Maniac (1934) (Α/Μ)
Ταινία τρόμου της Hollywood Producers and Distributors, σε σκηνοθεσία Ντουέιν Έσπερ, με τους Μπιλ Γουντς, Χόρας Μπ. Κάρπεντερ, Φύλις Ντίλερ, Τία Ράμσεϋ, Τζένυ Νταρκ.
Ο Ντον Μάξουελ, πρώην αστέρι μίμος της επιθεώρησης, εργάζεται σήμερα ως βοηθός στο εργαστήριο του δρ. Μάιρσουλτζ, ενός επιστήμονα που έχει βαλθεί να βρει τον τρόπο να ανασταίνει τους νεκρούς. Όταν ο Ντον, αηδιασμένος από όσα συμβαίνουν στο εργαστήριο, σκοτώνει τον παράφρονα επιστήμονα, για να κρύψει το έγκλημά του ενεργοποιεί το παλιό του ταλέντο και μεταμορφώνεται στον Μάιρσουλτζ, συνεχίζοντας φαινομενικά τη δουλειά του και μιμούμενος τη συμπεριφορά του. Σταδιακά όμως αρχίζει και ο ίδιος να χάνει τα λογικά του και ενόσω υποτίθεται πως θεραπεύει έναν νοητικά ασθενή τον μετατρέπει σε άβουλο, βίαιο κτήνος που απαγάγει γυναίκες και τις βιάζει.
Exploitation τρόμου προτού καν εφευρεθεί ο όρος, ο "Μανιακός" του 1934 είναι από αυτά τα αντικειμενικά κακά φιλμ που όμως μεταμορφώνονται σε ύψιστη ένοχη απόλαυση. Πάμφτωχου προϋπολογισμού, γυρισμένο μίλια μακριά από το "επίσημο" Χόλυγουντ, κατορθώνει να πει και να κάνει τα δικά του χωρίς ίχνος περιορισμού και αυτολογοκρισίας, σε μια κρίση απελευθερωμένης αθωότητας. Δεν είναι πως η υπόθεση δεν βγάζει νόημα, ίσα-ίσα που μοιάζει καλύτερα γραμμένη από άπειρες σημερινές, όμως η εκτέλεση είναι τόσο τραβηγμένη στα άκρα και τόσο φτηνή -κυριολεκτικά- που το οπτικό αποτέλεσμα σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του, κι ας προσπαθεί ο σκηνοθέτης να το σώσει με μανιερισμούς και οπτικά τρυκ τόσο στη θέση της κάμερας όσο και στην ένθεση εικόνων. Γοητευτικό μέσα στην αυθάδειά του και στη σοβαρότητα των προθέσεών του, σχεδόν σε υπνωτίζει με το θράσος της εικόνας του και εν τέλει σε κερδίζει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου