La guerre est declareé (2011)

Ελληνικός τίτλος: Πολεμώντας για τη νίκη

Δραματική κομεντί της Wild Bunch, σε σκηνοθεσία Βαλερί Ντονζελί, με την ίδια και τους Ζερεμί Ελκαΐμ, Μπριζίτ Συ, Μισέλ Μορετί, Φιλίπ Λώντενμπαχ, Φρεντερίκ Πιερό. 

Ένας Ρωμαίος συναντά σε ένα πάρτυ την Ιουλιέτα και αφού γελάνε με τα ονόματά τους, ερωτεύονται. Καρπός του έρωτα ένα παιδί, ο Αδάμ, που όμως διαγιγνώσκεται με όγκο στον εγκέφαλο στην ηλικία των 18 μηνών. Κι από εκεί, η ιστορία τους παύει να είναι απλά η ιστορία ενός έρωτα, και μεταμορφώνεται στην ιστορία αγάπης και αισιοδοξίας, καθώς κηρύσσουν τον πόλεμο (όπως είναι και ο πρωτότυπος τίτλος) στην απελπισία και στον θάνατο. 

Πρόκειται για μια ιδιόχειρη ταινία. Οι δύο πρωταγωνιστές, ζευγάρι και στη ζωή τότε, είχαν ζήσει μια αντίστοιχη ιστορία, όταν η κόρη τους είχε διαγνωσθεί με καρκίνο. Έγραψαν, λοιπόν, μαζί το σενάριο, εκείνη το σκηνοθέτησε (περνώντας για δεύτερη φορά πίσω από την κάμερα) και έστησαν μπροστά στον φακό αυτό το τόσο δυνατό στην ψυχή ζευγάρι, τον Ρομεό και την Ζυλιέτ. Έχει αρετές τούτη εδώ η ταινία, με κυριότερες τη μεγάλη της ψυχή, την αισιοδοξία της και την καλή διάθεση με την οποία χειρίζεται ένα τόσο δύσκολο θέμα (και για για να το λήγουμε, ώστε να μην σας πάρει από κάτω και την αποφύγετε, έχει happy end). Την ίδια στιγμή, οι δυο τους, τόσο ο γοητευτικός και ποιητικός ηθοποιός Ζερεμί Ελκαΐμ όσο και η πιο άμεση και γήινη Βαλερί Ντονζελί, έχουν απίστευτη χημεία, προφανώς και λόγω της ρομαντικής τους σχέσης τότε, με αποτέλεσμα αυτή η αγάπη με την οποία στηρίζουν ο ένας τον άλλον και αυτή η δύναμη που εμφυσούν να αποκτά ρεαλισμό και ουσιαστική οντότητα. Όμως, έχει και κάτι εμβόλιμες σκηνές, (κάπως ονειρικές, κάπως σουρεάλ, με τραγούδια), που σε κάνουν να νιώθεις άβολα, αφού σε βγάζουν από το κλίμα, αλλά συντελούν κάπως στην ευρύτερη feelgood διάθεση του φιλμ. Σε γοητεύει, πάντως, σε αφορά και σε κερδίζει.