ΑΙΘΟΥΣΕΣ - Σινεάκ

Στέκει ολομόναχο σήμερα, στην πλατεία Δημαρχείου στον Πειραιά, εκεί όπου κάποτε έλαμπαν τα φώτα του Χάι Λάιφ, απέναντί του σχεδόν, και του Αττικού, στην άλλη πλευρά της πλατείας. Πώς τα φέρνει η ζωή. Ένας κινηματογράφος που στα χρόνια της δόξας των πειραιώτικων αιθουσών δεν ήταν ποτέ ο κορυφαίος, σήμερα να είναι ο μοναδικός στο κέντρο της πόλης, μετά τον αφανισμό της πιάτσας στο Πασαλιμάνι. Το Σινεάκ, και μαζί του η Ζέα, είναι πλέον τα μοναδικά σινεμά σε ολόκληρο τον Πειραιά, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται. 

Η ιστορία του Σινεάκ φαντάζει λίγο παράξενη, μολονότι είναι σχετικά νέος κινηματογράφος. Όλα ξεκίνησαν το 1969, όταν το δημαρχείο του Πειραιά μετεγκαταστάθηκε στο σημερινό του κτίριο, η οικοδόμηση του οποίου είχε ξεκινήσει το 1966. Επί δημαρχίας Σκυλίτση, αποφασίστηκε να λειτουργήσει, όπως διαβάζω στο "Pireorama ιστορίας και πολιτισμού" του ιστορικού-ερευνητή Στέφανου Μίλεση, υπόγειος χώρος στάθμευσης, με είσοδο από την οδό Καραΐσκου. Η ιδέα τελικά εγκαταλείφθηκε για να δώσει τη θέση της σε εκθεσιακό χώρο ο οποίος λειτούργησε μέχρι τα τέλη του 1971. Έναν χρόνο μετά, ο Δήμος ανακοινώνει επισήμως τη μετατροπή του χώρου σε κινηματογραφική αίθουσα, με ορίζοντα λειτουργίας το 1972. Ο ίδιος ο Αριστείδης Σκυλίτσης ανακοινώνει πως ο κινηματογράφος θα παίζει παιδικές ταινίες και μάλιστα δωρεάν, για όλα τα Πειραιωτόπουλα, εξ ου και το όνομα "Σινεάκ" κατά τα πρότυπα τα αθηναϊκού, στο κτίριο του Ρεξ. 

Βέβαια, το όνομα "Σινεάκ" καμία σχέση δεν έχει ουσιαστικά με παιδικές ταινίες, αφού κυριολεκτικά αποτελεί σύντμηση του όρου Ciné Actualité, και το είχαν οι κινηματογράφοι Επικαίρων, διάσημοι και δημοφιλείς κάποτε. Επειδή, όμως, με την έλευση τη τηλεόρασης, ο κόσμο δεν χρειαζόταν να πάει στο σινεμά για να δει ειδησεογραφικά φιλμ, και με δεδομένη την οικογενειακή φύση του προγραμματισμού του που περιελάμβανε και πολλά ντοκυμανταίρ, το Σινεάκ στην Αθήνα το γύρισε σε παιδικές ταινίες. Λόγω αυτού, στην Ελλάδα ο όρος "Σινεάκ" ταυτίζεται με ταινίες για παιδιά, άσχετος κατ' ουσίαν με την πραγματική του προέλευση. 

Πάντως, το πειραιώτικο Σινεάκ έπρεπε να περιμένει ακόμη δύο χρόνια για να ανοίξει, και πιο συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο του 1974. Λειτουργεί ως στέκι παιδικών ταινιών και "Μίκυ Μάους" μέχρι το 1983, όταν και περνάει στη δεύτερη φάση της ζωής του. Εγκαταλείπει τον στοχευμένο του προγραμματισμό και μπαίνει στο κανονικό κύκλωμα διανομής μαζί με τους υπόλοιπους κινηματογράφους Α' Προβολής του Πειραιά. Τέλη '80s με αρχές 90's, η κινηματογραφική πιάτσα της πόλης αρχίζει να πεθαίνει, με τα σινεμά να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Το Σινεάκ έδειχνε ότι θα ακολουθούσε αναπόφευκτα τον ίδιο δρόμο, όμως για δεύτερη φορά στην ιστορία του, συνδέεται με έναν κινηματογράφο στην Αθήνα και όχι μόνο διασώζεται αλλά και ομορφαίνει. 

Από ένα παιχνίδι της τύχης, δύο σινεμά της Πανεπιστημίου έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ιστορία του. Αν το Σινεάκ στο κτίριο του Ρεξ ήταν αυτό που του χάρισε το όνομά του, το Ιντεάλ, λίγο πιο πάνω, του χάρισε τη δεύτερη ζωή του. Ήταν το 1990 όταν η νέα, πολυτελής και πρωτοποριακή αίθουσα του Ιντεάλ ανοίγει τις πόρτες της για το κοινό, αλλάζοντας τον τρόπο με τον οποίο βλέπαμε σινεμά. Με την τεράστια αποδοχή της από το κοινό να έχει δημιουργήσει "τάση", οι ιδιοκτήτες της, η εταιρεία Σπέντζος Φιλμ, παίρνουν στα χέρια τους το Σινεάκ το 1992 και το μεταμορφώνουν στα πρότυπα του αθηναϊκού παλατιού τους. Μάλιστα επιστρατεύθηκαν τα δύο μεγάλα ατού του διάκοσμου του Ιντεάλ: οι αναπαυτικές γαλλικές πολυθρόνες (που στο Σινεάκ πήραν κόκκινο χρώμα) και ο ζωγράφος Άγγελος Αντωνόπουλος, ο οποίος φιλοτεχνεί τις αντίστοιχου ύφους τοιχογραφίες της αίθουσας. Είσοδος, ταμεία και μπαρ φτιάχνονται από την αρχή, η προβολή αναβαθμίζεται με ήχο Dolby Stereo, η οθόνη αντικαθίσταται με ολοκαίνουργια, ελαφρώς κοίλη, σινεμασκόπ και το Σινεάκ ξαναγεννιέται. 

Η σημερινή του πρόσοψη, στον πεζόδρομο, πλέον, της Καραΐσκου είναι προϊόν της τότε ανακαίνισης. Λιτή και μικρή, με κόκκινα γράμματα σε δύο επιγραφές, δεξιά και αριστερά του μικρού μεταλλικού πλαισίου που κάποτε φιλοξενούσε την αφίσα της ταινίας που παιζόταν αλλά που σήμερα δεν χρησιμοποιείται, η είσοδος του σινεμά φωτίζεται έντονα, με το ταμείο να βρίσκεται επί του πεζόδρομου, στα αριστερά από τις γυάλινες πόρτες. Μια οθόνη παίζει τρέιλερ από τις ταινίες της σαιζόν, ακριβώς επάνω από το ταμείο (και με ήχο), ενώ ακριβώς από πίσω του βρίσκεται ένα μικρό φουαγέ με πολυθρόνες. Για την υπόγεια αίθουσα κατεβαίνετε τις σκάλες (διακοσμημένες στο πλάι τους με αφίσες από τα "προσεχώς"), αφού πρώτα περάσετε από το μπαρ που βρίσκεται ένα επίπεδο πριν. Εξοπλισμένο με όλα τα απαραίτητα, έντονα φωτισμένο και φιλόξενο θα σας κεράσει γεύσεις και θα σας ξεδιψάσει. 

Από το επίπεδο του μπαρ, σκάλες δεξιά και αριστερά σας οδηγούν στο πίσω μέρος της αίθουσας. Η λαμπερή λευκή οθόνη, οι κόκκινες πολυθρόνες σε ημικυκλική διάταξη και οι τοιχογραφίες επάνω στους σομόν τοίχους θα κλέψουν την προσοχή σας με που που θα μπείτε μέσα. Οι θέσεις είναι τοποθετημένες σε τρία μπλοκ, με δύο κάθετους διαδρόμους ανάμεσά τους και αν τις δείτε από επάνω κάνουν το σχήμα του wifi, ενώ η τοποθέτησή τους επιτρέπει την άνετη θέαση της οθόνης, ακόμη και από την πρώτη σειρά. Η προβολή είναι ψηφιακή με σύστημα της NEC και εξασφαλίζει λαμπερή και αψεγάδιαστη εικόνα, όσο κοντά κι αν βρίσκεστε. Ο Dolby ήχος παίζει δυνατά, είναι βαθύς και με καλή ακουστική. 

ΣΙΝΕΑΚ

Πλατεία Κοραή (Δημαρχείου), Πειραιάς

Στάση μετρό: Πειραιάς (γραμμή 1 -Ηλεκτρικός)

Στάσεις λεωφορείου: Πλατεία Κοραή (γραμμές 040, 049, 130, 217, 229, 300, 904, 906, 909, Α1, Β1), Δημοτικό (γραμμές 218, 500, 904, 906, 909, 915)