Θέατρο - OK Boomer (2023)
"OK Boomer", σκηνοθεσία: Θοδωρής Αθερίδης, πρωταγωνιστούν: Θοδωρής Αθερίδης, Φαίδρα Δρούκα, Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος.
Μια παράσταση τελειώνει... Ή μόλις αρχίζει. Ο Θοδωρής Αθερίδης εμφανίζεται στη σκηνή εν μέσω θριαμβευτικών χειροκροτημάτων εκκωφαντικής ορμής, σαν να είναι έτοιμος να υποκλιθεί για το έργο που μόλις παρουσίασε... Ή σαν να μας υποδέχεται σε αυτό που μόλις αρχίζει. Λίγο νωρίτερα, από τα ηχεία του θεάτρου ακουγόταν το τραγούδι "1η Μαΐου", του Βασίλη Παπακωνσταντίνου (δια χειρός και φωνής του Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου), με τους στίχους του όμως απλά να μετράνε τις ημέρες, από την 1η Μαΐου μέχρι και κάπου μέσα στον Ιούνιο, σαν λούπα που ταξιδεύει στον χρόνο, παγιδευμένη όμως εντός του, χωρίς να ορίζεται ποτέ το τώρα. Μάιντ μπλόουινγκ, wtf και προκλητικά οικείο, το "OK Boomer" έχει ήδη ξεκινήσει, αλλά ενδεχομένως να μην το έχεις πάρει και εντελώς χαμπάρι. Ο Θοδωρής Αθερίδης μιλά ήδη επί σκηνής, όχι ακριβώς όπως θα τον περίμενες, αλλά ενδεχομένως όπως μιλά στους φίλους του... Εμάς δηλαδή. Σαν να πήγαμε στο σπίτι του έτσι ξαφνικά, χωρίς να τον ειδοποιήσουμε, είτε σαν να έσκασε εκείνος μύτη στο δικό μας... Στου καθενός ξεχωριστά και σε όλων μαζί, ταυτόχρονα, σε μια χρονική στιγμή όπου όλοι μας συναντιόμαστε. άγνωστοι αλλά και γνωστοί μεταξύ μας. Όπως ακριβώς ένας ηθοποιός... Γνωστός, αλλά στην πραγματικότητα άγνωστος σε εμάς μακριά από τα φώτα.
Στο Μικρό Παλλάς λοιπόν, ο Θοδωρής Αθερίδης μάς συστήνεται κάπως περισσότερο... Ή μπορεί και πάλι να είναι απλά ένας ρόλος που απλά έχει το όνομά του. Stand up comedy και μαζί παράσταση, σκηνοθετημένη, γραμμένη και καλοκουρδισμένη... Εκτός πάλι κι αν το "OK Boomer" είναι μια αυτοσχεδιαστική τρέλα που αλλάζει κάθε βράδυ -μα ποιος το έχει δει ξανά και ξανά για να μας το πει; Άλλωστε έχει σημασία; Ένα παιχνίδι είναι όλο αυτό, γεμάτο ανθρωπιά, γέλιο, συγκίνηση (ναι, ναι, έχει και από αυτό) και "πιπεράτα" αστεία (βρίζουν, μωρέ), σαν αυτά που λέει ο θείος που πάντοτε κάθεται με τη νεολαία. Ένα παιχνίδι είναι αυτή η παράσταση-συγκέντρωση μεταξύ φίλων, σαν το επιτραπέζιο που κυκλοφορεί με το ίδιο όνομα. Δεν το ξέρατε; Να σας το πω εγώ. Υπάρχει επιτραπέζιο OK Boomer που γεννήθηκε από τη φράση που ουσιαστικά ειρωνεύεται τους Boomers, όλους όσοι δηλαδή γεννήθηκαν μεταξύ του 1946 και του 1964 (στο τσακ τη γλίτωσα, Παναγία μου) και οι οποίοι αλέτζεντλυ δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν πως καταλαβαίνουν όλα όσα συμβαίνουν στα χρόνια της Γενιάς Χ, εμένα δηλαδή και των ομοίων μου που είμαστε πιο προχώ από τους Μπουμερς, αλλά όχι τόσο όσο οι Μιλένιαλ που μας διαδέχτηκαν. Το επιτραπέζιο λοιπόν που σας ανέφερα πριν (αν το θυμάστε) έχει ερωτήσεις που άπτονται των εξελίξεων του σήμερα και τις οποίες καλούνται να απαντήσουν οι Μπούμερς που είναι έξω από τα πράγματα. Η φράση "OK Boomer" (δηλαδή, "εντάξει Μπούμερ, ό,τι πεις) θεωρήθηκε και προσβλητική για τη γενιά αυτή και έγινε και θέμα συζητήσεων και σοβαρού κοντρόβερσι, έτσι όπως μόνο σήμερα μπορεί να θεωρηθεί κάτι προσβλητικό, εντελώς ξαφνικά και να ψάχνεις να βρεις τη λέξη που πρέπει ώστε να μην πεις "χοντρός" ας πούμε.
Ο Θοδωρής Αθερίδης, όμως, βρίσκει τις λέξεις, αδιαφορεί για τη fake πολιτική ορθότητα, λέει τα πράγματα με το όνομά τους, παραμένοντας ορθός (εκ της ορθότητας και του stand up comedy, ok boomer, το έπιασες;) και πάνω από όλα μοιράζει άπλετη αγάπη μέσα από το γέλιο. Απελευθερωμένος, αλλά πάντα δέσμιος του καλού του εαυτού αποδεικνύει όλη αυτήν ώρα στη σκηνή αυτά που γνωρίζαμε ήδη για εκείνον: πως είναι ταλαντούχος συγγραφέας, ταλαντούχος ηθοποιός (παίζει τον εαυτό του, δεν ξέρω αν έχω γίνει κατανοητός τόση ώρα που γράφω) και το κυριότερο ο φίλος που θα θέλαμε όλοι μας να έχουμε. Δεν σταματάς να γελάς λεπτό στην παράσταση, να το ξεκαθαρίσουμε αυτό, όμως ταυτόχρονα αντιλαμβάνεσαι το μεγαλείο της λιτότητας που διαδραματίζεται, με όλες αυτές τις άψογα επιλεγμένες λέξεις να συνθέτουν άρτιες προτάσεις που βγάζουν νόημα (και γέλιο, πολύ γέλιο), υπέροχα ερμηνευμένες από έναν ηθοποιό που φαινομενικά απλά μιλάει. Είναι τόσο υπέροχο όλο αυτό και τόσο καλό θέατρο -κι ας στέκει στα όρια της ορθότητας (της πολιτικής, ντε) και της κωμωδίας στα όρθια.
Δεν είναι μόνος του όμως ο Θοδωρής (έχεις την ανάγκη να μην προσθέσεις το "Αθερίδης", για τον φίλο σου μιλάς), έχει μαζί του και τη Φαίδρα Δρούκα, τη μοναδική ηθοποιό που έχει το "ΔΡ" και στο μικρό και στο επώνυμο. Συνένοχος, συνεργός και κοινωνός της όλης τρέλας, είναι -λέμε τώρα- η φωνή της λογικής (και της Γενιάς Χ, μάλλον... δεν ρωτάμε ποτέ την ηλικία μίας κυρίας) έναντι του ρομαντικού ξεσπάσματος του Μπούμερ Αθερίδη, σε μια συνύπαρξη που πάλλεται από ένταση και αρμονία ενόσω αυτοσχεδιάζει και συνομιλεί με το κοινό, λέγοντας τα δικά της (κυριολεκτικά). Ταλαντούχο πλάσμα, υποδύεται με ερμηνευτική μαεστρία τον εαυτό της (ή κάποια εκδοχή του) σε αυτό το υπέροχο και γεμάτο αγάπη σύμπαν όπου τα τραγούδια ακούγονται σαν ηχητικά ομιλούντα ημερολόγια. Τραγουδά κιόλας η Φαίδρα Δρούκα (ανατριχιάζεις εσύ, στα καλά καθούμενα), μετά τσακώνεται με τον Θοδωρή (τον Αθερίδη, τον φίλο μας), ο οποίος δεν καταλαβαίνει -ως μπούμερ που σέβεται τον εαυτό του- τι προσπαθούν να του πουν εφόσον εκείνος ξέρει πολύ καλά τι λέει κι έπειτα αγαπιούνται και τα βάζουν με την τρέλα που μας δέρνει ή απλά ξεσπάνε στον επί σκηνής μουσικό Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο, ο οποίος δεν είναι μόνο μουσικός αλλά παίζει κιόλας (ως ηθοποιός εννοώ, αφού ως μουσικός ήδη παίζει και τραγουδά, προτού τον χάσουμε για λίγο επειδή ήρθαν κάτι σουβλάκια). Εξαιρετικός κι εκείνος με τη σειρά του, σαν ο κρίκος που συνδέει τους άλλους δύο που στο μεταξύ έχουν απλώσει ήδη το χέρι τους σε εμάς, έχοντας φτιάξει μέσα στο θέατρο μια μεγάλη αλυσίδα από ανθρώπους άγνωστους μεταξύ τους που όσο γελάνε νιώθουν πως κρατά ο ένας το χέρι του άλλου. Και ρε γαμώτο, είναι τόσο όμορφο το συναίσθημα που θέλεις να το πάρεις μαζί σου φεύγοντας, να σε σφίγγει σαν αγκαλιά και να ζεις μέσα από αυτό. Κι αν σου τελειώσει, μπορείς να ξαναπάς στο Μικρό Παλλάς για ακόμα ένα βράδυ με παιχνίδια παρέα με τους φίλους σου. Εν τω μεταξύ, στο τραγούδι του φινάλε, έρχονται και κάτι δάκρυα στα μάτια, αλλά εσύ θα κάνεις πως είναι από το γέλιο που έχει προηγηθεί, ΟΚ Boomer;
Μικρό Παλλάς
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου