Phantom of the Opera (1943)

Ελληνικός τίτλος: Το φάντασμα της Όπερας

Θρίλερ της Universal σε σκηνοθεσία Άρθουρ Λούμπιν, με τους Νέλσον Έντυ, Σουζάνα Φόστερ, Κλωντ Ρέινς, Έντγκαρ Μπάριερ.

Ο βιολιστής Ερίκ Κλωντέν αγαπά απελπισμένα μια νεαρή τενόρο της Όπερας των Παρισίων, την Κριστίν ΝτυΜπουά, της οποίας μάλιστα πληρώνει κρυφά τα μαθήματα με τον καλύτερο καθηγητή της πόλης. Όταν όμως λόγω προβλημάτων υγείας στο αριστερό του χέρι χάνει τη δουλειά του, προσπαθεί να εκδώσει μια συμφωνία που είχε συνθέσει σε έναν διάσημο μουσικό οίκο, όπου σε έκρηξη οργής δολοφονεί τον ιδιοκτήτη του, ενώ ο ίδιος δέχεται οξύ στο πρόσωπό του που τον παραμορφώνει. Κρυμμένος τώρα στα υπόγεια της Όπερας, χειραγωγεί και απειλεί τους πάντες, εξαναγκάζοντάς τους να αναγνωρίσουν ως το μεγαλύτερο αστέρι τους την Κριστίν, την οποία όμως διεκδικούν ταυτόχρονα ο αστυνομικός επιθεωρητής και ένας νεαρός τενόρος.

Ελεύθερη διασκευή του μυθιστορήματος του Γκαστόν Λερού, το "Φάντασμα της Όπερας" είναι η δεύτερη κατά σειρά κινηματογραφική διασκευή μετά τη βωβή παραγωγή (επίσης της Universal) του 1925, με τον Λον Τσάνεϋ, αλλά και η πρώτη που γυρίστηκε σε Technicolor, όπως το βροντοφωνάζει και η αφίσα. Οι παρεμβάσεις στην κλασική ιστορία ουδόλως ενοχλούν, καθώς ενισχύουν το ούτως ή άλλως μελοδραματικό στοιχείο του πυρήνα της, όμως αυτό που ξενίζει είναι η ανάλαφρη (στα όρια της ρομαντικής κομεντί) αντιπαλότητα μεταξύ των δύο ανδρών που διεκδικούν την καρδιά της Κριστίν, του Ραούλ (που εδώ έγινε αστυνομικός επιθεωρητής) και του βαρύτονου Έντι, χαρακτήρα που γεννήθηκε για τις ανάγκες της ταινίας. Εντυπωσιακά τα ντεκόρ και η φωτογραφία, αμφότερα βραβευμένα με Όσκαρ, καθιστούν τούτο εδώ το "Φάντασμα" τη μοναδική ταινία με κλασικά τέρατα της Universal που κέρδισε το πολυπόθητο αγαλματίδιο. Εξαιρετική είναι και η υποψήφια για Όσκαρ μουσική επένδυση της ταινίας γραμμένη από τον Έντουαρντ Γουώρντ, καθώς και οι λυρικές σκηνές που θυμίζουν μεγάλο μιούζικαλ, άρτια σκηνοθετημένες και χορογραφημένες καθώς είναι. Ενδεχομένως λιγότερο τρομακτικό από τον προκάτοχό του, αλλά σίγουρα άκρως εντυπωσιακό και συγκινητικό, ίσως είναι το φιλμ που ενέπνευσε περισσότερο από όλα τον Άντριου Λόυντ Βέμπερ για το δικό του "Φάντασμα". Η ταινία είχε ακόμη μία υποψηφιότητα για Όσκαρ, στην κατηγορία της Ηχοληψίας.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, θεατρικών παραστάσεων, τηλεοπτικών σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε το Cinemano στο Facebook και στο Instagram.