Bambi (1942)

Ελληνικός τίτλος: Μπάμπι

Κινούμενα σχέδια της Disney, με επιβλέποντα σκηνοθέτη τον Ντέηβιντ Χαντ, με τις φωνές των Χάρντι Ώλμπράιτ, Σταν Αλεξάντερ, Πήτερ Μπεν, Τιμ Ντέηβις, Ντόνι Ντάναγκαν.

Έχει φτάσει η άνοιξη και όλα τα ζώα του δάσους είναι ενθουσιασμένα από την πρόσφατη άφιξη στη συντροφιά τους, ένα μικρό ελαφάκι, τον Μπάμπι. Ο ενθουσιασμός τους έχει να κάνει και με το ότι ο Μπάμπι θα είναι αυτός που θα κληρονομήσει τον τίτλο του πρίγκιπα του δάσους. Μαζί με τη μητέρα του και τους νέους του φίλους, ο μικρούλης θα ανακαλύψει τα μυστήρια τη ζωής και τις προκλήσεις που θα τον δυναμώσουν περισσότερο.

Ήταν το 1933 όταν ο Σίντνεϋ Φράνκλιν, παραγωγός στην MGM αγόρασε τα δικαιώματα του βιβλίου "Bambi, A Life in the Woods" του Φέλιξ Σάλτεν, με σκοπό να το μεταφέρει στον κινηματογράφο. Μετά από χρόνια πειραματισμών, αποφάσισε πως θα ήταν αδύνατον το βιβλίο αυτό να γίνει ταινία live action και τελικά πουλά τα δικαιώματα στον Γουώλτ Ντίσνεϋ το 1937. Εκείνος ξεκινά άμεσα τις διαδικασίες παραγωγής για μια ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους, με σκοπό να ήταν η δεύτερη στην ιστορία της εταιρείας του. Όμως, το βιβλίο, γραμμένο ως επί τω πλείστον για ενήλικους αναγνώστες κρίθηκε ως πολύ σκοτεινό, οπότε και η ταινία έμεινε πίσω. Το 1938 που πήγε να μπει και πάλι στα σκαριά, τελικά δόθηκε προτεραιότητα στη "Φαντασία", ενώ έπρεπε να φτάσουμε στο 1939 για να δούμε να υλοποιούνται τα πρώτα σκίτσα του Μπάμπι.

Όταν κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους, οι κριτικοί της εποχής διχάστηκαν, τόσο από την παντελή έλλειψη στοιχείων φαντασίας -κάτι που θεωρούσαν ντε φάκτο υποχρέωση κάθε ταινίας κινουμένων σχεδίων- αλλά και από τον ρεαλισμό των σκηνών του κυνηγιού, οι οποίες μάλιστα θεωρήθηκαν ότι προσβάλουν το άθλημα. Ο δε θάνατος της μητέρας του Μπάμπι θεωρήθηκε ταμπού για μια παιδική ταινία και λέγεται πως ενόχλησε μέχρι και την κόρη του ίδιου του Ντίσνεϋ, η οποία δεν δέχθηκε καν ως δικαιολογία πως το τραγικό αυτό γεγονός υπήρχε στο πρωτότυπο βιβλίο. Σήμερα βέβαια η ταινία θεωρείται κλασική και μία από τις εμβληματικές στιγμές του στούντιο. Παρ' όλα αυτά και με μια ψύχραιμη ματιά, εύκολα διαπιστώνει κανείς πως πέραν της τρυφερότητας στην αφήγηση και της εικαστικής ομορφιάς της, η ταινία υποφέρει εν μέρει στο σενάριο το οποίο μοιάζει περισσότερο επεισοδιακό χωρίς συνοχή και ενότητα στην αφήγηση. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι θυμόμαστε μεμονωμένες σκηνές που έχουν μείνει αναλλοίωτες στη μνήμη μας παρά την ιστορία στο σύνολό της, Και τελικά μάλλον αυτή είναι και η κληρονομιά που άφησε πίσω του αυτό το τόσο γλυκό και γενναίο ελαφάκι που γλιστρούσε γελώντας στον πάγο.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Το αρχείο κειμένων του Cinemano για τις ταινίες κινουμένων σχεδίων θα το βρείτε εδώ.