Ένα νερό κυρά Βαγγελιώ (1959) (Α/Μ)

Δραματική ταινία της Περγαντής Φιλμ σε σκηνοθεσία Ερρίκου Θαλασσινού, με τους Κάκια Αναλυτή, Θάνο Κωτσόπουλο, Παντελή Ζερβό, Θανάση Μυλωνά, Χριστόφορο Νέζερ, Θανάση Βέγγο.

Σε ένα ορεινό χωριό στα τέλη του 19ου αιώνα, ο χήρος άρχοντας της περιοχής, ο Νiκήτας Ψυχόπαιδας πιέζεται από τους γονείς του να ξαναπαντρευτεί. Ο ίδιος όμως απεύχεται το προξενιό που του ετοιμάζουν καθώς ήδη ο πρώτος γάμος του δυστύχησε. Όχι μόνο η γυναίκα του πέθανε, μα και ο ίδιος αναγκάστηκε να προδώσει τον μεγάλο του έρωτα και να πάρει αυτήν που του πρόσταζε η οικογένειά του. Όταν λοιπόν συναντά τυχαία στη βρύση τη νεαρή Βαγγελιώ, αποφασίζει αυτή τη φορά να ακολουθήσει την καρδιά του και να πάρει αυτήν για γυναίκα. Η Βαγγελιώ από την άλλη, φτωχή κοπέλα που ξενοδουλεύει στον αργαλειό, τρέφει αισθήματα για έναν φτωχό τσοπάνη, μπροστά όμως στην επιθυμία του πατέρα της και -κακά τα ψέματα- την υπόσχεση για μια καλύτερη ζωή, δέχεται να παντρευτεί τον ευγενικό άρχοντα. Την ώρα του γαμήλιου γλεντιού όμως ένα μήνυμα έρχεται στον γαμπρό από τον ιερέα στο μοναστήρι για ένα μυστικό που θα καταστρέψει τις ζωές όλων. 

Πέραν του τίτλου που μπορεί να φαντάζει αστείος και της κάκιστης σκηνής στην αρχή και στο φινάλε όπου μια γιαγιά αφηγείται στα ατάλαντα και κακοντουμπλαρισμένα παιδάκια την ιστορία πίσω από το τραγούδι, η ταινία είναι πολύ καλύτερη από όσο φαίνεται. Μολονότι υποφέρει από τη φτώχεια της παραγωγής, της αναγνωρίζεις το σύνολο των γυρισμάτων σε εξωτερικούς χώρους, γεγονός που της προσδίδει μια φυσικότητα και έναν ρεαλισμό. Το δε σενάριο του Φώτη Λάναρη χτίζει διακριτικά τους χαρακτήρες χωρίς πολλά κλάματα και ουρλιαχτά -το αντίθετο μάλιστα. Είναι και οι ηθοποιοί άλλωστε που κρατούν τα προσχήματα, μολονότι δεν μπορώ να αντιληφθώ τους λόγους που οδήγησαν στο ντουμπλάρισμα του Χριστόφορου Νέζερ από τον Λυκούργο Καλλέργη και πιθανότατα και του Θανάση Μυλωνά από άλλον ηθοποιό. Εκεί που χάνει πόντους η ταινία είναι στη μουσική επένδυση του Χρήστου Μουραμπά που την πνίγει με μουσικές και τραγούδια διαρκώς και σε αυτό το άτεχνο και απότομο φινάλε που κόβει την κορύφωση της τραγωδίας κυριολεκτικά στον αέρα μόνο και μόνο για να επιστρέψουμε στη γιαγιά και στα ατάλαντα παιδάκια. Για να μην συζητήσω πως η ιστορία που αφηγείται η γιαγιά μόνο για μικρά παιδάκια δεν είναι. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.