Hampstead (2017)

Ελληνικός τίτλος: Απροσδόκητος έρωτας

Κομεντί σε σκηνοθεσία Τζόελ Χόπκινς, με τους Νταϊάν Κήτον, Μπρένταν Γκλήζον, Τζέημς Νόρτον, Σάιμον Κάλλοου, Λέσλυ Μάνβιλ, Φιλ Ντέηβις. 

Στο ήσυχο προάστιο του Χάμπστεντ, έξω από το Λονδίνο, η Έμιλυ Γουώλτερς αντιμετωπίζει έντονα οικονομικά προβλήματα μετά από τον θάνατο του συζύγου της, έναν χρόνο πριν, ο οποίος της άφησε ένα σωρό χρέη. Κάπως απομονωμένη και με θυμό κρυμμένο μέσα της, περνά τις ημέρες της απασχολούμενη στο φιλανθρωπικό κατάστημα ρούχων και με σύντομες συνελεύσεις του συλλόγου προστασίας του Χάμπστεντ, που απαρτίζουν φίλες και γειτόνισσες. Μία από αυτές, η Φιόνα, που θέλει και να την αποκαταστήσει, τη φέρνει σε επαφή με έναν λογιστή που υπόσχεται να τη βγάλει από τη δύσκολη θέση όπου βρίσκεται, θέλοντας παράλληλα και σχέση μαζί της, κάτι που η Έμιλυ αποφεύγει με διπλωματία. Όλα, όμως, αλλάζουν, όταν μια κατασκευαστική εταιρεία που θέλει να χτίσει συγκρότημα πολυτελών κατοικιών σε παρακείμενο κτήμα, προσπαθεί να εκδιώξει έναν άντρα που ζει εκεί, σε μια καλύβα, τα τελευταία 17 χρόνια, οπότε η Έμιλυ αποφασίζει να τον βοηθήσει.

Γλυκόπικρο φιλμάκι, αξιοπρεπές και αρκούντως βρετανικό, για τη μοναξιά και την ελπίδα που φέρνει ένα ενδεχόμενο νέο ξεκίνημα στη ζωή. Μια Αμερικανίδα μόνη σε ένα αριστοκρατικό βρετανικό προάστιο, χωρίς πραγματικούς φίλους και με έναν σωρό προβλήματα και ένας άντρας που επέλεξε να αποτραβηχτεί από τη ζωή ύστερα από μια τραυματική εμπειρία συναντιούνται απροσδόκητα και αποφασίζουν να πάνε κόντρα στο σύστημα διεκδικώντας τη δική τους ευτυχία. Όμως, όλα αυτά γίνονται λιγάκι γρήγορα και ελαφρώς αδικαιολόγητα, αφού το χαριτωμένο σενάριο (του Ρόμπερ Φόστινγκερ)  αφήνει κάμποσα κενά, με βασικότερο το πώς είναι δυνατόν η ηρωίδα της Νταϊάν Κήτον (αλλά και ολόκληρη η πόλη) να αγνοεί την ύπαρξη αυτού του άντρα που μένει σχεδόν δίπλα της εδώ και 17 χρόνια, ενώ αρκεί μια τυχαία ματιά με τα κιάλια της από τη σοφίτα για να τον εντοπίσει. Νιώθεις πως όλα γίνονται λίγο πιο εύκολα από όσο θα έπρεπε, ενώ μένουν ανεκμετάλλευτες κάποιες ευκαιρίες που ούτως ή άλλως περιέχονται στην ιστορία για να γίνει το φιλμ περισσότερο ουσιαστικό -η σνομπ αντιμετώπιση των βρετανών "φίλων" της "ξένης" Αμερικάνας ή ο ινδός δικηγόρος για παράδειγμα. Πάντως, δεν μπορείς να του αρνηθείς πως σε μια πρώτη ανάγνωση (ενδεχομένως, να μην χρειάζεται καν δεύτερη) αφηγείται ένα χαριτωμένο παραμύθι το οποίο υποστηρίζουν τόσο η Νταϊάν Κήτον (που όμως είναι απλά η Νταϊάν Κήτον) αλλά και ο Μπρένταν Γκλήζον που δίνει ειδικό βάρος στον ήρωα που ενσαρκώνει απλά και μόνο με το στήσιμο και την παρουσία του. Έχει γούστο, έχει χιούμορ και μια υπόγεια συγκίνηση που γοητεύουν.