Fractured (2019)

Ελληνικός τίτλος: Το κάταγμα

Θρίλερ μυστηρίου του Netflix, σε σκηνοθεσία Μπραντ Άντερσον, με τους Σαμ Γουώρδινγκτον, Λίλυ Ρέημπ, Λούσι Κάπρι.

Στον δρόμο για το σπίτι των πεθερικών του που τους έχουν καλέσει για τις Ευχαριστίες, η ατμόσφαιρα μεταξύ του Ρέυ και της γυναίκας του δεν είναι η καλύτερη. Σε μα στάση που κάνουν για καφέ και μπαταρίες, η μικρή τους κόρη πέφτει σε έναν λάκκο και τραυματίζει το χέρι της. Σπεύδουν σε ένα νοσοκομείο που για καλή τους τύχη βρισκόταν εκεί κοντά, όπου ο γιατρός εντοπίζει ένα ελαφρύ κάταγμα. Για να είναι σίγουρος όμως πως το παιδί δεν έχει άλλα τραύματα προτείνει αξονική τομογραφία. Η μικρή λοιπόν μαζί με τη μητέρα της ακολουθούν τον γιατρό προς τον τομογράφο ενώ ο Ρέυ τις περιμένει στην αίθουσα αναμονής. Οι ώρες περνούν χωρίς νέα τους κι όταν απευθύνεται στην υποδοχή για να πάρει πληροφορίες, ακούει έντρομος τη νοσοκόμα υπηρεσίας να του λέει πως κανένα κοριτσάκι δεν φαίνεται να έχει κάνει αξονική ενώ το όνομα της κόρης του δεν υπάρχει πουθενά στα αρχεία της κλινικής.

Σαφέστατα ιντριγκαδόρικη και εφιαλτική ιστορία που αφηγείται τον πανικό ενός άντρα όταν του λένε πως η γυναίκα του και η μικρή του κόρη εξαφανίστηκαν ή για την ακρίβεια δεν υπήρξαν ποτέ. Συνεχής αγωνία και ανατροπές, για τις οποίες φυσικά δεν μπορώ να πω ούτε λέξη αφού ό,τι και να γράψεις για αυτό το φιλμ μετά την εισαγωγική του σκηνή, είναι spoiler. Το σενάριο ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας προσεκτικά και του αναγνωρίζεις πως ακόμα κι όταν τα πάντα έρχονται τα πάνω-κάτω (και όχι μόνο για μια φορά) προσπαθεί να βρει στέρεες βάσεις και να μην αφήσει τρύπες που θα εκθέσουν το στόρυ. Οπότε, αν αποδεχθείς τη σύμβαση, όλα δικαιολογούνται απόλυτα, διαφορετικά κάθισε να δεις άλλη ταινία. Καιρό είχαμε να δούμε τον Σαμ Γουώρδιγκτον και είναι κρίμα καθώς μολονότι είχε όλο το πακέτο, μετά τις πρώτες του ταινίες το μεγάλο γκελ δεν το έκανε ποτέ, Εδώ πάντως, την ταινία αυτός την κρατά και σε αρμονία με τη σκηνοθετική καθοδήγηση κάνει πιστευτά τα απίστευτα που του συμβαίνουν, με τη βοήθεια μοντάζ (Ρόμπερτ Μεντ) και φωτογραφίας (Μγιορν Σαρπεντιέ). Επίσης, προς τιμήν της, η ταινία δεν αποζητά με το ζόρι ένα  ευχάριστο φινάλε. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τα θρίλερ, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ.