Αγάπη παράνομη (2022)

Δραματική μίνι σειρά των ΕΡΤ/Arcadia Media σε σκηνοθεσία Νίκου Κουτελιδάκη, με τους Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Νίκο Ψαρρά, Μιχαήλ Ταμπακάκη, Ευγενία Ξυγκόρου, Γιάννη Νταλιάνη, Μαριάνθη Σοντάκη.

Θαμπωμένος από την ομορφάδα της Χρυσαυγής, της κόρης του κτηματία Ασπρέα, ο νοικοκυραίος Στάθης Θεριανός σπεύδει να της προξενέψει τον γιο του, τον Γιώργη. Ο μικρός, αν και ερωτευμένος με την Ευγενία, μια φίλη με την οποία μεγάλωσαν μαζί, ούτε να αρνηθεί στον πατέρα του μπορεί ούτε να αδιαφορήσει για την πανέμορφη και ευγενική Χρυσαυγή. Μόνο που κανείς από όλους δεν γνώριζε τον λόγο που ο Θεριανός θέλησε αυτόν τον γάμο.

Ελένη Ζιώγα στο σενάριο, Νίκος Κουτελιδάκης στη σκηνοθεσία και ένα καστ εξαιρετικά διαλεγμένο μεταφέρουν στην οθόνη το διήγημα του Κωνσταντίνου Θεοτόκη και η τηλεόραση ζει μεγάλες στιγμές. Από τη μια η ίντριγκα της ίδιας της ιστορίας και από την άλλη η ύψιστη φροντίδα που δόθηκε σε κάθε στάδιο της παραγωγής, έκαναν τη μίνι σειρά της ΕΡΤ να ξεχωρίσει και να αγαπηθεί, προκαλώντας μάλιστα ένα ευχάριστο σούσουρο μεταξύ των τηλεθεατών που στο μεταξύ την ανακάλυπταν με καθυστέρηση χάρη στο Ertflix. Η αφήγηση που υπακούει στους τηλεοπτικούς κανόνες του σήμερα, επιμερίζει με άκρως ενδιαφέροντα τρόπο την ιστορία στα 6 επεισόδια, δημιουργώντας στο κάθε ένα από αυτά την απαιτούμενη κλιμάκωση στο φινάλε, την ίδια στιγμή όμως που στο σύνολό της η σειρά χαρακτηρίζεται από κινηματογραφική νομοτέλεια που θα σου επέτρεπε να την παρακολουθήσεις και ολόκληρη, με μιαν ανάσα. 

Είναι το σενάριο (θα το λέω διαρκώς) είναι όμως και η "κινηματογραφική" ματιά του Νίκου Κουτελιδάκη που καθοδηγεί τους εξαιρετικούς ηθοποιούς που 'εχει στη διάθεσή του σε ερμηνείες μεγάλης οθόνης, μακριά από στερεοτυπικά πρότυπα που φέρνουν στο μυαλό κοντινά πλάνα μιας τηλεόρασης παλιακής. Την ίδια κινηματογραφική αντίληψη επιφυλάσσει και στη "χορογραφία" της κάμερας για κάδρα που αγκαλιάζουν και αναδεικνύουν τον τόπο και τον χρόνο, έχοντας το πλεονέκτημα και της ψαγμένης φωτογραφίας του Γιάννη Φώτου που παίρνει φως από το τοπίο και την εποχή. Και τέλος, είναι οι ηθοποιοί, ένας κι ένας όλοι τους, που μεταμορφώνονται στους χαρακτήρες που υποδύονται. Γήινη, σκληρή σαν τις πέτρες στα χωράφια, με ψυχή δουλεμένη όσο τα χέρια της, η μάνα Διαμάντω της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη ξεχειλίζει από συναισθήματα καθώς ταξιδεύει σε ένα βίαια καθοδικό μονοπάτι μεταπτώσεων, με τις αποκαλύψεις να μετατρέπουν τους φόβους της σε εφιάλτες που ζωντανεύουν. Ο Νίκος Ψαρράς, με ωριμότητα και δεινότητα πολεμά από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή να καταπνίξει τον δαίμονα που τον κυριεύει, πατέρας και τέρας μαζί, αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό. Ιδανική επιλογή για τον ρόλο του γιου, ο Μιχαήλ Ταμπακάκης προσδίδει στον Γιώργη τη νεανική ορμή, την παιδική αφέλεια και μαζί το δέος που νιώθει για τον πατέρα του, την ίδια στιγμή που παραδίδεται άνευ όρων και με πλήρη άγνοια στην αγκαλιά της Χρυσαυγής, στο πρόσωπο της οποίας ανακαλύψαμε τη γλυκύτητα και την πραότητα της ερμηνείας της Ευγενίας Ξυγκόρου, που δεν υπολείπεται εσωτερικών συγκρούσεων. Τέλος, δεν μπορώ να μην δηλώσω ενθουσιασμένος που ξαναείδα την αγαπημένη και πολυταλαντούχα Μαριάνθη Σοντάκη, η οποία με ερμηνεία ζωντανή και μεστή αποδεικνύει ξεκάθαρα πόσο πολύ τη χρειάζεται η τηλεόραση, το σινεμά και το θέατρο.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, θεατρικών παραστάσεων, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.