Star Wars: Episode IX - The Rise of Skywalker (2019) (3D)

Ελληνικός τίτλος: Star Wars -Skywalker Η Άνοδος

Περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας της LucasFilm, σε σκηνοθεσία Τζ. Τζ. Άμπραμς, με τους Άνταμ Ντράιβερ, Νταίζη Ρίντλεϋ, Όσκαρ Άιζακ, Τζων Μπογέγκα, Ντόμναλ Γκλήσον, Ρίτσαρντ Ε. Γκραντ.

Το ταξίδι της Ρέυ οδεύει προς το τέλος της μα μένει να γίνει γνωστό σε ποια πλευρά της Δύναμης θα την οδηγήσει. Με τον Κάυλο Ρεν να καραδοκεί και τον αυτοκράτορα Πάλπατιν να επιστρέφει από τους νεκρούς, η μοίρα της φαντάζει μετέωρη, όπως και των Επαναστατών έναντι ενός τεράστιου στόλου που περιμένει το σύνθημα για ολική καταστροφή.

Και να που ολοκληρώθηκε και η τρίτη τριλογία, 42 χρόνια και 11 ταινίες μετά εκείνο το πρώτο μας ταξίδι σε έναν Γαλαξία πολύ, πολύ μακριά... Μόνο και μόνο ως προς αυτό, η ταινία συγκινεί, ειδικά τους θεατές που έχουν παρακολουθήσει τη διαδρομή σε real time και έχουν κυριολεκτικά μοιραστεί τη ζωή τους μαζί της. Υπάρχει όμως και το νεαρότερο σε ηλικία κοινό που στο μεταξύ έχει φανατιστεί, έχει δημιουργήσει κάστες και ομάδες υποστηρικτών ή μη της προ και της μετά Disney εποχής και που φαίνεται πως η γνώμη τους μετράει καθώς ανεβοκατεβάζει ανάλογα το βαρόμετρο της επιτυχίας στα ταμεία αλλά και της ευρύτερης αποδοχής. Και είναι αυτή η ρημάδα η αποδοχή που μπλέκει τα πράγματα στη συγκεκριμένη ταινία, η οποία πέφτει στην παγίδα περισσότερο της ώριμης σκέψης και της εκλογίκευσης παρά της δημιουργίας. Έτσι, μετά τους κατ' εμέ σαφώς ανώτερους "Τελευταίους Τζεντάι", τούτη εδώ η "Άνοδος" δείχνει να σκαλώνει σε αγκυλώσεις του παρελθόντος και να ακολουθεί μια πεπατημένη -και μάλιστα με σαφείς αναφορές στην πρώτη τριλογία- ούτως ώστε να παίξει με το συγκινησιακόν του όλου πράγματος και να μην αφήσει κανέναν παραπονεμένο. Ως προς αυτό, το καταφέρνει στα σίγουρα. Κανείς δεν μένει παραπονεμένος αλλά και κανείς δεν φεύγει εκστασιασμένος -τουλάχιστον ως ώφειλε. Αναμφισβήτητα η "Άνοδος" είναι μια καλογυρισμένη, επική και σωστή κατά το δοκούν περιπέτεια του Πολέμου των Άστρων, που απαντά σε ερωτήματα, ολοκληρώνει την ιστορία και αποκαθιστά τους ήρωες. Μόνο που αυτή η αποκατάσταση γίνεται περισσότερο καθώς πρέπει από όσο το ίδιο το παρελθόν του franchise επιτρέπει. Ταυτόχρονα, όλος αυτός ο φόρος τιμής στο παρελθόν και τις απαρχές της ιστορίας κάνει την ταινία περισσότερο αναμενόμενη από όσο θα έπρεπε και της στερεί τις "μεγάλες" σκηνές.

Όμως, η ταινία έχει Άνταμ Ντράιβερ και οι δικές του σκηνές είναι "μεγάλες" από μόνες τους. Τι ηθοποιός είναι αυτός, τελικά! Πόσο συγκρατημένος, πόσο εσωτερικός, πόσο χαμηλόφωνος είναι αλλά και πόσο συναίσθημα βάζει στο βλέμμα, στο πρόσωπο και στο κορμί. Ο Κάυλο Ρεν πρέπει να είναι ο σοβαρότερος και καλύτερα παιγμένος κακός της ιστορίας του "Πολέμου", αλλά και ένας από τους καλύτερους κακούς στην ιστορία. Νιώθεις το συναίσθημα, την οργή, τον πόνο και την απόγνωση να διαπερνούν τη μάσκα, ακόμα και μέσα από την αλλοιωμένη φωνή του. Υπέροχος ο Ντράιβερ, κλέβει την ταινία από όλους, παρά τη φιλότιμη και αξιοπρεπέστατη παρουσία της Νταίζη Ρίντλεϋ απέναντί του, που όμως ο ρόλος της είναι συγκρατημένα γραμμένος -αδικαιολόγητα δε, αν λάβουμε υπ'όψιν τις αποκαλύψεις. Πολύ μικρότερη η εμφάνιση του Όσκαρ Άιζακ και του Τζων Μπογέγκα, με εντελώς υποστηρικτική παρουσία, ενώ αυτό που σε ανατριχιάζει είναι η εμφάνιση στην ταινία -με ρόλο και διαλόγους, όχι απλό περασματάκι- της συγχωρεμένης Κάρι Φίσερ. Οπτικά, η ταινία είναι αψεγάδιαστη, με εφφέ, φωτογραφία και μοντάζ να αφηγούνται ιδανικά την ιστορία, ενώ η μουσική του Τζων Γουίλιαμς δεν παύει ποτέ να σε αναστατώνει. 2,5 ώρες που κυλούν σαν νεράκι και είναι σαν να σε ταξιδεύουν στο σπίτι σου και στη θαλπωρή αυτών που αγαπάς. Έπειτα, είναι κι αυτό το τόσο όμορφο φινάλε...

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, θα βρείτε το αρχείο κειμένων του Cinemano, εδώ.