ΑΙΘΟΥΣΕΣ -Σινέ Μελίνα (Θερινή)

Εν αρχή ην ο κινηματογράφος Δώρα, τυπικός θερινός γειτονιάς, που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1955. Εκεί, στην οδό Σωκράτους στις αρχές της Δραπετσώνας, λίγο πιο κάτω από τον Άγιο Διονύσιο, η Δώρα ψυχαγωγούσε τους κατοίκους της περιοχής για τριάντα ολόκληρα χρόνια, μέχρι που ήρθε η αποφράδα δεκαετία των '80s και η οθόνη της έσβησε, μαζί με αναρίθμητες άλλες, το 1985. Εννιά χρόνια έμεινε βουβό και σκοτεινό το σινεμά, όμως κατόρθωσε να ξαναλειτουργήσει το 1994, ως δημοτική πρωτοβουλία και με νέο όνομα: Μελίνα. Η δεύτερη περίοδος ζωής του κινηματογράφου κράτησε μέχρι το 2012, όταν προφανώς η λειτουργία του δεν έδειχνε να είναι συμφέρουσα στους διαχειριστές του, οπότε παύει και πάλι τη λειτουργία του. Η Δώρα, όμως (ή η Μελίνα, πλέον) αποδείχτηκε πολύ σκληρή για να πεθάνει. Έτσι, το καλοκαίρι του 2015 λειτουργεί για τρίτη φορά, στο πλαίσιο μιας οργανωμένης προσπάθειας του ενοποιημένου πλέον Δήμου Δραπετσώνας-Κερατσινίου, που αποδεικνύει πως διακατέχεται από έντονες σινεφίλ διαθέσεις. Εξ ου και η σταδιακή λειτουργία άλλων δύο θερινών εντός των ορίων του Δήμου, του Μάρθα Καραγιάννη στη Χαραυγή και του Αλέκος Χρυσοστομίδης στο πάρκο Ανδρέας Παπανδρέου στην Αμφιάλη. 

Το Σινέ Μελίνα καταλαμβάνει ένα μεγάλο γωνιακό οικόπεδο, λίγα βήματα μετά τα κεμπαπτζίδικα του Αγίου Διονυσίου στον Πειραιά. Ήσυχη τοποθεσία, μέσα στην καρδιά της γειτονιάς, περιτριγυρισμένο από παλιά, γραφικά σπίτια με χαμηλό ύψος, το Σινέ Μελίνα δίνει τη ευκαιρία μιας ολοκληρωμένης εξόδου, αφού δεν είναι λίγες οι προτάσεις για φαγητό ολόγυρα. Η τοποθεσία του είναι σχετικά εύκολη ακόμα κι αν θέλετε να περπατήσετε τη διαδρομή από τον σταθμό του Ηλεκτρικού στον Πειραιά, συνδυάζοντας την ταινία με έναν ωραίο περίπατο. Η είσοδος είναι διακριτική, φροντισμένη και σε κλασσικό μπεζ χρώμα, με ολόφωτο το χτιστό φουαγέ, το οποίο φιλοξενεί και το ταμείο στα δεξιά του, αμέσως μόλις ανεβείτε τα λιγοστά σκαλάκια από το πεζοδρόμιο. Πολλά ταμπλώ μέσα στον χώρο υποδοχής αλλά και στην πρόσοψη φιλοξενούν αφίσες και φωτογραφίες από τις ταινίες της σαιζόν, ενώ ενδιαφέρων είναι και ο γραφισμός του ονόματος του κινηματογράφου, στην κάθετη φωτεινή επιγραφή επάνω από την είσοδο. Το μέγεθος του Σινέ Μελίνα δεν φαίνεται από την εξωτερική του πλευρά, γι' αυτό και εντυπωσιάζει μόλις κάνετε τα πρώτα σας βήματα από το χτιστό φουαγέ στο πίσω μέρος της αυλής.

Είναι μεγάλο σινεμά, τόσο σε πλάτος όσο και σε μήκος, με πάμπολλες μπεζ πάνινες πολυθρόνες, απλωμένες σε δύο μπλοκ, με τρεις κάθετους διαδρόμους. Υπάρχουν και έξτρα πλαστικές καρέκλες, τοποθετημένες στις άκρες της αίθουσας, για τα βράδια που οι υπάρχουσες πολυθρόνες δεν αρκούν (και, πιστέψτε με, όπως είδα με τα μάτια μου εκείνο το Σαββατόβραδο που το επισκέφθηκα, δεν αρκούν, αφού υπήρξε κόσμος που έφευγε γιατί δεν έβρισκε θέση). Το χαλικάκι στο πάτωμα, τα φυτά στους πλαϊνούς τοίχους, ο ουρανός ολούθε, καθώς και τα γλαστράκια επάνω στα πολλά τραπεζάκια δίνουν μια όμορφη καλοκαιρινή αίσθηση και έναν αυθεντικό αέρα παραδοσιακού θερινού, με σύγχρονο, όμως, προγραμματισμό και εξοπλισμό προβολής. Σε αυτήν την καλοκαιρινή αύρα προσθέτει και η μυρωδιά από τα σουβλάκι που ψήνονται στη σχάρα μπροστά από το μπαρ, στο πίσω αριστερό μέρος της αίθουσας, το οποίο έχει να προτείνει τυπικές επιλογές για σνακ και ποτό, αλλά σε τιμές απίστευτα φιλικές, ακολουθώντας την τιμολογιακή πολιτική των κινηματογράφων του Δήμου, με εισιτήριο μόλις στα €3. 

Η μεγάλη έκταση της αίθουσας επιτρέπει και το μεγάλο μέγεθος της σινεμασκόπ οθόνης, η οποία είναι τοποθετημένη σε καλό ύψος και απόσταση από την πρώτη σειρά, ώστε να επιτρέπει απρόσκοπτη θέαση. Η προβολή είναι ψηφιακή με πεντακάθαρη εικόνα, ενώ ο στερεοφωνικός ήχος ακούγεται δυνατός και ευκρινής από τα δύο ηχεία που βρίσκονται αριστερά και δεξιά της οθόνης. 

Αλλαγή προγράμματος Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή, όπως παλιά. 

Σινέ Μελίνα

Σωκράτους 65, Δραπετσώνα

Στάσεις λεωφορείων και τρόλλεϋ: Καλοκαιρινού (γραμμή 20), Περίπτερο (γραμμή 20), Αστυνομία (γραμμές 832, 833), Κοπή (γραμμές 832, 833), Δραγατσανίου (γραμμές 17, 800, 843), Σωκράτους (γραμμή 843), Κάστορος (γραμμές 17, 800)