Absentia (2017)

Αστυνομική σειρά της Sony, δημιουργία των Μάθιου Σίρουλνικ και Γκάια Βιόλο, με τους Στάνα Κάτιτς, Πάτρικ Χώυζινγκερ, Κάρα Τήομπολντ, Έηντζελ Μπονάνι. 

Η πράκτορας του FBΙ Έμιλυ Μπερν, θεωρείται νεκρή μετά την απαγωγή τη 6 χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια των ερευνών της για τον εντοπισμό ενός κατά συρροή δολοφόνου. Σήμερα, όμως, αποδεικνύεται πως τελικά δεν ήταν καθόλου νεκρή, αφού επιστρέφει, μετά την απόδρασή της από το μέρος όπου κρατείτο, χωρίς μνήμες των γεγονότων όλης αυτής της περιόδου. Το σοκ όλων από την επιστροφή της είναι απερίγραπτο, πολλώ δεν μάλλον του άντρα της, επίσης πράκτορα του FBI Νικ Ντουράντ, ο οποίος στο μεταξύ έχει ξαναπαντρευτεί. Η Έμιλυ προσπαθεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, ο ένοχος για τη δολοφονία της απελευθερώνεται (καθώς η κατηγορία του φόνου για την οποία είχε καταδικαστεί δεν ισχύει πια) και μια εκ νέου συζήτηση ξεκινά για το τι ακριβώς είχε συμβεί με την υπόθεσή της. Μόνο που όλοι όσοι σχετίζονται με τα γεγονότα ή τις τότε έρευνες της Έμιλυ αρχίζουν να σκοτώνονται ο ένας μετά τον άλλον, και δεν περνάει καιρός προτού η ίδια θεωρηθεί ένοχη για τις δολοφονίες.

Πολύ πιασάρικο δεν ακούγεται το στόρυ; Ε, λοιπόν, το ίδιο πιασάρικα ξεκινάει και η σειρά, η οποία, τουλάχιστον στα δύο-τρία πρώτα επεισόδια, χαρακτηρίζεται από μυστήριο και σκοτεινιά που δείχνουν να υπόσχονται πολλά: serial killers, απαγωγές, βασανιστήρια, όλα τα συστατικά είναι εδώ, συν το ενδιαφέρον πρωταγωνιστικό δίδυμο και το ερωτικό τρίγωνο που δημιουργεί την απαραίτητη συναισθηματική εμπλοκή. Έλα, όμως, που αντί για μυστηρίου η σειρά αποφασίζει να γίνει καταδίωξης. Καθώς η Έμιλυ θεωρείται ένοχη και ασταθής ψυχολογικά, καταδιώκεται ως υπεύθυνη για μια σειρά από νέες δολοφονίες και σε κάθε επεισόδιο έχεις μπροστά να τρέχει η Στάνα Κάτιτς (όμορφη γυναίκα με εντυπωσιακό φυζίκ και παρουσία, αλλά τι να σου κάνει χωρίς χειροπιαστό σενάριο η γυναίκα -τη θυμάστε στο Castle;) και ξωπίσω της ο άντρας της (ρόλος που άγεται και φέρεται) και ένας συνεργάτης του (παρουσία που μένει εντελώς, μα εντελώς ανεκμετάλλευτη). Γυρισμένη αποκλειστικά για συνδρομητικά δίκτυα καθώς είναι, άρα και απαλλαγμένη από τους περιορισμούς της ελεύθερης τηλεόρασης, μπλέκει και κάτι ιστορίες με σεξουαλικά φετίχ και ολίγη από βία, αλλά τίποτα δεν είναι συμπαγές και ολοκληρωμένο, με το κάθε τι να πρέπει να ανατρέπεται για να περάσουμε στο επόμενο επεισόδιο όπου πάλι κυνηγιόμαστε και αφήνουμε τα καλά στοιχεία εντελώς διακοσμητικά. Προσθέστε και κάτι αμπελοψυχολογικά θεωρήματα και έχετε έναν συμπαθέστατο σε γενικές γραμμές αχταρμά που, όμως, δεν έχει στόχο και αφορμή.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Συγκεντρωμένα τα κείμενα για τις τηλεοπτικές παραγωγές θα τα βρείτε εδώ.