Te quiero, imbécil (2020)
Ελληνικός τίτλος: Σ' αγαπώ, ηλίθιε
Κομεντί των Netflix/Filmax σε σκηνοθεσία Λάουρα Μανιά, με τους Κουίμ Γκουτιέρεζ, Νατάλια Τένα, Αλφόνσο Μπασάβε, Άλμπα Ρίμπας.
Μέσα σε ένα υπέροχο 24ωρο, ο Μάρκος χάνει την κοπέλα του και τη δουλειά του. Η Άνα του ρίχνει άκυρο στην πρόταση γάμου που της κάνει, μετά από 8 χρόνια σχέσης, ενώ την επομένη τον απολύουν από τη διαφημιστική εταιρεία όπου εργάζεται λόγω περικοπών. Τώρα, ο Μάρκος χωρίς σπίτι (έμενε στης Άνα) και χωρίς δουλειά, επιστρέφει στο πατρικό του και ψάχνει να βρει τον τρόπο για να ξαναβγεί στην πιάτσα. Με οδηγούς τα βίντεο ενός γκουρού αυτοβοήθειας στο Ίντερνετ (είναι αστείο και έξυπνο αυτό τη σεναριακό εύρημα) και τον γκομενιάρη κολλητό του, τον Ντιέγκο, ο Μάρκος παραπατά ανάμεσα στη νέα του δουλειά και τις εφαρμογές γνωριμιών. Στο μεταξύ, πετυχαίνει στον δρόμο τυχαία τη Ρακέλ, μια συμμαθήτριά του από το Γυμνάσιο, της οποίας την ύπαρξη είχε εντελώς ξεχάσει, αλλά που στο πρόσωπό της βλέπει μια έμπιστη φίλη και εξομολογήτρια. Χωρίς να αντιλαμβάνεται πως η Ρακέλ είναι ακόμα ερωτευμένη μαζί του, ο Μάρκος απλά τής μιλάει για τα πάντα, ενώ της αποκρύπτει επιμελώς πως η Άνα, την οποία έχει ορκιστεί να ξεπεράσει, επανεμφανίστηκε στη ζωή του αλλά μόνο για περιστασιακό σεξ.
Με όμορφους πρωταγωνιστές, γοητευτικούς (αν και προσχηματικούς) χαρακτήρες, ένα χαριτωμένο σενάριο και σκηνοθεσία που ήθελε λίγη περισσότερη δουλίτσα ως προς τον ρυθμό και το ύφος της, τούτη εδώ η νέα ισπανική αισθηματική κομεντί εξελίσσεται καλύτερα από όσο ξεκινά. Τη φοβάσαι λίγο στην αρχή, με αυτές τις on camera εξομολογήσεις του πρωταγωνιστή και κάποιες αμήχανες προσπάθειες για χιούμορ που χάνονται σε κοινοτοπίες. Όσο προχωρά όμως, τόσο βρίσκει τα νερά της κι εσύ τόσο περισσότερο χαλαρώνεις, ρίχνεις αντιστάσεις και την απολαμβάνεις. Είναι σύγχρονη η ιστορία ενώ μολονότι χιλιοπαιγμένη, το γεγονός ότι την παρακολουθείς από την οπτική ενός άντρα τής προσδίδει μια καλοδεχούμενη δροσιά και καφρίλα. Όμορφα κινηματογραφημένη η Βαρκελώνη, πρωταγωνιστεί κι αυτή από τη μεριά της σε αυτόν τον αστικό θρύλο για άντρες χαμένους στη μετάφραση των σχέσεων, ενώ η αμηχανία του άτσαλου ήρωά μας γίνεται γοητευτική. Ωραία η σκηνή στο φινάλε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου