The Last Voyage of the Demeter (2023)
Ελληνικός τίτλος: Demeter -Η Αφύπνιση του Κακού
Ταινία τρόμου των Dreamworks/Reliance σε σκηνοθεσία Αντρέ Όβρενταλ, με τους Κόρεϋ Χώκινς, Έιλινγκ Φραντσιόζι, Λίαμ Κάννινγκχαμ, Ντέηβιντ Νταστμάλχιαν, Τζον Τζον Μπριόνες.
Βρισκόμαστε στο 1897, όταν από ένα λιμάνι της Βουλγαρίας αποπλέει το "Δημήτριος", ένα εμπορικό πλοίο που στα αμπάρια του μεταφέρει κιβώτια με χώμα, τα οποία πρέπει να ταξιδέψουν το γρηγορότερο δυνατό στο Λονδίνο. Νεότερο μέλος του πληρώματος είναι ο μαύρος γιατρός Κλέμενς, του οποίου η παρουσία στο πλοίο δημιουργεί εντάσεις, όχι όμως μεγαλύτερες από αυτές που θα ξεσπάσουν όταν ο σκύλος του καπετάνιου και μαζί όλα τα ζωντανά που ταξίδευαν μαζί τους στο αμπάρι, εντοπίζονται νεκρά, την ίδια στιγμή που κάνει την εμφάνισή της μία λαθρεπιβάτιδα.
Βασισμένο στο κεφάλαιο "Το ημερολόγιο του Καπετάνιου" του κλασικού βιβλίου "Δράκουλας" του Μπραμ Στόουκερ, το "Demeter -Η Αφύπνιση του Κακού" αφηγείται την ιστορία του πλοίου που μετέφερε τον Κόμη από τα Καρπάθια στο Λονδίνο και τις φρικιαστικές στιγμές που εξελίχθηκαν κατά τη διάρκεια του τραγικού αυτού ταξιδιού. Πιστό εν γένει στο ύφος του μυθιστορήματος και με σεβασμό έναντι του μύθου του εμβληματικού βρυκόλακα, το σενάριο του Μπράγκι Φ. Σουτ και του Ζακ Όλκιεβιτς κατορθώνει να προσδώσει ένταση και αγωνία σε μια ιστορία της οποίας η εξέλιξη θεωρείται ντε φάκτο γνωστή, επενδύοντας στην κλειστοφοβική ατμόσφαιρα του καραβιού που πλέει ολομόναχο στα ανοιχτά, καθώς και στον τρόμο που επιβάλλει η παρουσία του υπέρτατου κακού. Σκηνογραφία, φωτογραφία και μουσική στηρίζουν επιτυχημένα το εγχείρημα, παρέα με τα πολύ φροντισμένα οπτικά εφφέ που απεικονίζουν τον Δράκουλα στην πλέον φρικιαστική του μορφή. Από εκεί και μετά βέβαια, η ταινία δεν παύει να επαναλαμβάνεται καθώς η κάθε νύχτα επιφυλάσσει έναν ακόμα φόνο, χωρίς όμως να της λείπουν οι δυνατές στιγμές συγκινησιακής φόρτισης, όπως αυτή με τον μικρό εγγονό του καπετάνιου. Εν γένει αξιοπρεπές και σοβαρών προθέσεων, ακόμα κι αν στερείται του παραμικρού στοιχείου έκπληξης (τουλάχιστον σε όσους είναι οικείοι με την ιστορία του Δράκουλα), το φιλμ βυθίζεται σε μια ατμόσφαιρα γοτθική και αποτρόπαια μέχρι το παρ' ολίγον α λα Τιτανικός φινάλε της.
Δύο μικρές παρατηρήσεις αντί επιλόγου: Πρώτον, το λογισμικό των ψηφιακών εφφέ που απεικονίζουν το λιμάνι της Βουλγαρίας στην αρχή της ταινίας, χρειάζεται επειγόντως αναβάθμιση, καθώς οι πλείστες όσες ταινίες και σειρές εποχής έχουν την ίδια ακριβώς εμφάνιση και χρωματική παλέτα. Δεύτερον, οι νύξεις περί συμπερίληψης και αποδοχής της φυλετικής διαφορετικότητας με την ιστορία του πρώτου μαύρου γιατρού που αποφοίτησε από το Καίμπριτζ αλλά που δεν μπόρεσε ποτέ να εξασκήσει το επάγγελμα στο Λονδίνο λόγω του χρώματος της επιδερμίδας του οπότε και αναγκάστηκε να πάει μούτσος στα καράβια, ουδεμία θέση έχουν σε μια ταινία που πραγματεύεται τον μύθο του Δράκουλα και αποδεικνύουν απλά τον καταναγκασμό της εποχής ώστε να μην πει κανείς ότι δεν είμαστε trendy.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου