Διχασμός (1965) (Α/Μ)

Δραματική ταινία των Τζέημς Πάρις/Raven Film, σε σκηνοθεσία Ερρίκου Ανδρέου, με τους Πέτρο Φυσσούν, Έλλη Φωτίου, Βαγγέλη Καζάν, Δέσπω Διαμαντίδου, Νίκυ Σέλμπυ, Νίκο Ρίζο, Έλσα Ρίζου.

Δυο άντρες συναντιούνται ξανά στο νησί μετά από χρόνια, φίλοι αδελφικοί, κόντρα στο μίσος που διχάζει χρόνια τις φαμίλιες τους (μίσος μάλλον πολιτικό, μετά τον εμφύλιο, αλλά δεν κατονομάζεται λόγω των συνθηκών της εποχής). Ο έρωτάς τους, όμως, για την ίδια γυναίκα θα ανοίξει μια άλλη βεντέτα, με τραγικές συνέπειες. 

Δεν είναι από τις ταινίες που παίζονται συχνά στην τηλεόραση, ούτε από αυτές που ακούγονται γενικώς (προσωπικά δεν τη γνώριζα), αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο, εφόσον αναμφισβήτητα πρόκειται για μια πολύ καλή ταινία που ουδεμία σχέση έχει ούτε με το ανάλαφρο στυλ των μεγάλων παραγωγών της εποχής ούτε και με τη φτήνια των άλλων των δακρύβρεχτων που πλημμύριζαν τις αίθουσες. Γυρισμένος εξ ολοκλήρου στον Μόλυβο της Μυτιλήνης (ο παραγωγός Τζέημς Πάρις είχε την καταγωγή του από εκεί), με εξωτερικά πλάνα και φυσικούς χώρους που αφήνουν το φιλμ να ανασάνει, ο Διχασμός έχει κατά κύριο λόγο σενάριο, έχει μια ιστορία να αφηγηθεί, ολοκληρωμένη, με ανατροπές, με χαρακτήρες και με ουσία. Το ερωτικό τρίγωνο που πυροδοτεί το δράμα εντάσσεται αρμονικά μέσα σε ένα κοινωνικο-πολιτικό πλαίσιο που ξεπερνά τις ευκολίες τύπου "πλούσια νύφη-φτωχός γαμπρός", πλάθει ολοκληρωμένους ήρωες και δημιουργεί έναν μικρόκοσμο μακριά από φολκλοριές και ανοησίες. 

Την ίδια στιγμή δε, θαυμάζεις τα αυτονόητα, όπως το travelling της κάμερας, τις εναλλαγές στα κάδρα, το φροντισμένο μοντάζ και τις με άποψη γωνίες λήψεις. Μπορεί να κοροϊδεύουμε τα εθνικοπατριωτικά έπη που χαρακτήρισαν τη φιλμογραφία του Τζέημς Πάρις, όμως εδώ είναι εμφανέστατη η γνώση του ως παραγωγού, γεγονός που έδωσε φτερά τόσο και στη σκηνοθεσία τού Ερρίκου Ανδρέου, όσο και στις ερμηνείες των ηθοποιών. Λίγο τα χαλάει στη σκηνή της μονομαχίας που καταφεύγει σε μια ποιητική αισθητική, ενώ θα περίμενες μια ουσιαστικότερη κορύφωση, αλλά αυτό ουδόλως στερεί από το συνολικό αποτέλεσμα. Πρέπει πραγματικά να το ανακαλύψετε και θα με θυμηθείτε. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Το αρχείο των ελληνικών ταινιών του Cinemano (μέχρι και τη δεκαετία του '70) βρίσκεται εδώ. Τις πιο ανεξάρτητες και όσες γυρίστηκαν από τα χρόνια του '80 και μετά, θα τις βρείτε εδώ.