Marguerite (2015)
Ελληνικός τίτλος: Μαργκερίτ
Δραματική κομεντί της Memento σε σκηνοθεσία Ξαβιέ Τζιανολί, με τους Κατρίν Φροτ, Αντρέ Μαρκόν, Κρίστα Τερέ, Μισέλ Φω, Άστριντ Γουέτνωλ.
Η Μαργκερίτ, Βαρώνη Ντυμόν, πλουσία αριστοκράτισσα στο Παρίσι του '20, πιστεύει εσφαλμένα πως έχει ταλέντο στο λυρικό τραγούδι και ταλαιπωρεί τα αυτιά των πάντων σε αφόρητα ρεσιτάλ που διοργανώνει για τον κύκλο της και πάντοτε προς τιμήν του άντρα της, ο οποίος βέβαια την απατά με μια κοινή τους φίλη. Εκείνος είχε τον τίτλο, εκείνη τα λεφτά, οπότε ο συνδυασμός εξυπηρετεί αμφότερους, όμως εκείνη τρέφει και ειλικρινή αισθήματα για εκείνον. Το θέμα είναι πως εν μέσω ενός καθώς πρέπει περιβάλλοντος ουδείς τολμά να της πει πως δεν έχει φωνή, είτε γιατί κάποιοι εκμεταλλεύονται το ψώνιο της είτε επειδή κάποιοι άλλοι τη λυπούνται. Με την ίδια να έχει αποφασίσει να δώσει φιλανθρωπικό ρεσιτάλ μπροστά στο ευρύ κοινό, ο κίνδυνος να γελοιοποιηθεί ανεπανόρθωτα είναι τεράστιος.
Κι αν η υπόθεση σας θυμίζει την ταινία "Φλόρενς, φάλτσο σοπράνο" με τη Μέρυλ Στρηπ, πολύ καλά κάνει και σας τη θυμίζει αφού πρόκειται ουσιαστικά για την ίδια ιστορία, αυτήν της εκκεντρικής Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς που έζησε στη Νέα Υόρκη των χρόνων του '40. Βέβαια επ' ουδενί δεν πρόκειται περί remake ή κάτι τέτοιο, αφού μάλιστα η γαλλική ταινία προηγείται της άλλης κατά έναν χρόνο. Στο συγκεκριμένο φιλμ, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος μεταφέρει τη δράση στο Παρίσι της Χρυσής Εποχής του Μεσοπολέμου, εμπνέεται από την αληθινή ιστορία αλλά απλά την εκμεταλλεύεται για να θίξει άλλα ήθη και άλλα έθιμα σε μια άλλη χώρα και μια άλλη χρονική περίοδο. Το πρόβλημα όμως που υπήρχε και στην ταινία με τη Μέρυλ Στρηπ υπάρχει και εδώ, απλά διαφορετικό. Και το πρόβλημα πηγάζει από την ίδια την ιστορία της Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς που είναι απόλυτα τραγική. Ο Στήβεν Φρήαρς επέλεξε τον δρόμο της κωμωδίας για να προσεγγίσει την αλλοκοτιά αυτής της γυναίκας. Ο Ξαβιέ Τζιανολί από την άλλη κινείται περισσότερο προς τη σάτιρα των κοινωνικών συμβάσεων της εποχής αλλά κατ' ουσίαν στέκει αμήχανος απέναντι στο θέμα και την ηρωίδα του, την οποία αναμφισβήτητα περιβάλλει με αγάπη και σεβασμό, αλλά με τον τρόπο αυτό μοιάζει να την αποστειρώνει από αυτό το κάτι που την καθιστά τόσο εκκεντρική και τόσο αλλού. Η Κατρίν Φροτ είναι εξαιρετική μολαταύτα, απέναντι σε ένα καστ συνόλου που λειτουργεί ως επί το πλείστον υποστηρικτικά, χωρίς να αναδύονται ξεχωριστοί χαρακτήρες στην ολότητά τους. Η ταινία ήταν υποψήφια για 11 Σεζάρ, εκ των οποίων κέρδισε 4 (Α' Γυναικείου, Κοστουμιών, Σκηνογραφίας, Ήχου).
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου