε, με όλα όσα συμβαίνουν επί της οθόνης;), αλλά οι συγκρίσεις με την προηγούμενη ταινία είναι αναπόφευκτες. Το τέλος αφήνει ξεκάθαρα την πόρτα ανοιχτή και για μια ακόμα συνέχεια, στην οποία εναποθέτουμε ακόμα περισσότερες ελπίδες. Εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με μια ψυχαγωγικότατη μπλοκμπαστεριά υψηλής αδρεναλίνης σε λαμπερό περιτύλιγμα που δεν αφήνει κανέναν παραπονεμένο, εκτός ίσως από τους κεντρικούς χαρακτήρες του πρώτου φιλμ. Στα ντεσού του φιλμ, αφίσες και τρέιλερ ενημέρωναν και για κυκλοφορία εκδοχής 3D στις αίθουσες, τελευταία στιγμή όμως κυκλοφόρησε παγκοσμίως μόνο σε 2D.