Velvet Buzzsaw (2019)

Ελληνικός τίτλος: Βελούδινο Πριόνι

Θρίλερ του Netflix σε σκηνοθεσία Νταν Γκίλρόυ, με τους Τζέηκ Γκύλενχαλ, Ρενέ Ρούσο, Τόνι Κολέτ, Τομ Στέριτζ, Τζων Μάλκοβιτς.

Ένας διάσημος κριτικός τέχνης που δημιουργοί και γκαλερίστες κρέμονται από το στόμα του. Δύο αντιμαχόμενες γκαλερί. Μία φιλόδοξη υπάλληλος. Ένας άγνωστος σε όλους ηλικιωμένος άντρας που βρίσκεται νεκρός στο διαμέρισμά του το οποίο είναι γεμάτο από πίνακες. Και πολλά λεφτά. Για τα λεφτά άλλωστε, η νεαρή υπάλληλος της γκαλερί που βαρέθηκε να σηκώνει τηλέφωνα, παίρνει τους πίνακες του νεκρού γείτονά της και τους διαπραγματεύεται με την αφεντικίνα της ώστε να τους παρουσιάσουν ως νόμιμο απόκτημά τους και να τους μοσχοπουλήσουν. Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν πρόκειται να τους αναζητήσει, όπως κανείς δεν αναζήτησε αυτόν τον άγνωστο άντρα. Το μόνο που γνωρίζουμε γι' αυτόν είναι πως είχε πει λίγο πριν πεθάνει πως ήθελε να τους πετάξει όλους στα σκουπίδια. Και ίσως να υπάρχει κάποιος λόγος γι' αυτό, αφού πολύ σύντομα, όλοι όσοι ενεπλάκησαν στην πώλησή τους βρίσκονται νεκροί.

Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα σατιρική θεώρηση της τσιχλόφουσκας στην οποία έχει μετατραπεί η μπίζνα της τέχνης στις ημέρες μας. Ένα κύκλωμα που ζει και υπάρχει για τα λεφτά και στηρίζεται ακριβώς στις εμπορικές πολιτικές της πιάτσας, με τους κριτικούς να αποθεώνουν, τους γκαλερίστες να υπερχρεώνουν και τους ανίδεους πολυεκατομμυριούχους πελάτες να πληρώνουν περιουσίες για αντικείμενα που ούτε κατανοούν ούτε εκτιμούν στην πραγματικότητα. Ένας ολόκληρος κόσμος που ζει από το φαίνεσθαι, έχοντας αποποιηθεί προ πολλού οτιδήποτε έχει να κάνει με την ουσία της Τέχνης και της Δημιουργίας, εδώ καλείται να πληρώσει το τίμημα αφού κατά πως φαίνεται οι συγκεκριμένοι πίνακες έχουν τη δική τους κληρονομιά. Πέραν όμως τους ενδιαφέροντος θέματος, η ταινία δεν κατορθώνει να εξισορροπήσει όλα της τα θέλω. Έτσι, μετά από ένα καλό ξεκίνημα το οποίο μας συστήνει ιδανικά τους ήρωες του δράματος και μας βάζει σιγά-σιγά στο μυστήριο που θα μας απασχολήσει, η ταινία αρχίζει να πλατειάζει, να φλυαρεί και να επαναλαμβάνεται, χωρίς ποτέ να αποφασίζει ξεκάθαρα αν θέλει να γίνει θρίλερ ή σάτιρα. 

Ο σεναριογράφος Νταν Γκίλρόυ φαίνεται να είναι το πρόβλημα που θέλει να πει πιο πολλά από όσα ο σκηνοθέτης Νταν Γκίλρόυ χρειαζόταν. Φαντάζομαι αν του έφερναν να σκηνοθετήσει αυτό το σενάριο γραμμένο από κάποιον άλλον θα απορούσε και ο ίδιος ενδεχομένως για τον λόγο ύπαρξης και την ουσία του χαρακτήρα που υποδύεται ο Τζων Μάλκοβις, αφού αν με κάποιον μαγικό τρόπο τον διαγράψεις από την ιστορία, τότε η ταινία θα ήταν ακριβώς η ίδια. Ο Μάλκοβιτς μια χαρά παίζει (είπαμε, ο σκηνοθέτης Γκίλρόυ τα πηγαίνει πολύ καλύτερα από τον σεναριογράφο εαυτό του) αλλά ο ρόλος του είναι παντελώς περιττός. Το ίδιο φροντισμένα παίζουν και οι υπόλοιποι καλοί ηθοποιοί: ο Τζέηκ Γκύλενχαλ (είχαν συνεργαστεί ξανά με τον σκηνοθέτη στον "Νυχτερινό ανταποκριτή") το παλεύει αξιοπρεπώς με τον ρόλο του κριτικού τέχνης με συμπεριφορά στα όρια της καρικατούρας, η Ρενέ Ρούσο είναι η απειλητικά αποφασιστική γκαλερίστα που δεν κολώνει σε τίποτα μπροστά στο χρήμα, όπως και η Τόνι Κολέτ που από αρνάκι μεταμορφώνεται σε θηρίο. Υπολείπεται όμως ο κάθε ρόλος σε έρμα, καθώς η ταινία η ίδια στέκει αναποφάσιστη ως προς το ύφος της. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις σειρών και κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τα θρίλερ, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ.