Αδέρφια μου αλήτες πουλιά (1971)

Δραματική ταινία του Νίκου Παπαδόπουλου, σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Κωστελέτου, με τους Τόλη Βοσκόπουλο, Δώρα Σιτζάνη, Ανέστη Βλάχο, Τόνια Καζιάνη, Λαυρέντη Διανέλλο, Βάσο Ανδρονίδη, Γιώργο Νέζο, Φρόσω Κοκκόλα.

Μετά τον θάνατο του αρχηγού τους, του Ζίγκου, τη θέση του στην κεφαλή του τσιγγάνικου καταυλισμού παίρνει ο γιος του, ο Βαντάρ. Με τις έριδες να έχουν ήδη ξεκινήσει αφού κι άλλοι λαχταρούσαν τη θέση του του αρχηγού, κι ας είναι κληρονομικό το αξίωμα, η αντιπαλότητα εντείνεται μεταξύ του Βαντάρ και του Καρατζάη για χάρη της Μάιρας, που μολονότι την είχε τάξει ο πατέρας της στο πρωτοπαλίκαρο, εκείνη ερωτεύεται τον νεαρό αρχηγό. Όμως ο άγραφος νόμος είναι νόμος, έτσι ο Βαντάρ απογοητευμένος από την έκβαση του έρωτά του, φεύγει από τον καταυλισμό και γνωρίζει τυχαία μια πλούσια κοπέλα που μένει εκεί κοντά, ξεσπώντας άλλες έριδες, φυλετικές αυτή τη φορά. 

Από το φούμο στα πρόσωπα των ηθοποιών για να δείχνουν τσιγγάνοι μέχρι τους μεγαλόστομους διαλόγους του Ηλία Λυμπερόπουλου που έγραψε το σενάριο και την εν τέλει αδιάφορη, προβλέψιμη και κακοπαιγμένη ιστορία, τίποτα δεν δικαιολογεί την τεράστια εισπρακτική επιτυχία της ταινίας που έκοψε πάνω από 310.000 εισιτήρια στην Α' Προβολή της. Βέβαια, ήταν η εποχή που ο Τολης Βοσκόπουλος ήταν στα πολύ μεγάλα του ντουζένια, ενώ το ομότιτλο τραγούδι υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα σουξέ της εποχής. Σύνθεση του Τόλη Βοσκόπολου σε στίχους Ηλία Λυμπερόπουλου, είχε χαρίσει το Α' Βραβείο του Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού Θεσσαλονίκης του 1970 στον Γιάννη Βογιατζή, ο οποίος το είχε ερμηνεύσει πρώτος. Και έτσι, κεφαλαιοποιώντας την επιτυχία του τραγουδιού, το δίδυμο των δημιουργών οδηγήθηκε πολύ σύντομα και στην κινηματογραφική ταινία, πλέον με τον Τόλη Βοσκόπουλο να ερμηνεύει (εξαιρετικά είναι η αλήθεια) το τραγούδι και ουσιαστικά να το ενστερνίζεται και στη δισκογραφία του. Οπότε, αυτή εδώ η μετριότατη ταινία, αν έχει να επιδείξει κάτι σημαντικό είναι λοιπόν το τραγούδι της (στο οποίο παρ' όλα αυτά δεν δίνεται η θέση και η στιγμή ώστε να απογειωθεί εν μέσω της δράσης) και η μουσική της, γραμμένη από τον Κώστα Καπνίση που υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους συνθέτες soundtrack στο ελληνικό σινεμά και τον οποίο σε μια οποιαδήποτε άλλη χώρα θα είχαν κάνει Θεό και θα διοργάνωναν αφιερωματικές συναυλίες προς τιμήν του στα εκεί Μέγαρα Μουσικής. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Το αρχείο των ελληνικών ταινιών του Cinemano (μέχρι και τη δεκαετία του '70) βρίσκεται εδώ. Τις πιο ανεξάρτητες και όσες γυρίστηκαν από τα χρόνια του '80 και μετά, θα τις βρείτε εδώ.