Don't look now (1973)
Ελληνικός τίτλος: Μετά τα μεσάνυχτα
Θρίλερ της British Lion σε σκηνοθεσία Νίκολας Ρεγκ, με τους Ντόναλντ Σάδερλαντ, Τζούλι Κρίστι, Χίλαρυ Μέησον, Κλέλια Ματάνια, Μάσιμο Σεράτο, Ρενάτο Σκάρπα.
Μετά τον τραγικό θάνατο της μικρής τους κόρης που πνίγηκε ενόσω έπαιζε μπροστά από την εξοχική τους κατοικία στην Αγγλία, ο Τζων και η Λώρα Μπάξτερ εγκαθίστανται στη Βενετία όπου εκείνος εργάζεται στην αναστήλωση ενός ναού. Σε ένα εστιατόριο συναντούν τυχαία δύο ηλικιωμένες αδελφές, η μία εκ των οποίων που είναι τυφλή, ισχυρίζεται πως είναι μέντιουμ και ότι προ ολίγου είχε "δει" τη μικρή τους κόρη να κάθεται ευτυχισμένη ανάμεσά τους. Παρ' ότι ακούγεται αλλόκοτο, το γεγονός χαροποιεί τη Λώρα, ενώ αφήνει τον Τζων διστακτικό και προβληματισμένο για την ψυχική κατάσταση της γυναίκας του. Την ίδια στιγμή όμως είναι αυτός που βλέπει διαρκώς τη φευγαλέα μικροκαμωμένη μορφή ενός μικρού κοριτσιού να περπατά στα στενά της πόλης, φορώντας μάλιστα το χαρακτηριστικό κατακόκκινο αδιάβροχο που φορούσε η κόρη του την ημέρα του θανάτου της.
Εμβληματικό θρίλερ αγωνίας και ταυτόχρονα μια ξεχωριστή σπουδή στη θλίψη και την απώλεια, τούτη εδώ η ξεχωριστή ταινία στη φιλμογραφία του Νίκολας Ρεγκ σηματοδοτεί θα τολμούσα να πω την είσοδο της νουβέλ βαγκ στο βρετανικό σινεμά. Με πανίσχυρες χρωματικά πινελιές από την ψυχεδέλεια του τέλους των '60s και της αρχής των '70s, ένα κατακερματισμένο μοντάζ και ένα σεναριακό ντεκουπάζ που προμηνύει και ταυτόχρονα ξεγελά, ο Ρεγκ δημιουργεί ένα οπτικό ποίημα και ταυτόχρονα αφηγείται μια από πιο τρομακτικές οικογενειακές τραγωδίες που αποτυπώθηκαν ποτέ στο κινηματογραφικό πανί. Το κόκκινο του θανάτου, της επανάστασης, των αναμνήσεων και των οιωνών κοντράρει τη γκριζάδα και την υγρασία της χειμωνιάτικης σχεδόν νεκρής Βενετίας, που αναζητά και τον ένοχο για μια σειρά από δολοφονίες. Και βασίλισσα εν μέσω όλων αυτών η ίδια η Βενετία, φωτογραφημένη αριστουργηματικά από τον Άντονυ Ρίτσμοντ, απογυμνωμένη από κάθε ίχνος τουριστικής ατραξιόν και ρομαντισμού, μα μεταμορφωμένη σε ζωντανό οργανισμό που σχεδόν την ακούς να αναπνέει βαριά και απειλητικά σε κάθε βήμα που αντηχεί στα στενά δρομάκια.
Η κόντρα μεταξύ φανταστικού και ρεαλισμού, η απόσταση ανάμεσα στην αποξένωση και την οικειότητα έτσι όπως αποδίδεται σε αυτήν την υπέροχη ερωτική σκηνή, η διαρκής αίσθηση της απειλής και η γνώση του κακού που έρχεται σοκάρουν και ενοχλούν, καθώς οι ήρωες (και μαζί τους κι εσύ) αναρωτιούνται για τα όρια μεταξύ νεκρών και ζωντανών, πίστης και προκατάληψης, σοβαρότητας και εμπαιγμού. Εξαιρετικό το πρωταγωνιστικό δίδυμο Σάδερλαντ-Κρίστι καθώς ξετυλίγουν τον μύθο τους στο πανί και ξερνάνε συναισθήματα και καταπιεσμένους φόβους ετών, αγαπημένοι και ερωτευμένοι, μα την ίδια στιγμή απόμακροι και φοβισμένοι μετά την τραγωδία. Ονειρικές και καταπραϋντικές οι μελωδίες του Πίνο Ντονάτζιο κοντράρουν την ασχήμια και τον φόβο ωσάν το μοναδικό σημείο κανονικότητας σε μια πόλη που ζει αναδύοντας θάνατο. Είναι αστείο, μα όσο παρακολουθούσα την ταινία, έριχνα κλεφτές ματιές στο βάθος του πλάνου, στις γωνίες, περιμένοντας να δω να ξεπροβάλλει o Γκούσταβ φον Άσενμπαχ από τον "Θάνατο στη Βενετία". Το "Μετά τα Μεσάνυχτα" κέρδισε BAFTA Φωτογραφίας, ενώ ήταν ακόμη υποψήφιο για άλλα 6: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Μοντάζ, Ηχητικής Επένδυσης, Α' Γυναικείου και Α' Ανδρικού. O Ντόναλντ Σάδερλαντ την ίδια χρονιά ήταν υποψήφιος και για την ταινία "Οι διεφθαρμένοι".
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου