Κινηματογράφοι - Αττικόν -Θόδωρος Αγγελόπουλος (θερινός)
Ένα από τα σχετικά νέα θερινά σινεμά της Αθήνας, το "Αττικόν -Θόδωρος Αγγελόπουλος" χτίστηκε εξ αρχής το 1992, όταν και πρωτολειτούργησε, σε ένα από τα πιο δροσερά και ψηλά σημεία της πόλης. Στην κορυφή σχεδόν των Τουρκοβουνίων, και δίπλα σε καφέ και αθλητικές εγκαταστάσεις, το Αττικόν αποτελεί εγγυημένη πηγή δροσιάς, ακόμα και τις καυτές μέρες του καλοκαιριού. Παρά το σχετικά απομακρυσμένο σημείο του και χωρίς ίχνος συγκοινωνιακής κάλυψης, το νέο θερινό έκανε αισθητή την παρουσία του από τις πρώτες κιόλας μέρες. Γνωστό τότε ως Αττικόν Άλσος, μετέπειτα σκέτο Αττικόν, αποδείχθηκε ότι το όνομα δεν είχε καμία απολύτως σημασία γιατί όλοι έλεγαν "πάμε στο σινεμά στα Τουρκοβούνια" ή "στο Γαλάτσι", μολονότι γεωγραφικά η περιοχή ανήκει στον Δήμο Αθηναίων. Βέβαια, όταν κάποια χρόνια αργότερα άνοιξε και το "Cine Γαλάτσι" στο Άλσος Βεΐκου, τα πράγματα μπερδεύονταν λίγο, οπότε έγινε το "σινεμά δίπλα στο Ζέπελιν", ή "το πάνω σινεμά στο βουνό". Για κάποιον λόγο δεν έγινε ποτέ γνωστό με το όνομά του αυτό καθ'εαυτό, αφού ακόμα και σήμερα πιο συχνά θα ακούσετε να το λένε Αττικόν Άλσος. Και αφού είμαστε στο κεφάλαιο ονοματολογίας, να πούμε πως το 2012 προστέθηκε στη μαρκίζα του (και αφού πλέον το πρόθεμα "άλσος" είχε εξαφανιστεί) το όνομα του σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Ήταν εντυπωσιακό σινεμά, πάντως, μέσα στην ουσιαστική απλότητά του. Θυμάμαι πόση αίσθηση έκανε όταν είχε ανοίξει, χάρη πρωτίστως στην τοποθεσία του που ήταν απόλυτα εξοχική, μολονότι στην καρδιά της πόλης, αλλά και στην επένδυση που είχε γίνει εξ αρχής σε ό,τι αφορούσε την προβολή. Καθαρή εικόνα και δυνατός Dolby ήχος έκαναν το Αττικόν να ξεχωρίζει, σε μια εποχή που η καλή προβολή δεν ήταν δεδομένη για τα περισσότερα θερινά.
Το βρίσκετε εύκολα το Αττικόν, από τον περιφερειακό του Γαλατσίου, αφού υπάρχει και ξεκάθαρη σήμανση. Ένα κομψό χαμηλό κτίριο σε νεοκλασσικές αποχρώσεις του μπεζ σας υποδέχεται σε ένα ξέφωτο ανάμεσα στα δέντρα. Μια μεγάλη αυλή μπροστά του, με πολλά τραπεζάκια, μπορεί να σας φιλοξενήσει και ως μικρό καφέ, αν και οι πάμπολλες προθήκες με αφίσες και φωτογραφίες ταινιών, καθώς και οι γιγαντοαφίσες στην πρόσοψη, δεξιά και αριστερά από την κομψή φωτεινή επιγραφή, σίγουρα θα σας ξελογιάσουν και θα μείνετε και για το έργο που προβάλλεται. Το ταμείο φιλοξενείται σε εξωτερικό κουβούκλιο, στα αριστερά της εισόδου, η οποία σας οδηγεί στη ζεστή και φιλόξενη αυλή του σινεμά. Μέσα στην αίθουσα κυριαρχούν οι αποχρώσεις του γκρι, γύρω από την οθόνη και του πράσινου από τα φυτά και τα δέντρα ολόγυρα στο σινεμά. Γκρι είναι και ο τάπητας που καλύπτει τους δύο κάθετους διαδρόμους ανάμεσα στα τρία μπλοκ των θέσεων. Πολλά τραπεζάκια ανάμεσα στις πολυθρόνες σάς επιτρέπουν να απολαύσετε με την άνεσή σας τα καλούδια που θα βρείτε στο μπαρ, πίσω και αριστερά σας. Μπροστά από το μπαρ υπάρχει και ένας σκεπασμένος χώρος σε περίπτωση βροχής.
Η σινεμασκόπ οθόνη είναι όσο μεγάλη τής επιτρέπει ο χώρος και λάμπει από την ψηφιακή προβολή που είναι ολόφωτη και χωρίς τεχνουργήματα. Ο ήχος παίζει πολύ δυνατά, καθαρός και με σωστά μπάσα, stereo, σε διάταξη κεντρικό-δεξί-αριστερό επί της οθόνης.
Αττικόν Θόδωρος Αγγελόπουλος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου