The last time I saw Paris (1956)

Ελληνικός τίτλος: Η τελευταία φορά που είδα το Παρίσι

Αισθηματικό δράμα της MGM, σε σκηνοθεσία Ρίτσαρντ Μπρουκς, με τους Ελίζαμπεθ Ταίυλορ, Βαν Τζόνσον, Ντόνα Ρηντ, Εύα Γκαμπόρ, Γουώλτερ Πίτζον, Κερτ Κάζναρ, Ρότζερ Μουρ.

Την ημέρα που το Παρίσι απελευθερώνεται από τους Γερμανούς, ο αμερικανός ανθυπολοχαγός Τσαρλς Γουίλς γνωρίζει την Χέλεν Έλσγουιρθ, επίσης αμερικανίδα που πέρασε τα χρόνια της Κατοχής στη Γαλλία. Ανέμελη, μαθημένη στα πλούτη και στην καλοπέραση και εξαιρετικά φιλάρεσκη με τους άντρες, η Χέλεν είναι το ακριβώς αντίθετο του προσγειωμένου και μαθημένου στα λίγα Τσαρλς, που την εποχή εκείνη έγραφε στην αμερικανική εφημερίδα του Στρατού. Αυτές οι αντιθέσεις, όμως, είναι που φέρνουν τους δύο αυτούς ανθρώπους τόσο κοντά, σε έναν κεραυνοβόλο έρωτα και μια παθιασμένη σχέση που θα καθορίσουν για πάντα τη ζωή τους.

Ο φιλόδοξος συγγραφέας που αποζητά την αναγνώριση και την επιτυχία αλλά τελικά ανακαλύπτει τον έρωτα και το χρήμα σε μια ξένη πόλη στο πλευρό μιας πανέμορφης γυναίκας που τον λατρεύει, είναι ο ήρωας αυτού του τόσο κλασικότροπου χολυγουντιανού μελό, που βασίζεται μάλιστα σε ιστορία του Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ. Από τη μία η απογοήτευση των διαρκών απορρίψεων από τους εκδοτικούς οίκους και από την άλλη η σαν μαγεμένη ζωή του στο ρομαντικό Παρίσι και ο έρωτάς τους με τη γυναίκα της ζωής του σταδιακά αποσυντονίζουν την ίδια του την ύπαρξη και ταυτόχρονα υποσκάπτουν τη ζωή και την ευτυχία του. Πολύ περισσότερο ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης παρά ανέμελο αισθηματικό δράμα, το φιλμ θέλει να μιλήσει κυρίως για την ταραχή στην ψυχή του συγγραφέα που η δική του αποδοχή φαντάζει πιο σπουδαία από την καθημερινή του ευτυχία, με αποτέλεσμα να αποζητά σχεδόν την καταστροφή και την απόρριψη. Κι όσο τα χρόνια περνούν, εκείνος ψάχνει να βρει την ιστορία που θα του φέρει την αναγνώριση, ενώ εκείνη διαπιστώνει πως η ιστορία της ζωής τους δεν του είναι ποτέ αρκετή. Μόνο που κάτι οι συμβάσεις της εποχής, κάτι το σενάριο που ακολουθεί μια πιο επιφανειακή και ιλουστρασιόν διαδρομή, κάνουν την ταινία να μην ασχολείται εις βάθος με την ουσία της, αφήνοντας κάποιες φορές τις αντιδράσεις των ηρώων έκθετες και εν μέρει αδικαιολόγητες. 

Ως αποτέλεσμα, σε δεύτερη ανάγνωση δεν είναι ποτέ ξεκάθαροι οι λόγοι που αυτοί οι δύο τόσο αγαπημένοι άνθρωποι απομακρύνονται και έτσι η ιστορία κυλάει χωρίς "δράκο", άρα και με αναιτιολόγητες τις συγκρούσεις. Παρ' όλα αυτά δε, η ταινία κατορθώνει να διατηρήσει μεγάλο επίπεδο σοβαρότητας, παρά την τεχνικολόρ της διάθεση, με τον Ρίτσαρντ Μπρουκς να αποσπά πολύ καλές ερμηνείες από το πρωταγωνιστικό ζευγάρι. Η Ελίζαμπεθ Ταίυλορ παίζει μεστά την ηρωίδα της που μεταμορφώνεται σταδιακά από την ανέμελη και επιπόλαιη κοπέλα σε μια τσακισμένη γυναίκα, ενώ αξιοπρεπέστατος είναι και ο Βαν Τζόνσον που βυθίζεται όλο και περισσότερο στο σκοτάδι του, χωρίς ποτέ να χάσει το μέτρο. Καταλυτική και η σύντομη παρουσία της Εύα Γκαμπόρ, ενώ ο Ρότζερ Μουρ -πανέμορφος- κάνει την πρώτη του χολυγουντιανή εμφάνιση. Πάντως, με εξαίρεση τον Βαν Τζόνσον σε κάποια εξωτερικά γυρίσματα, οι υπόλοιποι ηθοποιοί δεν νομίζω να είδαν ποτέ τους το Παρίσι, αφού η ταινία είναι εξολοκλήρου γυρισμένη στα στούντιο της MGM στο Κάλβερ Σϊτυ της Καλιφόρνια.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.