L'ospite (2018)


Ελληνικός τίτλος: Ο φιλοξενούμενος

Δραματική κομεντί σε σκηνοθεσία Ντούτσιο Καρίνι, με τους Ντανιέλε Παρίζι, Σίλβια Ντ'Αμίκο, Άννα Μπελάτο, Ντανιέλε Νατάλι, Σέρτζιο Πιερατίνι, Μίλβια Μαριλιάνο.

Όταν η Κιάρα ανακοινώνει στον Γκουίντο πως θα ήθελε να αναθεωρήσει τη σχέση τους και το μέλλον της, η ζωή του έρχεται τα πάνω-κάτω. Ανίκανος να διαχειριστεί την κατάσταση, φεύγει από το σπίτι τους και μένει κάθε βράδυ σε κάποιον καναπέ: των γονιών του ή κάποιου φίλου του. Στο μεταξύ, και παρ' ότι ο ίδιος είναι που νιώθει αδύναμος και προδομένος, αντί να μπορέσει να συζητήσει το θέμα του μαζί τους, γίνεται μάρτυρας και συνένοχος των δικών τους μυστικών και προβλημάτων, την ίδια στιγμή που συνειδητοποιεί πως αυτό που ενδεχομένως ζήλευε στη ζωή των άλλων ήταν τελικά πλαστό.

Γλυκόπικρο, ειλικρινές και βραδύκαυστο φιλμάκι από την Ιταλία, με μια χούφτα ταλαντούχους ανθρώπους μπροστά και πίσω από την κάμερα. Κι όταν λέω "φιλμάκι" δεν είναι διόλου υποτιμητικός ο χαρακτηρισμός, αλλά πιο πολύ αγαπησιάρικος. Έτσι κι αλλιώς, μικρού βεληνεκούς παραγωγή είναι, ανεξάρτητη και χεροκάμωτη, αλλά την ίδια στιγμή με περίσσευμα αγάπης. Ο σκηνοθέτης Ντούτσιο Καρίνι που μας είχε δώσει τον γλυκύτατο "Φιμωμένο Έρωτα" το 2014, αγκαλιάζει τον βασικό του ήρωα, τον Γκουίντο (τον υποδύεται τόσο ήσυχα και με συναίσθημα ο Ντανιέλε Παρίζι) με την ίδια αγάπη που προσφέρει απλόχερα και στους υπόλοιπους χαρακτήρες της ταινίας, ακόμη και σε αυτούς που θα συμπαθήσετε ενδεχομένως λιγότερο. Είναι, όμως, τόσο ισόβαρη η αγάπη με την οποία τους παρουσιάζει στην οθόνη, ώστε δεν καθοδηγεί τον θεατή ούτε ένα λεπτό ως προς το ποιος είναι συμπαθής ή όχι. Άνθρωποι είναι όλοι τους, με τις αδυναμίες τους, τα προβλήματά τους και τις επιθυμίες τους, άσχετα αν οι επιθυμίες του ενός είναι πρόβλημα για τον άλλον. Κι έτσι γλυκά, από καναπέ σε καναπέ, από σπίτι σε σπίτι, κυλά η ταινία και οι μέρες (και οι νύχτες) του Γκουίντο που καλείται πια να ωριμάσει, και να δει τους ανθρώπους γύρω του (μαζί με τον εαυτό του) ως αυτό που πραγματικά είναι: αδύναμα πλάσματα, παρασυρμένα από ασήμαντα θέλω που εκείνη τη στιγμή φαντάζουν ως σπουδαία και μοναδικά. Ρεαλιστικός, αληθοφανής και με έξυπνους διαλόγους, αυτός είναι σίγουρα ένας φιλοξενούμενος που θα τον βάζατε και στο δικό σας σπίτι. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις κομεντί, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Fourmi (2019)

Θέατρο - Ρουά ματ (2024)

Θέατρο - The Big Game (2024)

Θέατρο - Τζούλια (2024)

Το αγοροκόριτσο (1959) (Α/Μ)