The 15:17 to Paris (2018)


Ελληνικός τίτλος: Αναχώρηση για Παρίσι 15:17

Περιπέτεια των Warner/Village σε σκηνοθεσία Κλιντ Ήστγουντ, με τους Άλεκ Σκαρλάτος, Άντονυ Σάντλερ, Σπένσερ Στόουν, Ρέυ Κορασάνι.

Ήταν 21 Αυγούστου 2015 όταν τα ειδησεογραφικά δίκτυα σε ολόκληρο τον κόσμο μετέδωσαν την τρομοκρατική επίθεση στην αμαξοστοιχία Thalys #9364 με κατεύθυνση το Παρίσι, η οποία απετράπη από τρεις αμερικανούς στρατιώτες που εκείνη την περίοδο έκαναν διακοπές στην Ευρώπη. Αυτή την αληθινή ιστορία αφηγείται η ταινία, που με αφορμή το παρ' ολίγον τραγικό περιστατικό, μας ταξιδεύει στις ζωές των τριών αυτών ηρώων, τη φιλία τους και το θάρρος τους που έσωσε πάνω από 500 επιβάτες που ταξίδευαν με το τραίνο.

Ο Κλιντ Ήστγουν δε πηγαίνει την ταινία ένα βήμα πιο κοντά στο ντοκυμανταίρ αφού δεν χρησιμοποιεί ηθοποιούς στους τρεις βασικούς ρόλους μα τους αληθινούς πρωταγωνιστές, τους τρεις πεζοναύτες που η μοίρα τούς έφερε παρόντες στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή. Ο Ήστγουντ ποτέ δεν έκρυψε τις πολιτικές του θέσεις ούτε αυτόν τον ψύχραιμο πατριωτισμό τον οποίο έχει χρησιμοποιήσει ως εφαλτήριο για πολλές ταινίες του. Εδώ, καταφεύγει σε ένα σύγχρονο περιστατικό και θέλοντας να αποτίσει φόρο τιμής σε αυτούς τους τρεις άνδρες τούς βάζει να παίξουν τον εαυτό τους στην οθόνη, προσδίδοντας πόντους ρεαλισμού και αληθοφάνειας στο φιλμ εκεί που υστερεί -δικαιολογημένα- σε ερμηνείες. Όχι πως είναι ενοχλητικό να βλέπεις τους τρεις πεζοναύτες να υποδύονται τον εαυτό τους, αφού προφανώς και ο Ήστγουντ τους έμαθε να "τα λένε" ικανοποιητικά, καλύπτοντας δεξιότεχνα και με την περίσσια γνώση του τα όποια υποκριτικά κενά με το μοντάζ και αυτήν τη ρεαλιστική προσέγγιση. Κατά βάθος το σενάριο είναι που δεν απογειώνει ποτέ το φιλμ. Βλέπετε, το περιστατικό αυτό καθ' εαυτό είναι πολύ σύντομο σε χρόνο και δεν αρκεί για να χτίσεις όλη την ταινία επάνω του, την ίδια στιγμή που οι ζωές αυτών των ανθρώπων πριν επιβιβαστούν στην αμαξοστοιχία ούτε την απαιτούμενη ίντριγκα είχαν ούτε αλλοιώθηκαν προς αυτήν την κατεύθυνση ώστε να δημιουργηθεί έξτρα αλλά πλαστό ενδιαφέρον. Είπαμε, φόρο τιμής σε αυτούς τους σύγχρονους ήρωες ήθελε να αποτίσει και αυτό έκανε. Οπότε είναι απόλυτα φυσιολογικό το τελικό αποτέλεσμα να είναι μια "μικρή" ταινία που όμως σώζεται από τη ματιά και το κινηματογραφικό ταλέντο του δημιουργού της.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις περιπέτειες και τη δράση, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Θέατρο - Ρουά ματ (2024)

Fourmi (2019)

Θέατρο - The Big Game (2024)

Θέατρο - Τζούλια (2024)

Θέατρο - Έρωτας-Κόκκινο Φιλί -Κεφάλαιο ΙΙΙ (2024)