Iscelitel (2017)

Ελληνικός τίτλος: Μυστικό συστατικό

Διεθνής τίτλος: Secret ingredient

Δραματική κομεντί σε σκηνοθεσία Γκιόρτσε Στάβρεσκι, με τους Μπλάγκοζ Βεζέλινοφ, Αναστάς Τάνοφσκι, Άκσελ Μεχμέτ, Αλεξάνταρ Μίκιτς, Μισροσλάβ Πέτκοβιτς.

O Βέλε εργάζεται στους σιδηροδρόμους των Σκοπίων όπου μια μέρα τούς ανακοινώνεται πως η αστυνομία αναζητά ένα πακέτο με ναρκωτικά που σύμφωνα με πληροφορίες είναι κρυμμένα σε κάποιο βαγόνι. Και όντως, έτσι είναι. Ο Βέλε βρίσκει το πακέτο, αλλά αποφασίζει να το κρατήσει, αφού είναι απλήρωτος εδώ και 4 μήνες και με τον καρκινοπαθή πατέρα του να υποφέρει από τους πόνους χωρίς τα πανάκριβα φάρμακα που δεν καλύπτει το ΕΣΥ. Μια πρώτη αποτυχημένη απόπειρα να πουλήσει χόρτο στον δρόμο καταλήγει σε αποτυχία, αφού οι έμποροι που είχαν καπαρώσει την πιάτσα τον σπάνε στο ξύλο. Έτσι, ο Βέλε, απένταρος ακόμα, αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη του και να ενσωματώσει τη μαριχουάνα σε κέικ που ψήνει για τον πατέρα του, ελπίζοντας πως τουλάχιστον θα του μετριάσει τους πόνους. Το πείραμα επιτυγχάνει, ο πατέρας του νιώθει καλύτερα τόσο σωματικά όσο και ψυχικά, αλλά δεν μπορεί να κρατήσει το στόμα του κλειστό για αυτό το μαγικό κέικ, γεγονός που επιδεινώνει την κατάσταση όταν οι ναρκέμποροι εμφανίζονται απειλητικοί αναζητώντας το χαμένο πακέτο τους.

Συμπαραγωγή Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας είναι τούτη εδώ η γλυκόπικρη και ανθρώπινη ταινία που και μια ουσιαστική ιστορία έχει να πει και στους ανθρώπους της επικεντρώνεται και σχολιασμό της τρέχουσας κατάστασης της χώρας της επιχειρεί. Κι επειδή, όπως έχουμε πει χιλιάδες φορές, τα πάντα ξεκινούν από το σενάριο, εδώ ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος πιάνεται από τη σχέση πατέρα και γιου για να εξερευνήσει τη δυναμική της και να αναπτύξει την ιστορία, οπότε τα πάντα δείχνουν να αποκτούν υπόσταση. Μολονότι το θέμα έχει μια μαυρίλα (ο πατέρας έχει προχωρημένο καρκίνο στους πνεύμονες, λεφτά δεν υπάρχουν, ενώ η σχέση του με τον γιο του έχει τραυματιστεί εδώ και πολλά χρόνια, από τότε που έχασε τη γυναίκα του και τον άλλο του γιο σε τροχαίο), ο Στάβρεσκι μπολιάζει την ταινία με τις αναγκαίες δόσεις χιούμορ, το οποίο όμως δεν γίνεται ποτέ επιτηδευμένο. Το εύρημα ας πούμε του κωφού ναρκέμπορου που αρνείται να φορέσει το ακουστικό του και χαμόγελα φέρνει αλλά και τη ιστορία εξυπηρετεί, όπως και το παλιό πορνοπεριοδικό του μπαμπά που όλο το κρύβει κι όλο κάποιος το βρίσκει τυχαία. Είναι ανθρώπινο όμως αυτό το χιούμορ αφού ποτέ δεν γίνεται κάτι περισσότερο από την ελαφράδα που όλοι ζούμε κάθε μέρα, ακόμα κι όταν περνάμε δύσκολα. Πολύ μου άρεσε ο Μπλάγκοζ Βεζέλινοφ που παίζει τον γιο, καθώς φαίνεται να τον δουλεύει τον ρόλο από μέσα του, ενώ αφήνεται σε αυτό το πράο και καλοσυνάτο βλέμμα του να καθρεφτίζει την ψυχή του. Λίγο το φινάλε να μην έδειχνε κάπως βεβιασμένο (παρ' ότι έξυπνο και λυτρωτικό) και να είχαν αποφευχθεί αυτά τα επαναλαμβανόμενα σχόλια για τη ζωή στη χώρα και δεν θα είχα κανένα παράπονο.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.