L'heure de la sortie (2018)

Ελληνικός τίτλος: Το τελευταίο μάθημα

Δραματικό θρίλερ της Celluloid Dreams, σε σκηνοθεσία Σεμπαστιάν Μαρνιέ, με τους Λωράν Λαφίτ, Εμμανυέλ Μπερκό, Λουάνα Μπαζραμί, Βικτόρ Μπονέλ, Πασκάλ Γκρεγκορί.

Όταν ο καθηγητής ενός Λυκείου αυτοκτονεί πέφτοντας από το παράθυρο μπροστά στα μάτια των μαθητών του, ο αντικαταστάτης φιλόλογος Πιερ Οφφμάν καλείται να αναλάβει την τάξη του μέχρι την ολοκλήρωση της σχολικής χρονιάς. Ο διευθυντής του Λυκείου Σαιν Ζοζέφ ενημερώνει τον Πιερ για το υψηλό επίπεδο των μαθητών της συγκεκριμένης τάξης και την καθοριστική του σημασία για τη λειτουργία του σχολείου που συγκαταλέγεται μεταξύ των καλυτέρων. Η γνωριμία του, πάντως, με τους μαθητές του αφήνει μια πικρή γεύση καθώς η συμπεριφορά τους -εκτός από ελιτίστικη- γίνεται και επικριτική για τον ίδιο, ενώ σύντομα ανακαλύπτει πως κάποιοι συγκεκριμένοι εξ αυτών ασχολούνται και με κάποιες παράξενες εξωσχολικές δραστηριότητες.

Αναμφισβήτητα ενδιαφέρον και αρκούντως πρωτότυπο στην κεντρική του ιδέα φιλμ που καταπιάνεται με τις σχέσεις καθηγητή-μαθητών μέσω μιας άλλης οδού. Εμποτισμένο με στοιχεία θρίλερ και μυστηρίου, αλλά και "συντελειακό" δράμα ταυτόχρονα, το "Τελευταίο Μάθημα" κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή με το αδιόρατο σκοτάδι που πλανάται επάνω από τους ήρωες αλλά και την αίσθηση ενός κακού που κατευθύνεται προς το μέρος τους. "Something wicked this way comes": αυτή τη φράση δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου όσο η ταινία έμπαινε πιο βαθιά στα μυστικά της ενώ σε ανάγκαζε υποσυνείδητα να εγκαταλείψεις αυτόν τον τόπο, όπως πράττουν τα άλλα πλάσματα που αντιλαμβάνονται από ένστικτο την καταστροφή. Έχει πολύ καλά στοιχεία η ταινία και αναμφισβήτητα ο Μαρνιέ μπορεί και πλάθει με απόλυτη πειστικότητα αυτό το επικίνδυνο τοπίο επί του οποίου φαίνεται να κρέμεται ο θάνατος. Είναι το σενάριο όμως που ο σκηνοθέτης διασκεύασε από το βιβλίο του Κριστόφ Ντυφοσέ (σε συνεργασία με την Ελίζ Γκριφόν), το οποίο αφήνει πράγματα μετέωρα και αναπάντητα. Έτσι, πολλά από όσα συμβαίνουν δεν τα αντιλαμβάνεσαι απόλυτα (την αυτοκτονία του καθηγητή για παράδειγμα) ενώ κάποια άλλα υπερβαίνουν των συμβάσεών τους (δεν αιτιολογείται απόλυτα η συμπεριφορά των άλλων καθηγητών) ενώ αν το Λύκειο Σαιν Ζοζέφ είναι μια μικρογραφία ενός ευρύτερου εκπαιδευτικού συστήματος και μιας αδιάφορης κοινωνίας, τότε οι συμβολισμοί δεν επαρκούν. Οπότε, ας αφήσουμε τη θεωρητικολογία για άλλους, και ας δούμε την ταινία ως ένα ψυχολογικό θρίλερ, όπου και εξαίρει. Σκοτεινό, ερωτικό ως ένα βαθμό και συνάμα με μια ηδονοβλεπτική διάθεση, αυτό το "Τελευταίο μάθημα" μιλά για ανθρώπους που υποφέρουν, για έναν κόσμο που καταρρέει εν μέσω μιας αδιάφορης κοινωνίας και για έφηβους που κραυγάζουν για την προσοχή μας. Με πιο προσεγμένο το σενάριό της και πιο ολοκληρωμένους χαρακτήρες, η ταινία θα ήταν αριστούργημα. Και τώρα, όμως, είναι σίγουρα ένα φιλμ που δεν αξίζει να το προσπεράσεις και το οποίο αν μη τι άλλο θα θυμάσαι για πολύ καιρό.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε το γαλλόφωνο σινεμά, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ. Για περισσότερα θρίλερ, κλικ εδώ.