Nutcracker! (2003)

Μαγνητοσκόπηση από το BBC και τη Warner της παράστασης που ανέβηκε to 2002 στο θέατρο Saddler's Wells του Λονδίνου, σε ιδέα, χορογραφία και σκηνοθεσία του Μάθιου Μπορν. 

Έχοντας στις βαλίτσες του την επιτυχία της Λίμνης των Κύκνων με αντρικό θίασο αλλά και του The Car Man (μιας μοντέρνας προσαρμογής της Κάρμεν), η παράσταση αυτού του πειραγμένου Καρυοθραύστη είναι εξίσου εντυπωσιακή και πρωτοποριακή στα σημεία. Τοποθετημένη στο πρώτο μέρος της σε ένα ορφανοτροφείο -βγαλμένο λες από μυθιστόρημα του Ντίκενς-  δίνει εξ αρχής τον τόνο του ύφους και της υπόθεσης, με χορογραφίες-καρικατούρες και κινησιολογία που παραπέμπει σε ταινίες του βωβού κινηματογράφου. Ξεχάστε τα παραδοσιακά πα ντε ντε και το τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο που συνήθως ήταν κυρίαρχο στο δεύτερο μέρος. 

Εδώ η δράση μεταφέρεται στις χώρες του πάγου και των γλυκισμάτων, με κινήσεις στη χορογραφία που θυμίζουν καλλιτεχνικό πατινάζ και κοστούμια που μοιάζουν με έκρηξη χρωμάτων και παραμυθιών υπό την επήρεια αναβολικών. Έχει μια αλλόκοτη γοητεία το όλο εγχείρημα, αναμφισβήτητα, όμως είναι το θέμα της ιστορίας αυτό καθ' εαυτό που βάζει τρικλοποδιές στη νέα σκηνοθετική ματιά. Ένα μπαλέτο κατ' ουσίαν γιορτινό και αρκούντως παιδικό δεν μπορεί να γίνει στα καλά καθούμενα ούτε εφιάλτης ούτε προβοκατόρικα σέξυ. Από την άλλη ο Μπορν ως σκηνοθέτης/χορογράφος διακρίνεται ακριβώς για αυτά τα δύο στοιχεία στις παραστάσεις που υπογράφει. Οπότε, στην προκειμένη περίπτωση, το πάντρεμα της αρχικής ιδέας με το νέο ύφος μοιάζει κάπως μετέωρο, με τους ήρωες να βγάζουν μια σκοτεινιά και μια σεξουαλικότητα μεν, αλλά κατάλληλες για μικρότερα παιδιά με απαραίτητη τη γονική συναίνεση. Σαφέστατα ενδιαφέρουσα πρόταση πάντως και με πολύ καλές ιδέες.