Hausu (1977)

Διεθνής τίτλος: House

Κωμωδία τρόμου της Toho, σε σκηνοθεσία Νομπουχίκο Ομπαγιάσι, με τους Κιμίκο Ικεγκάμι, Μίκι Τζίνμπο, Κούμικο Όμπα, Άι Ματσουμπάρα, Έρικο Τανάκα, Γιόκο Μιναμίντα.

Η Οσάρε είναι κατενθουσιασμένη που θα περάσει τις καλοκαιρινές διακοπές με τον πατέρα της, έως ότου μαθαίνει πως θα είναι μαζί τους και η πανέμορφη φιλενάδα του, Ριγιούκο. Έτσι, αποφασίζει να πάει στο σπίτι της θείας της στην εξοχή και μάλιστα προσκαλεί και έξι φίλες της από το σχολείο. Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι πως η θεία τής Οσάρε είναι νεκρή και το σπίτι της στοιχειωμένο, οπότε καμιά τους δεν περίμενε όλα αυτά τα παράξενα περιστατικά που συμβαίνουν, την ίδια στιγμή που οι κοπέλες εξαφανίζονται μία-μία.

Ταινία-αλλοκοτιά και βαθιά βουτιά στην εφηβική τρέλα, τούτη εδώ η παραγωγή του ιαπωνικού κολοσσού Toho ξεκίνησε ως επιθυμία να γυριστεί κάτι που να μοιάζει στα "Σαγόνια του Καρχαρία" ή στην "Όρκα". Τελικά, ο Ομπαγιάσι, άφησε πίσω τις αρχικές του ιδέες και άρχισε να συζητά το εγχείρημα με την κόρη του που ήταν τότε στις αρχές της εφηβείας της. Αυτό που προέκυψε από τις συζητήσεις τους φαίνεται να εντυπωσίασε τον σκηνοθέτη, καθώς αργότερα δήλωσε πως "Οι ενήλικες σκέφτονται μόνο όσα πράγματα μπορούν να αντιληφθούν, οπότε τα πάντα παραμένουν στο ίδιο βαρετό, ανθρώπινο επίπεδο. Τα παιδιά, από την άλλη, μπορούν να σκεφτούν κάτι που δεν κατανοούν". Ως αποτέλεσμα, το "Hausu" μοιάζει περισσότερο με παιδικό εφιάλτη παρά με κλασσική ταινία τρόμου. Είναι συγκλονιστικά παράδοξο πώς συνδυάζονται με έναν ανεξήγητο τρόπο οι "παιδικοί" φόβοι με την πιο ενήλικη στοχαστική ματιά, και όλο να αυτό να δουλεύει ως ενιαίο σύνολο. Με έναν διαρκή σαρκασμό στην τότε αισθητική του σινεμά και της τηλεόρασης της Ιαπωνίας και παίζοντας με όλες τις συμβάσεις -η κοπέλα του πατέρα της Οσάρε, για παράδειγμα, εμφανίζεται πάντοτε με φίλτρο στον φακό που τη θολώνει αισθησιακά, κινείται σαν σε αργή κίνηση ενώ τα μαλλιά της τα φυσάει πάντοτε ανεμιστήρας, την ίδια στιγμή που οι έφηβες πρωταγωνίστριες, με τις σχολικές τους φουστίτσες, είναι πάντοτε πρόσχαρες και χαμογελαστές, σαν να βρίσκονταν σε rock'n'roll πάρτυ γενεθλίων. 

Με εφφέ πρωτόγονα (ενδεχομένως επίτηδες γυρισμένα έτσι, σαν ένας εφιάλτης με παιδικές προσλαμβάνουσες), σατανικές γάτες, στοιχειά και ερημωμένες βίλες, ο Ομπαγιάσι στήνει ένα πρωτόγνωρο γαϊτανάκι τρόμου και κωμωδίας και αντιλαμβάνεσαι πως -ως 40άρης πλέον ο ίδιος- στέκει με δέος (και ενδεχομένως να χλευάζει) μια Ιαπωνία στα τέλη των '70s που δεν μπορεί να αναγνωρίσει. Προφητικό εν πολλοίς, αν αναλογιστεί κανείς τα εφηβικά και φοιτητικά trends που έχουν γεννηθεί στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, το "Hausu" είναι σήμερα η επιτομή του cult και στην ουσία του ένα αταξινόμητο φιλμ που τολμά και σχολιάζει μέσα από τη φαινομενικά αθώα αφέλειά του. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.