Same Time Next Week (2017)



Αισθηματική τηλεταινία σε σκηνοθεσία Μόνικα Μίτσελ, με τους Τράβις Μίλνε, Τζούελ Στέιτ, Στέφανι Μπένετ, Κρις ΜακΝάλλυ. 

H Σάρα έχει χάσει τον άντρα της από καρκίνο 9 μήνες περίπου νωρίτερα και ο μοναδικός τρόπος να ξεπεράσει τον θάνατό του (κρατώντας παράλληλα τη μνήμη του κοντά της) είναι να πραγματοποιεί εκείνη τη λίστα με τις επιθυμίες του που είχε συμπληρώσει όταν διαγνώσθηκε η ασθένειά του. Μία από αυτές είναι και μια βόλτα με ηλεκτρικό σκούτερ, κάτι που τη φέρνει με κάταγμα στα επείγοντα, όπου την αναλαμβάνει ο γοητευτικός γιατρός Ράυαν, χήρος κι εκείνος αφού η γυναίκα του σκοτώθηκε σε τροχαίο. Μια δεύτερη τυχαία τους συνάντηση στο νεκροταφείο και μια επίσκεψη στο αγαπημένο diner εκείνου, φέρνει τους μέχρι τότε άγνωστους αυτούς ανθρώπους πιο κοντά, οπότε και αποφασίζουν να επαναλαμβάνουν τη ρουτίνα τους, κάθε εβδομάδα, την ίδια ώρα, πάντοτε για μία διαφορετική πίτα, στο ίδιο diner, μετά το νεκροταφείο. Το θέμα είναι κατά πόσο μπορούν μέσα στη θλίψη τους να διαχειριστούν το ενδεχόμενο η παρέα τους να εξελιχθεί σε κάτι περισσότερο.

Δυστυχώς αυτές τις τηλεταινίες που η αμερικανοκαναδική τηλεόραση παράγει κατά δεκάδες κάθε χρόνο για να τροφοδοτεί τα συγκεκριμένου ύφους τηλεοπτικά δίκτυα, δεν μπορούν πάντα να κρατούν ένα ενιαίο επίπεδο σε κάθε τομέα. Έτσι στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να έχουμε ένα σενάριο (Ρικ Γκάρμαν, Σων Κινγκ) προσγειωμένο και απόλυτα αληθοφανές, όμως είναι η σκηνοθεσία που δεν το βοηθά καθόλου, με τους ηθοποιούς να παίζουν ο καθένας κατά το δοκούν, άλλοι καλύτερα και άλλοι ψυχρά. Είναι και ο ρυθμός που λείπει από κάποιες σκηνές, είναι κι αυτή η μουσική που πνίγει τα πάντα από την αρχή μέχρι το τέλος και ως αποτέλεσμα δεν αναδεικνύονται και τα καλά στοιχεία του φιλμ. Συμπαθέστατη στον ρόλο της η πρωταγωνίστρια Τζούελ Στέιτ, γοητευτική ως φιγούρα και η γκαρσόνα στο diner, ανθρώπινη η κεντρική ιστορία κι ας επιβαρύνεται από την παράλληλη εξιστόρηση μιας άλλης αισθηματικής σχέσης που περισσότερο ως γέμισμα λειτουργεί παρά εξυπηρετεί την κεντρική ιδέα. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Συγκεντρωμένα τα κείμενα για τις τηλεοπτικές παραγωγές θα τα βρείτε εδώ.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Θέατρο - Ρουά ματ (2024)

Fourmi (2019)

Θέατρο - The Big Game (2024)

Θέατρο - Τζούλια (2024)

Το αγοροκόριτσο (1959) (Α/Μ)