Blonde (2022)

Ελληνικός τίτλος: Η ξανθιά

Δραματική ταινία του Netflix, σε σκηνοθεσία Άντριου Ντόμινικ, με τους Άνα ντε Άρμας, Άντριεν Μπρόντυ, Μπόμπυ Καναβάλε, Εξέβιερ Σάμιουελ, Τζουλιάν Νίκολσον, Ήβαν Γουίλλιαμς, Κάσπαρ Φίλιπσον.

Βασισμένη στο μυθιστόρημα της Τζόυς Κάρολ Όουτς, η "Ξανθιά" αποτελεί κινηματογραφική επαναδιατύπωση της ζωής της εμβληματικής σταρ του Χόλυγουντ, της Μαίριλυν Μονρόε. Από τα παιδικά χρόνια της Νόρμαν Τζην μέχρι την αποθέωση, τους απογοητευτικούς έρωτες και το τραγικό φινάλε, η ταινία θολώνει τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας καθώς εξερευνά το χάσμα μεταξύ της προσωπικής ζωής και του δημόσιου εαυτού. 

Και από εκεί ακριβώς πρέπει να ξεκινήσω, δηλώνοντας ακόμα μία φορά τα αυτονόητα: η ταινία δεν είναι ντοκυμανταίρ αλλά μυθοπλασία, βασισμένη μάλιστα σε βιβλίο που ούτως ή άλλως αφηγείται τη ζωή της Μαίριλυν μέσα από το προσωπικό πρίσμα της συγγραφέως. Κατά συνέπεια, επ' ουδενί δεν μας απασχολεί η ακρίβεια των γεγονότων και της κινηματογραφικής τους αναπαράστασης, άρα και δεν θεωρούμε την "Ξανθιά" επίσημη βιογραφία, μα κάτι που θα αποκαλούσα "φαντασία βασισμένη σε εντυπώσεις της πραγματικότητας". Αυτές οι "εντυπώσεις" δίνουν και τον τόνο του φιλμ, το οποίο ιμπρεσιονιστικά μεθερμηνεύει την ιστορία της πρωταγωνίστριάς του μέσα από ένα φίλτρο προσωπικό και στην ουσία του ιδιαίτερο. Είναι λοιπόν οι εντυπώσεις του σκηνοθέτη Άντριου Ντόμινικ που απεικονίζονται στην οθόνη, οι εντυπώσεις της συγγραφέως, αλλά και οι εντυπώσεις οι δικές μας, τόσο ως προς τη φιγούρα της Μαίριλυν, όσο και ως προς το ίδιο το σινεμά τη χρονική περίοδο κατά την οποία διαδραματίζεται η ιστορία. Και κάπως έτσι, η φαντασίωση συναντά την πραγματικότητα μέσα από ένα πλήθος διαφορετικών κάδρων και εναλλαγής χρωμάτων και ασπρόμαυρου, λες και οι (ψηφιακές) μουβιόλες τρελάθηκαν παρέα με τους φακούς της κάμερας, χορεύοντας έναν τραγικό πυρρίχιο δια μέσου των (κινηματογραφικών) δεκαετιών.

Παραισθησιογόνο ντοκουμέντο καθώς είναι, το έργο παρασύρεται σε μια δίνη συναισθημάτων και καταστάσεων, σαν σπαρακτικό χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, ιδωμένο μέσα από τη ματιά του αφημένου στη λυτρωτική τρέλα σεναριογράφου και σκηνοθέτη και μεταμορφώνεται σε έπος εσωτερικό και οικουμενικό ταυτόχρονα. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν θα συνέβαινε χωρίς την Άνα ντε Άρμας, η οποία μέσα από μια υποδειγματική ερμηνεία καταφέρνει να υποδύεται τη Νόρμα Τζην που υποδύεται τη Μαίριλυν Μονρόε που παίζει τη Μαίριλυν στο σινεμά. Διαρκώς σε μια διαδικασία αέναης μεταμόρφωσης και σπαρακτικής κατάβασης στο εσωτερικό της σκοτάδι, η ντε Άρμας δεν προσποιείται τη λαμπερή σταρ μα ενδύεται στην ψυχή της τον ρόλο της Νόρμα Τζην αποδίδοντας ταυτόχρονα στην εντέλεια την περσόνα της Μαίριλυν, χωρίς υποψίες drag show. Μεστοί, , εντός κλίματος, αποφασιστικοί και ουσιαστικοί στην ολότητα του εγχειρήματος όλοι οι ταλαντούχοι ηθοποιού που την περιστοιχίζουν, την ίδια στιγμή που φωτογραφία (Τσέυς Ίρβιν), μοντάζ (Άνταμ Ρόμπινσον) και μουσική (Νικ Κέηβ και Γουώρεν Έλλις) είναι άξια μόνο θαυμασμού, τόσο ως αυτόνομα καλλιτεχνικά επιτεύγματα όσο και ως λειτουργικά εργαλεία που αποδίδουν αρμονικά το καλλιτεχνικό όραμα του δημιουργού. Φιλμ δυσβάσταχτο ψυχολογικά, όσο οδεύει προς το φινάλε, σκληρό και βίαιο μα απίστευτα ταχύ, κόντρα στη δυσκολία του θέματος και τη μεγάλη του διάρκεια.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, θεατρικών παραστάσεων, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.