Dragged across concrete (2018)

Ελληνικός τίτλος: Τα δύο πρόσωπα του νόμου

Περιπέτεια σε σκηνοθεσία Σ. Κραγκ Ζάλερ, με τους Μελ Γκίμπσον, Βινς Βων, Τόρυ Κιτλς, Μάικλ Τζάι Γουάιτ, Τόμας Κρέτσμαν, Τζένιφερ Κάρπεντερ, Λώρι Χόλντεν, Ντον Τζόνσον, Ούντο Κίερ.

Αφού τίθενται σε διαθεσιμότητα για τη σκληρή τους συμπεριφορά έναντι ενός υπόπτου που κυκλοφόρησε στα social media, δύο αστυνομικοί αποφασίζουν να περάσουν στην άλλη πλευρά του νόμου. Με την κατάσταση στην υποβαθμισμένη γειτονιά του να χειροτερεύει διαρκώς και με την γυναίκα του που υποφέρει από σκλήρυνση να μην μπορεί να εργαστεί, ο σκληροτράχηλος και κοντά στη σύνταξη Μπρετ Ρίτζμαν ονειρεύεται να μετακομίσει χωρίς οικονομική πίεση σε μια καλύτερη περιοχή, οπότε πείθει τον νεότερο συνεργάτη του, Άντονυ Λουρασέτι, να χτυπήσουν μια συμμορία ναρκωτικών και να τους πάρουν τα λεφτά. Η εκτίμησή τους όμως για τη συμμορία που παρακολουθούν είναι μάλλον λανθασμένη, οπότε η κατάσταση δεν αργεί να φύγει εκτός ελέγχου.

Ο σκηνοθέτης Σ. Κραγκ Ζάλερ, που λίγα χρόνια νωρίτερα είχε πειραματιστεί με το είδος του γουέστερν στο "Μαχαίρι από κόκαλο", εδώ βουτάει στο σύμπαν του αστυνομικού σινεμά και ομολογώ πως τα καταφέρνει περίφημα. Σκοτεινά, σιωπηλά και επικεντρωμένα στους ανθρώπους τους, τα "Δύο πρόσωπα του νόμου" ακροβατούν με επιτυχία ανάμεσα στη δράση και το ψυχόδραμα, με ένα σενάριο (του ίδιου του σκηνοθέτη) που κατορθώνει να κτίσει σταδιακά την αγωνία και να παρουσιάσει χαρακτήρες, χωρίς να βιάζεται αλλά ταυτόχρονα και χωρίς να πλατειάζει, παρά τη διάρκεια που ξεπερνά τις 2,5 ώρες. Οι έξυπνοι διάλογοι, με ένα δικό τους σκοτεινό χιούμορ, περιγράφουν τους βασικούς ήρωες του δράματος όσο ακολουθούν ο καθένας τους -ηθελημένα ή και άθελα- αυτό το σκοτεινό μονοπάτι που από την αρχή γνωρίζεις πως δεν θα τους βγει σε καλό. Έχει μια απειλή η ταινία από την πρώτη της κιόλας σκηνή, η οποία μάλιστα εντείνεται όσο η ιστορία εξελίσσεται από την άγνοιά σου ως προς το τι μέλλει γεννέσθαι. Ο τρόπος που παρουσιάζονται οι πρωταγωνιστές δεν καθιστά ξεκάθαρο τον ρόλο που θα παίξουν, την ίδια στιγμή που η παντελής έλλειψη μουσικής έχει επιλεγεί σοφά για να προκαλέσει αμηχανία σε σκηνές που αν είχαν υπόκρουση θα ήταν πιο ξεκάθαρες συναισθηματικά. Καθηλωτικό το πρωταγωνιστικό δίδυμο Γκίμπσον-Βων που δένει εξαίρετα στην οθόνη και αφηγούνται ολοκληρωμένα το παρελθόν τους και τη σχέση τους χωρίς να χρειάζεται να πουν πολλά-πολλά. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις περιπέτειες και τη δράση, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ.