Pottersville (2017)

Χριστουγεννιάτικη κωμωδία σε σκηνοθεσία Σεθ Χένρικσον, με τους Μάικλ Σάννον, Τζούντυ Γκρηρ, Τόμας Λένον, Ρον Πέρλμαν, Κριστίνα Χέντρικς, Ίαν ΜακΣέην.

Καλωσορίσατε στο Πότερβσιλ, μια τέως εργατούπολη που αργοπεθαίνει μέρα με τη μέρα. Τα μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο, οι παλιοί μύλοι που απασχολούσαν το μεγαλύτερο μέρος του εργατικού δυναμικού βρίσκονται εγκαταλειμμένοι και προς πώληση και όσοι κάτοικοι έχουν απομείνει στην πόλη προσπαθούν μετά βίας να τα βγάλουν πέρα, προφανώς μέχρι να μετακομίσουν κι εκείνοι. Μόνο που μία απλή απόφαση του καλοσυνάτου παντοπώλη Μέυναρντ Γκρίγκερ, δηλαδή να γυρίσει νωρίτερα σπίτι του και να κάνει έκπληξη στη γυναίκα του, αλλάζει για πάντα τις ζωές όλων. Βλέπετε ήταν η γυναίκα του καλοσυνάτου παντοπώλη που του έκανε την έκπληξη τελικά, αφού την έπιασε στα πράσα ντυμένη με λούτρινη στολή κουνέλας, να τρίβεται -κυριολεκτικά- επάνω στη λούτρινη στολή λύκου που φορούσε ο Σερίφης, στην κρεβατοκάμαρά τους. Μετά τα αναγκαία "δεν είναι αυτό που νομίζεις", ο Μέυναρντ φεύγει από το σπίτι συντετριμμένος και έως ότου να επιστρέψει στο κατάστημά του, έχει πιει όλον τον Βόσπορο. Στην αποθήκη όπου ετοιμάζεται να κοιμηθεί βρίσκει μια αποκριάτικη στολή γορίλα, και θυμωμένος με όλες τις στολές ζώων για ευνόητους λόγους, τη φορά και ξεχύνεται μαύρα μεσάνυχτα ουρλιάζοντας στους δρόμους. Κι εδώ αρχίζουν τα ωραία. Το επόμενο πρωινό, οι τοπικές ειδήσεις φιλοξενούν μαρτυρίες κατοίκων του Πότερσβιλ που λένε πως είδαν με τα μάτια τους τον Μεγαλοπόδαρο.

Ξέρετε κάτι; Είναι αστεία ταινία και πολύ διασκεδαστική. Χωρίς να είναι επ' ουδενί το κλασικό χριστουγεννιάτικο φιλμ, χρησιμοποιεί τη γιορτινή περίοδο για να αφηγηθεί μια ιστορία αρκούντως τρελή, γυρισμένη μάλιστα με κάμποσο φευγάτο χιούμορ. Οι αντιδράσεις των ντόπιων και οι περιγραφές αυτού που θεωρούν πως είναι ο Μεγαλοπόδαρος, η άφιξη του τηλεστάρ από την εκπομπή που κυνηγάει μυθικά τέρατα, αλλά και αυτή η ντόπια λέσχη των "Μαλλιαρών" που ντύνονται με χνουδάτες στολές ζώων και τρίβονται (αλλά μόνο τρίβονται) μεταξύ τους, είναι όλα πολύ αστεία. Το θέμα είναι πως χάνεται το μέτρο ορισμένες φορές και κάποιες σκηνές κρεμάνε, αλλά εκεί που γίνεται η μεγάλη ζημιά είναι στο φινάλε. Ξαφνικά, ξεχνάμε την πλάκα, αφήνουμε στην άκρη τη σάτιρα, γινόμαστε πολύ σοβαροί και γυρίζουμε μια εντελώς βεβιασμένη και αταίριαστη σκηνή που στάζει μέλια καλοσύνης και γιορτινής αλληλεγγύης. Εντάξει, μέσα στη ζωή είναι όλα, αλλά βρε αδελφέ δεν έβλεπες αυτήν την ταινία τόσην ώρα για ένα τέτοιο φινάλε, οπότε ναι μεν γλυκαίνεσαι αλλά ξενερώνεις κιόλας.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις ταινίες Made in Christmas, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ.