Αναζήτησις... (1972)
Ερωτικό δράμα της εταιρείας Κλέαρχος Κονιτσιώτης, σε σκηνοθεσία Ερρίκου Ανδρέου, με τους Έλενα Ναθαναήλ, Άγγελο Αντωνόπουλο, Βάσο Ανδρονίδη, Ντίνο Καρύδη, Θόδωρο Έξαρχο, Τασσώ Καββαδία.
Η Έλενα είναι μια πάμπλουτη κοπέλα, κόρη εφοπλιστή, η οποία πλήττει αφόρητα κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών της διακοπών στο Λαγονήσι. Έτσι, περνά την ώρα της παρατηρώντας τον ένοικο της διπλανής καμπάνας, έναν play boy που κάθε μέρα στις 4 το απόγευμα υποδέχεται και μια διαφορετική κοπέλα, όλες μοντέλα/call girls που τις στέλνει η διευθύντρια ενός πρακτορείου. Αφού μαθαίνει την ταυτότητά του, ένα απόγευμα, η Έλενα διώχνει την κοπέλα που ερχόταν για το ραντεβού, προσποιούμενη τη γραμματέα του Βεργή, και εμφανίζεται αυτή στη θέση της. Εκείνος γοητεύεται από το θράσος και την ταυτόχρονη συστολή της Έλενας (που του έχει συστηθεί ως Τζένη) και ζητά να την ξαναδεί. Στο μεταξύ, όμως, η πραγματική Τζένη βρίσκεται νεκρή, θεωρητικά από δυστύχημα με το αμάξι της, αλλά, όπως δείχνουν τα πράγματα, θύμα εγκληματικής ενέργειας.
Ήταν η εποχή που η Κλέαρχος Κονιτσιώτης είχε εξειδικευθεί σε ερωτικά δράματα με ολίγον από έγκλημα για να γίνεται και ίντριγκα: "Ψυχή και Σάρκα", "Το αγκίστρι", "Εκείνο το καλοκαίρι", "Κορίτσια στον ήλιο", όλες τους έμοιαζαν να έχουν βγει από το ίδιο τσουκάλι, έχοντας ως τρίπτυχο τις όμορφες γυναίκες, ολίγον γυμνό και πιασάρικη μουσική που έβγαζε χιτάκια (και όπως αποδείχτηκε, διαχρονικά). Την ίδια στιγμή, έχοντας ως απώτερο σκοπό και τη διανομή τους στο εξωτερικό, φρόντιζαν οι ταινίες να είναι τίγκα στη θάλασσα, στον ήλιο, στις παραλίες και σε κοσμικότητες, λες και ήταν συμπαραγωγές του ΕΟΤ που ήθελαν να τραβήξουν τουρίστες στην Ελλάδα.
Στο πλαίσιο αυτό, δεν έχεις και πολλά να γράψεις για την "Αναζήτηση", η οποία δεν είναι και από τις καλύτερες του πακέτου. Σενάριο άλλα αντί άλλων, υπερβολές και μια αστυνομική ίντριγκα που δεν ενδιαφέρει ούτε δεκάχρονο παιδάκι. Έλα, όμως, που η άτιμη η ταινία σε κάνει να τη χαζεύεις και να αδιαφορείς για όλα τα λάθη και τις ανοησίες της, σε τέτοιο σημείο μάλιστα που να περνάει στη σφαίρα του cult. Είναι και η Έλενα Ναθανήλ που τη σώζει, βλέπετε, πανέμορφη, έγχρωμη, με αυτήν τη μοναδική φωνή και μια παρουσία που καταβροχθίζει τον φακό και κάνει την οθόνη να λάμπει ακόμα περισσότερο. Για εκείνην βλέπεις την ταινία ουσιαστικά και μόνο για εκείνην, πάντοτε περιμένοντας τη σκηνή που χτυπά την πόρτα του Βεργή και του λέει "Είμαι η Τζένη...", με εκείνη τα βαθιά φωνή και το παχύ -βρετανικού τύπου- "τζ" που μεταμόρφωνε την ταινία σε ερωτική φαντασίωση.
Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου