1922 (2017)

Ψυχολογικό θρίλερ γυρισμένο για το Netlix, σε σκηνοθεσία Ζακ Χίλντιτς, με τους Τόμας Τζέην, Μόλυ Πάρκερ, Ντύλαν Σμιντ, Κέιτλυν Μπέρναρντ, Νηλ ΜακΝτόνω, Μπράιαν ντ'Άρσυ Τζέημς.

Καλοκαίρι 1922, σε ένα αγρόκτημα της Νεμπράσκα. Όση είναι η ζέστη άλλη τόση είναι η αντιπάθεια που το ζεύγος Τζέημς τρέφουν ο ένας για τον άλλον. Κι όταν εκείνο το καλοκαίρι ο πατέρας τής Αρλέτ πεθαίνει και τα κτήματα περνούν στα χέρια της, αποφασίζει επιτέλους να φύγει από την ερημιά και να εγκατασταθεί στην πόλη μαζί με τον έφηβο γιο τους. Ο Γουίλφρεντ, όμως, ο άντρας της, έχει εντελώς διαφορετική άποψη, αφού θέλει να ενοποιήσουν τα κτήματα και να μεγαλώσουν έτσι την περιουσία τους. Προσπαθώντας να πείσει και τον άβουλο γιο τους ότι αυτό είναι το σωστό, μόλις τα πράγματα φτάνουν στα άκρα, τότε δεν υπάρχει παρά μία μόνο αποδεκτή από πατέρα και γιο λύση: να δολοφονήσει τη γυναίκα του.

Μια νουβέλα του Στήβεν Κινγκ μεταφέρεται στην τηλεόραση με φροντίδα, ομολογουμένως, σε μια καλογυρισμένη ταινία και μάλιστα με προσεγμένο καστ. Ο Τόμας Τζέην (αγνώριστος) κυριαρχεί στον ρόλο του αυταρχικού πατριάρχη, αν και θεωρώ πως υπερ-παίζει με αυτήν την τοπική προφορά και κάποιες στιγμές χάνει τη φυσικότητά του. Πάντως είναι απειλητικός και εντελώς μέσα στον ρόλο, καθώς παίρνει την ταινία στους ώμους του, πλαισιωμένος από έναν ταλαντούχο πιτσιρικά που υποδύεται απόλυτα πειστικά τον άβουλο και φοβισμένο γιο. Μην βιαστείτε να θεωρήσετε ότι αφού η νουβέλα είναι του Κινγκ άρα η ταινία είναι τρόμου με την παραδοσιακή έννοια. Ο τρόμος υπάρχει μεν, αλλά στην ασφυκτική καταπίεση του πατέρα, την ερημιά του αχανούς τοπίου και στη βαρβαρότητα με την οποία εφορμούν οι τύψεις. Πολύ καλή η φωτογραφία του Μπεν Ρίτσαρντσον (είχε φωτογραφίσει υπέροχα και τα "Ίχνη του ανέμου") που δίνει βάθος και υπόσταση στο τοπίο και τους χώρους. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις δραματικές ταινίες, θα βρείτε το αρχείο κειμένων του Cinemano, εδώ.