Isn't it romantic (2019)

Ελληνικός τίτλος: Τι ρομαντικό!

Κωμωδία των Netflix/Warner/New Line σε σκηνοθεσία Τον Στράους-Σούλσον, με τους Ρέμπελ Γουίλσον, Λίαμ Χέμσγουωρθ, Άνταμ Ντηβάιν, Πριγιάνκα Τσόπρα, Μπέτυ Γκίλπιν.

Όταν ήταν μικρό, στρουμπουλό κοριτσάκι, η Νάταλι λάτρευε το "Pretty Lady" με την Τζούλια Ρόμπερτς και όλες τις ταινίες που μιλούσαν για ξαφνικούς, απρόσμενους έρωτες με γοητευτικούς, πλούσιους "πρίγκιπες" που στο τέλος παντρεύονταν την καλή τους. Η μαμά της, από την άλλη, φρόντιζε διαρκώς να της καταστρέφει το όνειρο, επιμένοντας πως τα πάντα είναι ψεύτικα και τίποτα από αυτά δεν θα μπορούσε να συμβεί στην πραγματικότητα. Κατά πως φαίνεται η ζωή δικαίωσε τη μαμά της, αφού σήμερα η Νάταλι είναι μια μοναχική, στρουμπουλή, ολίγον ατσούμπαλη γυναίκα, με χαμηλή αυτοεκτίμηση, που παρ' ότι επιτυχημένη αρχιτέκτων αφήνει τους πάντες να την εκμεταλλεύονται. Βαθιά κυνική με τη ζωή και την αλήθεια της, κάποια μέρα η Νάταλι χτυπά άσχημα στο κεφάλι και όταν ξυπνά στο νοσοκομείο συνειδητοποιεί πως έχει παγιδευθεί σε αυτό που πλέον σιχαίνεται όσο τίποτα: μια ρομαντική κομεντί.

Χαριτωμένη και στιγμές-στιγμές έξυπνη κωμωδία που παίζει με τις συμβάσεις του είδους που σατιρίζει, ενόσω στην ουσία είναι ακριβώς αυτό: μια ρομαντική κομεντί. Το σενάριο έχει κάποιες καλές στιγμές, χωρίς όμως να αποφεύγει τα συνηθισμένα και το φινάλε που ουσιαστικά έχεις αντιληφθεί από την πρώτη κιόλας σκηνή με την ενήλικη Νάταλι στην οθόνη. Για να μην την αδικώ, πάντως, δεν είναι η έκπληξη ή η ανατροπή του φινάλε που σε ενδιαφέρει σε μια τέτοια κωμωδία, αλλά η διαδρομή μέχρι εκεί. Ομολογώ λοιπόν πως η διαδρομή στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι διασκεδαστική και κάμποσες φορές αστεία, ειδικά στην ερωτική σκηνή που όμως ούτε εμείς τη βλέπουμε ούτε η ηρωίδα της τη ζει, αφού η ταινία όπου έχει εγκλωβιστεί είναι κατάλληλη με γονική συναίνεση. Με κάτι τέτοια χαριτωμένα ξεχνιέσαι και περνάς ξεκούραστα και φυσικά με τη Ρέμπελ Γουίλσον, αφού χάρη σε αυτήν υπάρχει η ταινία ολόκληρη. Το θέμα που αρχίζω να έχω μαζί της (μολονότι μου είναι απόλυτα συμπαθής) είναι πως και αυτή εδώ η ταινία είναι "μια ταινία με τη Ρέμπελ Γουίλσον", η οποία Ρέμπελ Γουίλσον παίζει ακόμα μία φορά την ίδια κινηματογραφική περσόνα (το ίδιο έκανε και στον "Τζότζο"). Αναμφισβήτητα ταλαντούχα κωμικός, νομίζω πως πέραν του κωμικού της ταλέντου, είναι η ώρα να αρχίσει να εξερευνά και κάπως διαφορετικά τους ρόλους της, ώστε να μην γίνει κάθε ταινία της επανάληψη της προηγούμενης.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις κωμωδίες, θα βρείτε το αρχείο κειμένων του Cinemano, εδώ.