Η ζωή εν τάφω (2019)

Δραματική σειρά των View Master/ΕΡΤ σε σκηνοθεσία Τάσου Ψαρρά, με τους Δημήτρη Μοθωναίο, Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη, Γιάννη Μπέζο, Βαγγέλη Στρατηγάκο, Έκτορα Λιάτσο.

Το μυθιστόρημα του Στράτη Μυριβήλη για τη ζωή στα χαρακώματα του μυτιληνιού λοχία Αντώνη Κωστούλα κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου αποτελεί την επιστροφή της ΕΡΤ στις παραγωγές μυθοπλασίας μετά από απουσία πολλών ετών. Επικοινωνήθηκε ως υπερπαραγωγή (για τα δεδομένα της ΕΡΤ και της ελληνικής τηλεόρασης σήμερα) με πλήθος ηθοποιών και κομπάρσων, εξωτερικά γυρίσματα και συνολικό κόστος που άγγιζε περίπου τα €1,14 εκατ. Ακούγονται εντυπωσιακά τα χρήματα αλλά και εξαιρετικά φιλόδοξες οι προθέσεις. Δυστυχώς, όμως, τίποτα δεν ευοδώθηκε κατά το δοκούν. Και ας το δούμε πρακτικά, διαιρώντας απλά τον συνολικό προϋπολογισμό δια 16 επεισόδια, κάτι που κάνει κοντά 70 χιλιάδες ανά επεισόδιο. Είναι λίγα τα λεφτά, Άρη, για μια τέτοια φιλόδοξη παραγωγή. Και το κυριότερο, αυτή η έλλειψη χρημάτων φαινόταν.

Μάλιστα, υπήρχε ακόμα ένας λόγος που φαινόταν, αφού το σενάριο αντί να "μαζέψει" έντεχνα την έλλειψη χρημάτων, αποφάσιζε να δείξει διαδηλώσεις των δέκα ατόμων, χοροεσπερίδες με άλλους δέκα και βομβαρδισμούς με εφφέ που δεν θα έπειθαν ούτε στα χρόνια των Πανθέων. Το σενάριο ήταν το βασικό πρόβλημα της σειράς, όχι τα χρήματα. Από τη μία "απλώθηκε" σε 16 επεισόδια, χωρίς ουσιαστικό λόγο, από την άλλη αντί να κρύψει τις -κατανοητές- αδυναμίες, τις εξέθετε και το κυριότερο, αφέθηκε σε μια λογοτεχνίζουσα εκφορά λόγου και σε θεατρικού ύφους διαλόγους που έκαναν τους ηθοποιούς να υποφέρουν. Λες και είχε πάρει ολόκληρα αποσπάσματα από τι βιβλίο και τα έβαζε στα χείλη των ηθοποιών. Τι να σου κάνει και ο Δημήτρης Μοθωναίος, παρά το έμφυτο ταλέντο του -το οποίο φαινόταν στις σκηνές που οι διάλογοι ήταν φυσιολογικοί ή ακόμα και στις σιωπές του- τι να σου κάνει και η έρημη Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη, τι να σου κάνουν και όλοι οι υπόλοιποι ηθοποιοί που ήταν υποχρεωμένοι να απαγγέλουν ατελείωτες -υπό τη μορφή μονολόγων- προτάσεις.

Ομολογουμένως η σειρά υπήρξε αντίδοτο στην ευρύτερη φτώχεια της ελληνικής τηλεόρασης εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον. Επίσης, υπήρξαν σκηνές σε κάθε (σχεδόν) επεισόδιο, με περίσσια δύναμη και συγκινησιακή φόρτιση. Στο σύνολό της, όμως, η επιστροφή της ΕΡΤ (με όλο το βάρος της ιστορίας της) στη μυθοπλασία υπήρξε χαμένη ευκαιρία, εξ αιτίας -πάνω απ' όλα- ενός σεναρίου που γράφτηκε λες και ήθελε να σαμποτάρει κάθε πτυχή του εαυτού του: από τον πολύ καλό πρωταγωνιστή, μέχρι την ίδια την ιστορία του. Για να μην συζητήσουμε για το τελευταίο και εντελώς ξενέρωτο πλάνο που έρχεται και σου διαλύει κάθε ίχνος συγκίνησης από την ακριβώς προηγούμενη σκηνή.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Συγκεντρωμένα τα κείμενα για τις τηλεοπτικές παραγωγές θα τα βρείτε εδώ.