Όχθες (2015)

Δραματική ταινία της Odeon σε σκηνοθεσία Πάνου Καρκανεβάτου, με τους Ανδρέα Κωνσταντίνου, Έλενα Μαυρίδου, Λεβέντ Ουζουμτσού, Γιάννη Καλατζόπουλο. 

Ο Γιάννης, φαντάρος στην ομάδα εκκαθάρισης ναρκοπεδίων στον 'Εβρο, γνωρίζει τη Χρύσσα, μια νεαρή γυναίκα που συνεργάζεται με λαθρέμπορους ναρκωτικών από την Τουρκία και τους βοηθά να περνούν παράνομα από τα σύνορα μετανάστες, οι οποίοι μεταφέρουν και σακούλες με κοκαΐνη. Ευαίσθητη ψυχή ο Γιάννης, με ένα αλλόκοτο χάρισμα να εντοπίζει με το σώμα του της νάρκες, γοητεύεται από τη ρεαλίστρια Χρύσα, η οποία γνωρίζει τι κάνει μεν, αλλά δεν έχει και άλλον τρόπο να βιοποριστεί δε. 

Όλα τα καλά συστατικά μιας ενδιαφέρουσας, σύγχρονης δραματικής ταινίας είναι εδώ, κι όμως μένουν όλα ανεκμετάλλευτα. Στη θέση ενός έντονου ψυχολογικού δράματος, έχουμε μια άνευρη ταινία, με αδικαιολόγητες σιωπές, παύσεις και αργούς ρυθμούς που σε αποσυντονίζουν, καθώς έρχονται σε κόντρα με κάποιες άλλες σκηνές που η ταινία παίρνει τα πάνω της (και γίνεται καλή), στερώντας της ένα ενιαίο ύφος. Το ίδιο άνισος και ανεκμετάλλευτος παραμένει ο Ανδρέας Κωνσταντίνου, ένας πολύ καλός ηθοποιός με πολύ κινηματογραφική φάτσα, ο οποίος καθοδηγείται ο έρημος να μιλά σαν σεληνιασμένος (άσε που κάποιες φορές δεν καταλαβαίνεις τι λέει), ενώ στις σκηνές που "τα λέει", αντιλαμβάνεσαι και την υποκριτική του δυναμική και την εσωτερική δύναμη του χαρακτήρα του (ο οποίος, όμως, έρχεται από το πουθενά). Αυτή που κρατάει ισορροπημένη την παρουσία της, είναι η Έλενα Μαυρίδου, γήινη, ρεαλιστική και με υπόσταση, και η οποία δίνει το στίγμα του πώς θα έπρεπε να είναι παιγμένη η ταινία στο σύνολό της. Σε πολύ καλά επίπεδα η φωτογραφία του Δημήτρη Κατσαΐτη, η υποθάλπτουσα μουσική του Νιλς Κάτσιρεκ και το μοντάζ του Κενά Ακάουι. Στην παραγωγή της ταινίας συναντάμε και το Arte.