The revenge of Robert (2018)

Ταινία τρόμου σε σκηνοθεσία Άντριου Τζόουνς, με τους Λη Μπέην, Χάριετ Ρης, Ελοΐζ Γιούριεφ, Γκάρεθ Λώρενς, Νίκολας Άνσκομπ.

Ο Παιχνιδοποιός, αναστημένος από τις κούκλες του όπως τον αφήσαμε στο τέλος της προηγούμενης ταινίας, επιβιβάζεται στο τραίνο που θεωρεί πως θα τον οδηγήσει στην ελευθερία, χωρίς να γνωρίζει πως πράκτορες που αναζητούν το βιβλίο με τα ξόρκια ταξιδεύουν στην ίδια αμαξοστοιχία.

Αυτή θα μπορούσε να είναι ξεκάθαρα η υπόθεση και η πλοκή του έργου, αλλά φευ. Αυτά συμβαίνουν μεν, αλλά κάπου στο τελευταίο ημίωρο της ταινίας, αφού προηγουμένως έχει μεσολαβήσει ένα prequel του prequel, παντελώς αχρείαστο και άσχετο, κατά τη διάρκεια του οποίου μαθαίνουμε κι άλλα στοιχεία για τη διαδρομή του διαβόητου αποκρυφιστικού βιβλίου. Και εντάξει, να τα μάθουμε τα στοιχεία, δεν λέω, καθ' ότι και φιλομαθής, όμως να τα μάθουμε εντός δεκαλέπτου, χωρίς οι σκηνές αυτές να διαρκούν περισσότερο από τη νέα ιστορία. Είναι λες και τούτη εδώ η ταινία και η προηγούμενη είχαν γυριστεί ως μία, οπότε απλά την έσπασαν στα δύο, παρεμβάλλοντας τις εισαγωγικές σκηνές με τους Ναζί για να φτουρήσει ο χρόνος. Τρικυμία εν κρανίω, τα λεφτά δεν φτάνουν για τα γυρίσματα στο τραίνο, το οποίο είναι μίζερα άδειο από επιβάτες, ενώ οι παρεμβολές των νεανικών χρόνων του παιχνιδοποιού και ο παραλληλισμός των νεκρών παιδιών του με τις (δολοφονικές) κούκλες είναι αλλού γι' αλλού. Και μέσα σε όλα αυτά τα ανούσια, αναρωτιέσαι τι απέγινε ο Ρόμπερτ, που εμφανίζεται μετά βίας για κανένα δεκάλεπτο.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, θεατρικών παραστάσεων, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.