The Old Man & the Gun (2018)

Ελληνικός τίτλος: Ο κύριος & το όπλο

Αστυνομικό δράμα σε σκηνοθεσία Ντέηβιντ Λόουερυ, με τους Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Σίσυ Σπέησεκ, Κέησυ Άφλεκ, Ντάννυ Γκλόβερ, Τομ Γουέιτς.

Η ταινία αφηγείται την εντυπωσιακή ιστορία του Φόρεστ Τάκερ, ενός διαβόητου ληστή με μακρά εγκληματική καριέρα, που στη δύση της τον είδε όχι μόνο να δραπετεύει από τις φυλακές του Σαν Κουέντιν στην ηλικία των 70 ετών αλλά και να πραγματοποιεί μια σειρά από ληστείες τραπεζών, με μια θρασύτατη ηρεμία και πάντα με ένα γοητευτικό χαμόγελο. Η δράση του σε αυτήν την ηλικία τον φέρνει αντιμέτωπο τόσο με τον αστυνόμο Τζων Χαντ που αφοσιώνεται στη σύλληψή του όσο και με μια γυναίκα που ερωτεύεται και στην οποία εξομολογείται την αλήθεια.

Βασισμένη στο άρθρο του New Yorker για τη ζωή και τη δράση του ηλικιωμένου μεγαλοληστή τραπεζών αλλά και μάστορα των αποδράσεων, Φόρεστ Τάκερ, η ταινία, με ένα ενδιαφέρον κόψε-ράψε στον χρόνο και με μεγάλο της όπλο τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ, αφηγείται τη ζωή και τα έργα των τελευταίων ημερών της καριέρας του καθώς και την καταλυτική, τυχαία γνωριμία του με τη Τζούελ, μια γυναίκα στην οποία αφοσιώνεται και η οποία τον αποδέχεται έτσι όπως είναι στην πραγματικότητα. Κακά τα ψέματα, όμως, το ίδιο το σενάριο και η σκηνοθετική ματιά του φιλμ δείχνουν να πάσχουν και αυτά από γηρατειά, καθώς ακολουθούν μια all time classic προσέγγιση, που μπορεί να είναι ασφαλής, αλλά δεν παύει να δείχνει ξεπερασμένη. Και είναι να απορεί κανείς, γιατί ο σκηνοθέτης Ντέηβιντ Λόουερυ μας είχε δώσει σχετικά πρόσφατα το ποιητικό "A ghost story", το οποίο ασχέτως αν άρεσε ή αν δεν άρεσε, είχε αναμφισβήτητα μια ξεχωριστή ματιά και μια ατμόσφαιρα που εδώ απλά αναζητούνται. Έρχεται, όμως ο Ρέντφορντ και σώζει την κατάσταση, αφού στην ουσία το έργο ολόκληρο είναι αυτός. Εξακολουθεί να έχει μια φρεσκάδα στο παίξιμο, μια ικανότητα να βγάζει συναίσθημα και να αφηγείται ιστορίες απλά με το βλέμμα, την ίδια στιγμή που η χαρισματική του παρουσία αγκαλιάζει τον ήρωα που υποδύεται και τον μετατρέπει σε ένα και το αυτό με τον ίδιο. Αυτό ήταν πάντα το μαγικό με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ: ούτε η εμφάνισή του επισκίασε ποτέ την ερμηνεία του, ούτε υπήρξαν ρόλοι που να έμοιαζαν ο ένας με τον άλλον στη φιλμογραφία του. Πάντα ο Ρέντφορντ ήταν στο πλατώ, αλλά μπροστά από την κάμερα ήταν ο χαρακτήρας που υποδυόταν. Κάτι ας πούμε που δεν μπορείς εύκολα να ισχυριστείς για τον Κέησυ Άφλεκ, που μολονότι μου είναι εξαιρετικά συμπαθής, αρχίζει να με κουράζει με τον ίδιο τρόπο που παίζει και κυρίως μιλάει σε όλους τους ρόλους σε όλες τις ταινίες. Γλυκόπικρη ιστορία, για έναν μάλλον αμφισβητούμενης ηθικής κεντρικό χαρακτήρα, που παρακολουθείται ευχάριστα, χωρίς να εκπλήσσει μεν αλλά και χωρίς να απογοητεύει. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις δραματικές ταινίες, θα βρείτε το αρχείο κειμένων του Cinemano, εδώ.