Σαν όνειρο πρωινό -Εμμανουήλ Κριαράς, Μνήμες ενός αιώνα (2005)

Ντοκυμανταίρ της Στέλλας Θεοδωράκη, αφιερωμένο στον Εμμανουήλ Κριαρά, ενός από τους σημαντικότερους λόγιους της Ελλάδας του 20ού αιώνα. 98 χρονών ο Εμμανουήλ Κριαράς τη χρονιά που γυρίστηκε η ταινία, μιλάει με ζωντάνια στην κάμερα και αφηγείται μνήμες μιας ολόκληρης εποχής, ενός ολόκληρου αιώνα, από τα πρώτα του χρόνια στο σχολείο, τις μάχες που έδωσε για τη Δημοτική και το επίπονο έργο της συγγραφής ενός πλήρους λεξικού με λήμματα της εποχής του Βυζαντίου, η έκδοση του οποίου συνεχίζεται και μετά τον θάνατό του το 2014, σε ηλικία 108 ετών. Με απλή κινηματογράφηση, λιτή προσέγγιση, ρεαλιστική και με ενδιαφέρουσα χρήση των εμβόλιμων πλάνων αρχείου που δίνουν το στίγμα της κάθε εποχής, η ταινία αφήνεται στον λόγο του μεγάλου Δασκάλου που πραγματικά συναρπάζει, εξιστορώντας μνήμες από τα χρόνια εκείνα που κάποιοι υπήρξαν ουσιαστικά αφοσιωμένοι στο πνεύμα, μακριά από συμβάσεις και υστεροβουλία. Χρόνια που χάθηκαν μαζί με τους δασκάλους τους, σαν όνειρο πρωινό. (7/10)