Tosca (2017)

Μετάδοση από το SWR της νέας παραγωγής της δημοφιλούς όπερας του Πουτσίνι, από το Festspielhaus του Μπάντεν Μπάντεν, σε σκηνοθεσία Φίλιπ Χίμμελμαν, με τους Κριστίν Οπολάις, Μαρτσέλο Αλβαρέζ, Μάρκο Βρατόνια, τη φιλαρμονική ορχήστρα του Βερολίνου υπό τη διεύθυνση του Σερ Σάιμον Ρατλ και τις χορωδίες Philharmonia Chor της Βιένης και Cantus Juvenum της Καρλσρούης. Αναμφισβήτητα είναι η φωνητική κυριαρχία του Μαρτσέλο Αλβαρέζ στον ρόλο του Μάριο Καβανταρόσι που ξεχωρίζει σε αυτή τη νέα παραγωγή, καθώς και η εντυπωσιακή παρουσία της λετονής Κριστίν Οπολάις στον ρόλο της Φλόριαν Τόσκα, με μια μελωδική φωνή και πανέμορφη, δροσερή εμφάνιση. 

Από εκεί και μετά, όμως, η νέα σκηνοθετική ματιά που μεταφέρει τη δράση σε ένα άχρονο μέλλον με εμφανείς οργουελικές αναφορές, απογυμνώνει την ιστορία από τη δράση της και παρότι εντυπωσιακή οπτικά (ειδικά στη δεύτερη πράξη), μάλλον ξενίζει παρά εξυπηρετεί. Την ίδια στιγμή δε έρχεται σε ερμηνευτική κόντρα με τις ρομαντικές άριες και το λιμπρέτο της όπερας, αναγκάζοντας τους πρωταγωνιστές να κινούνται σε ένα κλασσικότροπο υποκριτικό μοτίβο που δεν συνάδει με το σκηνικό περιβάλλον. Ο μοναδικός που δείχνει να βρίσκει αυτή τη λεπτή ισορροπία (καθώς τον αβαντάρει και ίδιος ο ρόλος τού Σκάρπια) είναι ο Μάρκο Βρατόνια, που στέκει συμπαγής τόσο στις επιταγές του ρόλου όσο και στο αλλόκοσμο περιβάλλον. Εντυπωσιακή οπτικά, αλλά αδύναμη να δικαιολογήσει αυτόν τον νέο εφιαλτικό κόσμο της, τούτη εδώ η Τόσκα αντλεί πρωτίστως τη δυναμική και την επιτυχία της από την ίδια της την πηγή, τη μουσική του Πουτσίνι και τις άξιες φωνητικές ερμηνείες των συντελεστών της. Το περιτύλιγμα ναι μεν έχει αισθητική, αλλά φαντάζει κενό περιεχομένου.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.