The secret scripture (2016)

Ελληνικός τίτλος: Η μυστική γραφή

Δραματική ταινία της Voltage, σε σκηνοθεσία Τζιμ Σέρινταν, με τους Ρούνυ Μάρα, Έρικ Μπάνα, Βανέσσα Ρέντγρέηβ, Τέο Τζέημς, Τζακ Ραίυνορ, Άινταν Τέρνερ. 

Όταν μια ψυχιατρική κλινική ετοιμάζεται να κλείσει για να μετατραπεί σε ξενοδοχείο πολυτελείας, μια ηλικιωμένη τρόφιμος δημιουργεί πρόβλημα στη διαδικασία, καθώς αρνείται να φύγει. Με σκοπό να ταχτοποιηθεί και η τελευταία εκκρεμότητα, καλείται ο γιατρός Γουίλλιαμ Γκρην, ο οποίος αναλαμβάνει να εκτιμήσει την κατάσταση. Η ιστορία, όμως,  που του αφηγείται η ταλαιπωρημένη αυτή τη γυναίκα τον συναρπάζει και προσπαθεί να μάθει ποσα μπορεί για το παρελθόν της. 

Αισθηματικό δράμα (εν μέρει) εποχής, από αυτά τα ωραία και τα χορταστικά, φτιαγμένο και για χαρτομάντηλα και για συγκίνηση και για όλα τα καλά. Η ταινία τρέχει σε δυο χρόνους: στο σήμερα όπου παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες της γυναίκας αυτής στο έρημο πια ψυχιατρείο που ετοιμάζεται να κλείσει για πάντα, αλλά και στο παρελθόν, στην Ιρλανδία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η σήμερα γερασμένη ασθενής και τότε πανέμορφη, δυναμική νεαρή κοπέλα έπρεπε να αντιμετωπίσει την ομορφιά της και τον έρωτα των αντρών ως στίγμα, σε μια κοινωνία τραυματισμένη όχι μόνο από τον πόλεμο, αλλά και από τον διχασμό ανάμεσα στους Καθολικούς και τους Προτεστάντες, τους Ιρλανδούς και του Βρετανούς. Ατμοσφαιρική, με άριστη αναπαράσταση εποχής, όμορφη καφέ-αντίκα φωτογραφία στο παρελθόν-ομιχλώδη στο σήμερα (Μικαΐλ Κρίκμαν) και μελωδική υποβλητική μουσική (Μπράυαν Μπερν), η ταινία σε κερδίζει από την αρχή και σε κρατάει με το ενδιαφέρον της μέχρι την κορύφωση και την αποκάλυψη του φινάλε. Εκεί που χάνει λίγο είναι στην ανισόβαρη αφήγηση σε δύο χρόνους, με αυτήν στο παρελθόν να δουλεύει ρολόι, αλλά με τη σύγχρονη να μπάζει νερά, λες και εκεί άφησαν λίγο το σενάριο χωρίς να το προσέξουν. Στο σήμερα έχεις τη Βανέσσα Ρέντγκρέηβ να κάνει όλη τη δουλειά, αλλά ο έρημος ο Έρικ Μπάνα δείχνει ασυντόνιστος και αδούλευτος, παίζοντας τον χαρακτήρα απλά επάνω στην επιβλητική, όμορφη και πράα συμπεριφορά του. Δεν του έδωσαν, όμως, ρόλο κι είναι κρίμα, ενώ την ίδια στιγμή η παρουσία της νοσοκόμας που στέκει στο πλευρό του είναι τόσο κατάφορα βεβιασμένη υποχρέωση (μόνο και μόνο για έχει διαλογικές σκηνές ο χαρακτήρας του γιατρού) με αποτέλεσμα να δείχνει άνευ ουσίας και να βρίσκεται εκεί μόνο για να κρατάει τις ατάκες του Έρικ Μπάνα. Όμως, οι σκηνές του παρελθόντος είναι τόσο συναρπαστικά γοητευτικές, που όταν δένουν με το παρόν αποκτούν δύναμη και εντυπωσιάζουν, παρά τις όποιες αδυναμίες. Έχει δάκρυα, έχει ομορφιά, έχει και κάθαρση.