ΑΙΘΟΥΣΕΣ - Θησείον (Θερινή)

Το "Θησείον" δεν είναι απλά ένα θερινό σινεμά. Είναι αστικός θρύλος. Έχουν γραφτεί και ειπωθεί τόσα πολλά για αυτόν τον κινηματογράφο, που πλέον η πραγματικότητα δεν έχει και τόση σημασία. Αναρίθμητες έντυπες και πλέον ηλεκτρονικές σελίδες έχουν φιλοξενήσει αφιερώματα, το CNN go το χαρακτήρισε ως το καλύτερο σινεμά του κόσμου (ή κάτι τέτοιο), έχει φιλοξενηθεί στη σειρά ντοκυμανταίρ "Mythical Cinemas" με ένα ολόκληρο ωριαίο επεισόδιο, ενώ πρέπει να έχει τις περισσότερες τηλεοπτικές εμφανίσεις από κάθε άλλο σινεμά ever. Είναι τοπόσημο, πλέον, το "Θησείον", κακά τα ψέματα, κι ό,τι κι αν πω εγώ ή εσείς ή ο οποιοσδήποτε ουδεμία σημασία θα έχει. Το "Θησείον" είναι εκεί, στη σκιά της Ακρόπολης, ένα με την αρχαία ιστορία και με την ίδια την πόλη. Και ως μέρος της ιστορίας, πλέον, τα πάντα που το αφορούν περνούν στη σφαίρα του αστικού θρύλου. Τι σημασία έχει αν δεν προσφέρει την καλύτερη θέα στην Ακρόπολη; Μόνο εάν κάτσεις πίσω-πίσω φαίνεται λίγος Παρθενώνας όσο βλέπεις την ταινία, ενώ ας πούμε από το Cine Paris την έχεις πιάτο στα αριστερά σου, λες και μπορείς να την αγγίξεις. Τι σημασία έχει που ουδέποτε είχε τις πιο αναπαυτικές και bum-friendly πολυθρόνες; Είναι ακόμα οι ίδιες, οι πορτοκαλί πλαστικές που ξέραμε και αγαπήσαμε δεκαετίες τώρα να μας κάνουν γυμναστική στου γλουτούς, εξ ου και τα παχουλά μαξιλάρια που υπάρχουν στις μέρες μας, που επιτρέπουν μεγαλύτερη άνεση. Τι σημασία έχει που στα χρόνια του φιλμ η λυχνία είχε "πέσει" οπότε μέχρι να νυχτώσει εντελώς έβλεπες μόνο τους υπότιτλους να αναβοσβήνουν; Tι σημασία έχει που το CNN δεν το αποκάλεσε ποτέ του ως το καλύτερο του κόσμου, αλλά το εντάσσει πρώτο σε μια λίστα με τους δέκα πιο "cool" κινηματογράφους, υπό την έννοια του εναλλακτικού; Καμία σημασία. Απολύτως. Πάμε ξανά: Το "Θησείον" είναι αστικός θρύλος. Και μπράβο του.

Το σινεμά κατασκευάστηκε το 1935 -σύμφωνα με το ίδιο το "Θησείον"- ενώ άλλοι ιστορικοί μελετητές αναφέρουν ως έτη κατασκευής το 1932 ή το 1938. Υπήρξαν και κάποια άλλα θερινά (αυτοσχέδια και μη) στην περιοχή, όμως έπεσαν θύμα των αρχαιολογικών ανασκαφών και εξαφανίστηκαν, χωρίς να γνωρίζουμε με απόλυτη σιγουριά αν συνυπήρξαν (ή ακόμα κι αν ταυτίζονταν) με το "Θησείον". Αστικός θρύλος, βλέπετε, ακόμα και στην ιστορία του. Το σινεμά, πάντως, υποστηρίζει ως έτος κατασκευής το 1935 (το χρησιμοποιεί και στο wifi password), κι εμείς με αυτό θα πορευτούμε. Είναι χτισμένο στον πιο όμορφο δρόμο της Αθήνας, και ενδεχομένως σε έναν από τους ομορφότερους του κόσμου, κι αυτό είναι αναμφισβήτητο. Επί της κατηφορικής (ή ανηφορικής, ανάλογα πώς το βλέπετε) Αποστόλου Παύλου, ανάμεσα στους λόφους της Ακρόπολης και του Αστεροσκοπείου, το κτίσμα του Θησείου χαρακτηρίζεται από την ανισοϋψία του σε σχέση με τον δρόμο. Η είσοδος (στα αριστερά του κτιρίου) και η οθόνη του βρίσκονται στο επίπεδο της οδού, ενώ η πλατεία παραμένει επίπεδη σε όλο της το μήκος, με αποτέλεσμα να ανυψώνεται από την Αποστόλου Παύλου όσο πηγαίνετε προς το πίσω (στεγασμένο) μέρος της και την καμπίνα προβολής. Στο κενό που δημιουργείται μεταξύ πλατείας και δρόμου λειτουργούσε πρατήριο καυσίμων, σήμερα κλειστό και μάλλον χώρος στάθμευσης.

Το σινεμά είναι βαμμένο σε μπεζ νεοκλασσικό, ασορτί με τα γύρω κτίρια, ενώ επάνω από την είσοδο ξεχωρίζει η all time classic πράσινη νέον επιγραφή. Ταμπλώ επί της πρόσοψης αλλά και επάνω στον δρόμο φιλοξενούν τις ταινίες της σαιζόν, ενώ μεγάλο χώρο καλύπτουν και οι "δηλώσεις" του CNN -μην ξεχνιόμαστε κιόλας. Το ταμείο βρίσκεται μέσα στον μικρό προθάλαμο της εισόδου που επίσης φιλοξενεί και ένα δεύτερο μπαρ, το οποίο εξυπηρετεί και τους περαστικούς, με παγωτό, γρανίτα και αναψυκτικά, ανεξαρτήτως αν θα μπουν να δουν ταινία ή όχι. Θυμηθείτε, λοιπόν, πως για παγωτό, αναψυκτικά και γρανίτα, πηγαίνετε στο έξω μπαρ. Το μέσα μπαρ, που βρίσκεται ακριβώς απέναντί σας, μόλις μπείτε στο σινεμά, έχει άλλα καλούδια: τη διάσημη τυρόπιτα (που πλέον απέκτησε και αδελφούλα, την κασερόπιτα), βύσσινο κουταλιού, υποβρύχιο, σπιτική βυσσινάδα και λεμονάδα, κρασί και όλα τα άλλα γνωστά συμπαρομαρτούντα 

Η μεγάλη αυλή, μολονότι τσιμεντένια, έχει πολύ πράσινο ολόγυρα, ενώ ειδικά κάτω από την οθόνη λουλούδια, φυτά κι ένα συντριβανάκι δημιουργούν έναν μικρό κήπο τσέπης. Οι πασίγνωστες πορτοκαλί πλαστικές πολυθρόνες είναι απλωμένες σε τρία μπλοκ με δυο κάθετους διαδρόμους ανάμεσά τους, πολλές από αυτές έχουν άνετα πράσινα μαξιλάρια, ενώ δεν θα δυσκολευτείτε να βρείτε τραπεζάκι. Η οθόνη είναι σχετικά μεγάλη, κτιστή, και περιβεβλημένη από πράσινο, ενώ το ύψος της εξασφαλίζει ανεμπόδιστη θέαση. Τώρα, αν θέλετε να ρίχνετε κλεφτές ματιές και σε όσον Παρθενώνα φαίνεται, πρέπει να πάτε να καθίσετε προς τα πίσω. Τσεκάρετε εσείς το σημείο, ανάλογα με το ύψος σας. 

Η προβολή είναι πλέον ψηφιακή DCP, ενώ ο ήχος που σε γενικές γραμμές παίζει σε καλή ένταση, είναι stereo σε διάταξη κεντρικό-δεξί-αριστερό επί της οθόνης. Το "Θησείον", όμως πρωτοπορεί σε κάτι: καθώς απευθύνεται (και έχει) πολλούς μη -έλληνες θεατές, προβάλλει τις μη αγγλόφωνες ταινίες με διπλό υποτιτλισμό: στα Ελληνικά και στα Αγγλικά. Αυτό, όμως, το αναγκάζει να μην παίζει το κανονικό DCP αρχείο της ταινίας, αλλά ένα διαφορετικό, συμπιεσμένης μορφής, με τους υπότιτλους ενσωματωμένους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε χαμηλότερη ανάλυση εικόνας και πιστότητα ήχου (διαφορά εμφανής, όταν "γυρίζει" από original DCP σε συμπιεσμένο). Όμως, ο προβολέας του είναι εξαιρετικής ποιότητας, με αποτέλεσμα να περισώζει τις διαφορές στην ευκρίνεια, την οποία θα παρατηρήσετε (μόνο εάν είστε ψυχαναγκαστικοί, όπως εγώ) στην ανάλυση των υποτίτλων. 

Όμως, τι μάθαμε έως τώρα για το "Θησείον"; Τίποτα, μα τίποτα από όλα αυτά δεν έχει την παραμικρή σημασία. Είναι σαν να πάτε στην Ακρόπολη και να διαπιστώσετε πως κάτω έχει χώμα. Ή σαν να βρείτε λίγο μουντό χρωματικά το Μπιγκ Μπεν. Ή λίγο φθαρμένο το Κολοσσαίο. Το "Θησείον", με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, είναι μέρος της ιστορίας του τόπου. Και ακόμα μια φορά, μπράβο του. (αυτό το "gentelmen" στις αντρικές τουαλέτες να διορθώσει μόνο)

Α, κι εάν τυχόν δεν έχει γίνει ήδη αντιληπτόν, το "Θησείον" το λατρεύω. Όσο λατρεύω και την Αθήνα. Και το ίδιο μου το σπίτι. Κι ας γκρινιάζω. Κομμάτι μου είναι, άλλωστε.

Θησείον

Αποστόλου Παύλου 7, Θησείο

Στάσεις μετρό: Θησείο (γραμμή 1), Ακρόπολη (γραμμή 2) (εάν θέλετε να περπατήσετε όλη την Αποστόλου Παύλου και τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, κάτι που δεν είναι κακή ιδέα)

Στάση λεωφορείου: Αφετηρία (Ακρόπολη) (γραμμή 230)