Son of Dracula (1943) (Α/Μ)

Ελληνικός τίτλος: Ο γιος του Δράκουλα

Ταινία τρόμου της Universal, σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Σίοντμακ, με τους Λον Τσάνεϋ Τζούνιορ, Λουίζ Ώλμπριτον, Ρόμπερτ Πέιτζ, Έβελυν Άνκερς, Φρανκ Κρέηβεν.

Μετά από ένα ταξίδι στην Ουγγαρία, η παθιασμένη με το μεταφυσικό Κάθριν Κάλντγουελ, καλεί στη φυτεία του πατέρα της στον αμερικανικό νότο τον Κόμη Άλουκαρντ, ο οποίος φαίνεται πως την είχε καταγοητεύσει μετά την πρώτη τους γνωριμία. Όταν έρχεται η ώρα της άφιξής του, ο Κόμης δεν φαίνεται να έχει επιβιβαστεί στο τραίνο, επί του οποίου υπήρχαν μόνο οι ογκώδεις αποσκευές του. Δυστυχώς, την ίδια νύχτα, ο πατέρας της Κάθριν πεθαίνει κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες, χωρίς ο θάνατός του να είναι το μοναδικό ανεξήγητο περιστατικό που συμβαίνει στη φυτεία.

Τρίτο κεφάλαιο της κινηματογραφικής οικογενείας των Καρπαθίων, ο "Γιος του Δράκουλα" ακολουθεί τον "Καπετάν Βρυκόλακα" του 1931 και την "Κόρη του Δράκουλα" του 1936, αυτή τη φορά όμως με σενάριο εξ ολοκλήρου πρωτότυπο, χωρίς τη "βοήθεια" του βιβλίου του Μπραμ Στόουκερ. Αυτό βέβαια δεν της στερεί διόλου τον γοτθικό ρομαντισμό και τον τρόμο αφού η ιστορία εξελίσσεται με σεβασμό στον μύθο και με όλη την απαραίτητη ίντριγκα που συνδυαστικά κλιμακώνουν την αγωνία και το μυστήριο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η καλλιτεχνική διεύθυνση της ταινίας που αυτή τη φορά αφήνει πίσω της τις εξπρεσιονιστικές σκιές και τα γεωμετρικά σκηνικά για μια απεικόνιση περισσότερο ρεαλιστική και ταιριαστή με τον αμερικανικό νότο, αφήνοντας την υγρασία και την ομίχλη του τοπίου να δημιουργήσουν την απαραίτητη ατμόσφαιρα. Το ίδιο συμβαίνει και με την εμφάνιση του Δράκουλα, αυτή τη φορά με το πρόσωπο του Λον Τσάνεϋ Τζούνιορ, η οποία αποφεύγει πλήρως το γκροτέσκο μακιγιάζ για να παρουσιάσει έναν Κόμη πιο ανθρώπινο, άρα πιο γοητευτικό, άρα και πιο επικίνδυνο. Αφελής σε κάποιες στιγμές της, με αχρείαστα κωμικά (ή ανάλαφρα, όπως θέλετε πείτε τα) ιντερλούδια (η σκηνή στο κρατητήριο, για παράδειγμα), η ταινία δεν προσβάλλει τις ρίζες της, επιβεβαιώνοντας την αφοσίωση της Universal (υπό νέα διοίκηση τα χρόνια εκείνα) στο σινεμά του φανταστικού, αφήνοντας παρακαταθήκη μια πλούσια βιβλιοθήκη τεράτων, την οποία μιμήθηκαν τόσο τα μικρότερα στούντιο όσο και οι υπόλοιπες από τις μεγάλες αδελφές του Χόλυγουντ που σταδιακά απενοχοποιήθηκαν ως προς το είδος.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, θεατρικών παραστάσεων, τηλεοπτικών σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε το Cinemano στο Facebook και στο Instagram.