Serebryanye konki (2020) (ΙΜΑΧ)

Ελληνικός τίτλος: Τα ασημί πατίνια

Αισθηματική περιπέτεια εποχής της Central Partnership σε σκηνοθεσία Μίκαελ Λόκσιν, με τους Φεντόρ Φεντότοφ, Σοφύα Πρις, Κίριλ Ζάυτσεφ, Γιούρι Μπόρισοφ, Αλεκσέι Γκούσκοφ.

Χειμώνας στην Αγία Πετρούπολη, παραμονές του 20ού αιώνα. Μια ολόλευκη, παγωμένη πολιτεία, σπίτι του 18χρονου Ματβέυ που δουλεύει ως διανομέας με πατίνια ενός φούρνου, ώστε να βοηθήσει στα έξοδα τον φανοκόρο πατέρα του. Τα επάργυρα πατίνια που φορά επίδέξια, δώρο που του είχε κάνει ο  μπαμπάς του, είναι το μοναδικό καμάρι και απόκτημά του, γι' αυτό και ντρέπεται όταν τα χρησιμοποιεί κάποια στιγμή για να πραγματοποιεί ληστείες στην αγορά, μαζί με τη συμμορία που τον δέχθηκε ως μέλος, μετά την άδικη απόλυσή του από τη δουλειά που είχε. Και καθώς διασχίζει τα παγωμένα ποτάμια και τους δρόμους της Αγίας Πετρούπολης, κάποιες φορές κυνηγημένος και από την Αστυνομία, ο Ματβέυ συναντά την Αλίσα, κόρη αριστοκρατικής οικογένειας που ονειρεύεται να σπουδάσει και να γίνει κάτι περισσότερο στη ζωή από μια πλούσια νύφη ενός πλούσιου γάμου.

Και να που οι φίλοι μας οι Ρώσοι πράττουν αυτό που το Χόλυγουντ δείχνει να αδυνατεί να υλοποιήσει τα τελευταία χρόνια: να γυρίσει μια φαντασμαγορική, αισθηματική περιπέτεια, τοποθετημένη σε χρόνια και τοπία λαμπερά, με φτωχόπαιδα που ερωτεύονται πλουσιοκόριτσα, συμμορίες που καραδοκούν και γονείς αυστηρούς που επιβουλεύονται την ευτυχία τους. Έχει μια vintage φρεσκάδα αυτή η ταινία που μοιάζει -είτε ηθελημένα είτε από ενθουσιασμό πρωτάρη- να βγήκε από τα χρόνια του '90, γεγονός στο οποίο οφείλει τη γοητεία της αλλά και τις όποιες αδυναμίες της. Στο σύνολό τους, όμως, τα "Ασημί πατίνια" είναι μια καλοφτιαγμένη, λαμπερή απόδραση και σινεμά ποιυ φτιάχτηκε για οθόνες μεγάλες. Αν του λείπει κάτι είναι η ταυτότητα, καθώς είναι εμφανέσταστη η δυτική μίμηση σε ύφος και σκηνοθεσία, γεγονός που από μόνο του δεν προκαλεί κακό στο τελικό αποτέλεσμα, όμως δεν παύει να στερεί σε δύναμη την ταινία που κάποιες φορές μοιάζει με αμερικανική παραγωγή που γυρίστηκε στη Ρωσία και όχι γέννημα-θρέμα ρώσικη. Με μνήμες από Ρωμαίο και Ιουλιέτα (που μας κλείνουν το μάτι σε μια σκηνή στο μπαλκόνι), το σενάριο του Ρόμαν Κάντορ είναι βασισμένο (εκ του μακρώθεν) στο μυθιστόρημα "Hans Brinker or the Silver Skates: A Story of Life in Holland" της αμερικανίδας συγγραφέως Μαίρη Μέηπς Ντοτζ, γραμμένο το 1865, με τη δράση του να εκτυλίσσεται στην Ολλανδία, την οποία η συγγραφέας δεν είχε επισκεφθεί ποτέ, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Ανυψωτική και επική στα σημεία της η μουσική του Γκάι Φάρλεϋ, λαμπερή ως πρέπει σε μια υπερπαραγωγή η φωτογραφία του Ιγκόρ Γκρινυάκιν, όπως και η σκηνογραφία του Αλεκσάντρ Ζαγκόσκιν. Συμπαθέστατο το πρωταγωνστικό δίδυμο και φρέσκο.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις περιπέτειες και τη δράση, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ.