Spirited (2022)

Χριστουγεννιάτικο μιούζικαλ της Apple TV+ σε σκηνοθεσία Σων Άντερς, με τους Γουίλ Φέρελ, Ράυαν Ρέυνολντς, Οκτάβια Σπένσερ, Σουνίτα Μάνι, Πάτρικ Πέητζ.

Εδώ και δύο αιώνες, τα φαντάσματα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος της Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας του Ντίκενς, υπό τη διοίκηση του Τζέηκομπ Μάρλεϋ, έχουν στήσει μια τεράστια επιχείρηση που σαν σκοπό έχει να οδηγεί τους σκληρόκαρδους ανθρώπους στην εξιλέωση και τη λύτρωση. Τη χρονιά αυτή, το φάντασμα των Χριστουγέννων του σήμερα, σκέφτεται πολύ σοβαρά να βγει στη σύνταξη και να επιστρέψει στη ζωή του στη Γη. Όχι όμως προτού κατορθώσει το ακατόρθωτο: να οδηγήσει στη λύτρωση τον σκληρόκαρδο, συμφεροντολόγο και άνευ προηγουμένου παρτάκια επιχειρηματία Κλιντ Μπριγκς. Μόνο που ο τύπος, παρά τις προσπάθειες ολόκληρης της ομάδας των πνευμάτων, δεν σώζεται με τίποτα.

Εντυπωσιακή, χαρούμενη, αστεία, γιορτινή και πλούσια στα όρια της υπερπαραγωγής, η ταινία συγκεντρώνει μια πληθώρα ταλέντου και μερικά από τα πιο καλογυρισμένα και μελωδικά μουσικά νούμερα που έχουμε δει τελευταία. Αυτό που εντυπωσιάζει ακόμα περισσότερο δε είναι η εγκράτεια με την οποία ο σκηνοθέτης έχει καθοδηγήσει τον Γουίλ Φέρελ που σε γενικές γραμμές αφοσιώνεται στις συνθήκες του ρόλου, χωρίς να παρασύρεται κάνοντας τα δικά του (όχι πως δεν τα κάνει, αλλά καμία σχέση με άλλες πρόσφατες ταινίες του). Βλέπετε, στην προκειμένη περίπτωση ο Φέρελ δεν είναι ο μόνος με κωμική στόφα, αφού συνυπάρχει με τον για μια ακόμα φορά σίφουνα Ράυαν Ρέυνολντς. Η διαρκής εσωτερική του πάλη να διατηρήσει τη σοβαρότητά του, το πηγαίο χιούμορ και ο σαρκασμός του σε συνδυασμό με το κουταβίσια αθώο βλέμμα του καθιστούν τον Κλιντ Μπριγκς που υποδύεται έναν αξιομνημόνευτο χαρακτήρα, την ίδια στιγμή που απελευθερώνει το σαρωτικό του ταλέντο και στις μουσικοχορευτικές σεκάνς. Η χημεία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών καθώς και η αμοιβαία δυναμική τους λειτουργούν προς όφελος της ταινίας, με τις σκηνές τους να είναι αναμφισβήτητα ξεχωριστές. 

Βέβαια, τίποτα από όλα αυτά δεν θα ήταν δυνατόν χωρίς το πρωτότυπο σενάριο που υπογράφουν ο σκηνοθέτης μαζί με τον Τζων Μόρρις. Μια έξυπνη ιδέα που ομολογουμένως δεν έχουμε ξαναδεί καθώς το ιδανικό πάντρεμα κωμωδίας, χριστουγεννιάτικης συγκίνησης και μουσικής δρα καταλυτικά και ξεσηκωτικά, προσφέροντας γέλιο, ενθουσιασμό και κάποια δάκρυα. Ιδιαίτερη πλάκα έχει επίσης ο σαρκασμός της ταινίας όχι μόνο προς άλλες αντίστοιχες, αλλά και προς τον ίδιο της τον εαυτό, με τον χαρακτήρα του Τζέηκομπ Μάρλεϋ να δυσανασχετεί με την έννοια του μιούζικαλ και να μην θέλει τη ζωή του όποτε είναι να ξεκινήσει κάποιο τραγούδι. Απολαυστική και χάρμα ιδέσθαι η ταινία, έχει και τις εκπλήξεις της, έχει και τις ανατροπές της, έχει κι ένα φινάλε που προσωπικά δεν το περίμενα. Σίγουρα η καλύτερή μου για τις γιορτές του 2022.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, θεατρικών παραστάσεων, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.