John Wick: Chapter 2 (2017)

Ελληνικός τίτλος: Τζων Γουίκ -Κεφάλαιο 2

Περιπέτεια της Summit, σε σκηνοθεσία Τσαντ Στάχελσκι, με τους Κηάνου Ρηβς, Ρικάρντο Σκαμάρτσιο, Ίαν ΜακΣαίην, Ρούμπυ Ρόουζ, Κόμμον, Λανς Ρέντικ, Λώρενς Φίσμπερν, Τζων Λεγκουιζάμο. 

Ακριβώς μετά το τέλος της πρώτης ταινίας, ο Τζων Γουίκ θεωρεί πως μπορεί να επιστρέψει στην καθημερινότητά του, έχοντας "συνταξιοδοτηθεί" ξανά από τα χρέη του ως πληρωμένος εκτελεστής. Τα σχέδια του τα χαλάει ένας παλιός του γνώριμος, ο οποίος έχει στην κατοχή του μια υποσχετική, την οποία ο Τζων Γουίκ οφείλει να τιμήσει, αναλαμβάνοντας και πάλι δράση. 

Είναι από τις σπάνιες φορές που το δεύτερο μέρος (κεφάλαιο επί του προκειμένου) είναι σκάλες καλύτερο από το πρώτο. Αμιγώς καταιγιστική περιπέτεια, η ταινία σέβεται όλες τις συμβάσεις του είδους και τις εκτελεί με κινηματογραφική ακρίβεια. Έτσι, πέρα από τους ταχύτατους ρυθμούς που απογειώνουν τη δράση και τεστάρουν τις αντοχές στα ηχεία του κινηματογράφου, το 2ο κεφάλαιο του Τζων Γουίκ επενδύει στη μυθολογία του ήρωα και του κόσμου του, λες και έχει βγει από τις σελίδες ενός σκοτεινού graphic novel. Τα ξενοδοχεία Continental, άσυλα για τους εκτελεστές, η κάστα της Ανωτέρας Τραπέζης, οι περιφερειακοί χαρακτήρες, ολόκληρο το σύμπαν της ταινίας είναι απόλυτα δομημένο και μοιάζει αληθοφανές, παρά τις εμφανείς υπερβολές του. 

Την ίδια στιγμή, ο Κηάνου Ρηβς έχει βρει τον ρόλο της ζωής του και ενδεχομένως τον ήρωα για τον οποίο θα τον θυμόμαστε μετά το The Matrix. Λιγομίλητος, στιβαρός, άρχοντας στην οθόνη, έχει τον απόλυτο έλεγχο του έργου, το οποίο και παίρνει επάνω του από το πρώτο μέχρι το τελευταίο καρρέ. Το σενάριο αποφεύγει τις κακοτοπιές των τσιτάτων και των ανεκδοτολογικών διαλόγων, καθώς ουδείς εκ των ηρώων έχει τη διάθεση να λέει εξυπνάδες την ώρα που πλακώνεται στο ξύλο ή εκτελεί δεκάδες καταμεσής του δρόμου. Στα μεγάλα πλεονεκτήματα της ταινίας και η φωτογραφίας της, με τους έξοχους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς, την ανάδειξη της Νέας Υόρκης και της Ρώμης ως πρωταγωνιστές, η κάθε μία στις σκηνές τους, με την κάμερα να αποφεύγει τα κουνημένα πλάνα στο χέρι που φέρνουν ίλιγγο και να προτιμά φροντισμένα μακρινά travelling που εναλλάσσονται με γρήγορα κοντινά. Κάθε εικόνα είναι άψογα καδραρισμένη, σε έναν σκηνικό διάκοσμο με γούστο και στυλιζαρισμένη αισθητική. Χάρμα οφθαλμών όσο διαρκεί.