Logan (2017)

Κόμικ περιπέτεια φαντασίας των Fox/Marvel, σε σκηνοθεσία Τζέημς Μάνγκολντ, με τους Χιου Τζάκμαν, Πάτρικ Στούαρτ, Ντάφνε Κην, Ελίζαμπεθ Ροντρίγκεζ, Μπόυντ Χόλμπρουκ, Στήβεν Μέρτσαντ. 

Έτος 2029. Ο Λόγκαν, ταλαιπωρημένος, γερασμένος και με το αδαμάντιο στα οστά του να δηλητηριάζει αργά το αίμα του, δουλεύει ως οδηγός λιμουζίνας, αποτραβηγμένος από τα πάντα, και προσπαθεί να μαζέψει όσα λεφτά χρειάζονται για να αγοράσει ένα σκάφος και να αποτραβηχτεί για πάντα, μαζί με έναν ημίτρελο Τσαρλς Ξαβιέ, τον οποίο έχει κλεισμένο σε μια εγκαταλελειμμένη δεξαμενή. Με προφανές το ότι ένα μεγάλο κακό έχει συμβεί στο πρόσφατο παρελθόν, και με τους μεταλλαγμένους να έχουν εκλείψει, ο Λόγκαν βρίσκεται ξαφνικά να προστατεύει ένα 11χρονο κορίτσι, προϊόν γενετικού πειράματος από τους ίδιους που κάποτε είχαν αλλοιώσει και τη φυσιολογία του ίδιου. 

Η καλύτερη ταινία της σειράς του Γούλβεριν και σίγουρα μια από τις πλέον ώριμες ταινίες κόμικ που γυρίστηκαν ποτέ. Με ιδέα βασισμένη στην εξαιρετική μίνι σειρά κόμικ του 2010, Old Man Logan (χωρίς όμως να έχει και την παραμικρή σχέση μαζί της), η ταινία μάς μεταφέρει σε ένα δυστοπικό μέλλον, όπου όλα δείχνουν ίδια κι όμως όλα έχουν αλλάξει (το Άγαλμα της Ελευθερίας δεν υπάρχει πια, όπως μαθαίνουμε). Μετααποκαλυπτικό γουέστερν, στο ύφος του Μαντ Μαξ, η τελευταία σόλο ταινία του κάποτε μέλους των X-Men έχει ένα καλογραμμένο σενάριο που δεν ξεφεύγει ποτέ από το θέμα του, το οποίο αποδίδεται εξαιρετικά από τους πρωταγωνιστές του: μεστός και πιο ώριμος στην ερμηνεία του ο Χιου Τζάκμαν, ακροβατεί ανάμεσα στο λεπτό χιούμορ, στην εγκατάλειψη, στην πατρική φιγούρα και στη μανιασμένη οργή, ενώ αποκάλυψη είναι η πιτσιρίκα Ντάφνε Κην στον ρόλο της Λώρα, του αθώου και ταυτόχρονα φονικού κοριτσιού που ψάχνει να βρει τη θέση του σε αυτόν τον άγνωστο κόσμο. Η δράση δεν σταματάει σχεδόν ποτέ, ενώ ένας διαρκής κίνδυνος ελοχεύει ακόμη και στις "ήσυχες" σκηνές, διατηρώντας την αγωνία και το ενδιαφέρον στα ύψη. Προσθέστε την εφιαλτική φιγούρα του αλμπίνου Κάλιμπαν (Στήβεν Μέρτσαντ) την άρτια φωτογραφία των αχανών εκτάσεων από τον Τζων Μάθισον, τη μουσική του Μάρκο Μπελτράμι και ένα μοντάζ που λυσσομανάει όταν χρειάζεται ενώ δίνει ανάσες όπου απαιτείται, και έχετε ένα blockbuster υψηλών απαιτήσεων που δύσκολα θα ξεπεραστεί.